Apartament w Paryżu

Audiobook zaczął się dla mnie topornie. Miałam wrażenie, że autor powtarza swoje schematy i po prostu nie byłam zaciekawiona akcją... Do pewnego momentu, bo w chwili, gdy losy bohaterów i ich cele i pragnienia wydały mi się prawdziwe, a ich postacie niepapierowe, to się wciągnęłam. A cóż to się z nimi stało? Otóż ona zapragnęła mieć dziecko, a on też poczuł, że świat wokół potrzebuje takiego introwertyka jak on. To bardzo prawdziwe i bardzo gorzkie przeżycia. W tle rozgrywa się historia kryminalna zapoczątkowana obcowaniem ze sztuką. W sumie to udane połączenie romansu i kryminału, a Musso to autor pocieszający czytelnika i przywracający wiarę w ludzi.

Kiedyś była piosenka o spotkaniu „mężczyzny z przeszłością” i „ kobiety po przejściach”. Ta dwójka samotnych introwertyków spotyka się w okresie Bożego Narodzenia w Paryżu, w mieszkaniu niedawno zmarłego sławnego malarza. Po wstępnych nieporozumieniach połączy ich chęć odkrycia obrazów, które powstały przed śmiercią malarza i zostały przez niego ukryte. Czy je odnajdą? Pragną też rozwikłać wydarzenia, które towarzyszyły porwaniu jego żony i syna. Czy oboje tego pragną? Jaka jest ich motywacja w poszukiwaniach? Co się tak naprawdę wydarzyło w czasie porwania żony i syna malarza? Czy możliwe, aby syn malarza żył? Jaki wpływ będą miały te poszukiwania na oboje bohaterów i relacje między nimi?
Ciekawe były odniesienia autora do twórczości różnych pisarzy, filozofów i malarzy. Widać dużą erudycję autora. Natomiast reszta rozczarowuje. Akcja dla mnie wydumana i naciągana i wręcz miejscami nudna. Bohaterowie mało przekonujący, jednowymiarowi. Jakby nagle odkryli zastępczy cel i sens życia i za nim podążają. Zakończenie bardzo alegoryczne. Czy znaleźli sens i cel swojego życia? Przeczytajcie.
Bez szału zachwytu, przeciętna. Jak ktoś lubi połączenia romansu i kryminału to będzie mu odpowiadać.

Madeline, którą wcześniej poznałam w innej książce autora, w niczym nie przypomina bohaterki wykreowanej  w „ Apartamencie z Paryża „ Nie wiem, dlaczego Musso postanowił odświeżyć starych znajomych i przewrócić ich życie do góry nogami, to odnotowuję na minus. Natomiast plus za klimat i całą otoczkę z masą odniesień do sztuki i muzyki i podróż po Paryżu, w jaką zabrał mnie autor. W ogólnym rozrachunku książka podobała mi się średnio i jest to pozycja przede wszystkim dla wiernych wielbicieli Musso. 

Świeżo po lekturze mam mieszane uczucia. Książka jest nierówna - trochę naciągany początek i zbyt brawurowe zakończenie. Ale wszystko to, co pomiędzy bardzo wciągające!
W sumie nie jestem fanką Musso - w przeszłości czytałam jego powieść, w której pojawił się jakiś anioł i przepowiedział, że kobieta zginie - oczywiście kochający ją mężczyzna nie chciał do tego dopuścić...
Dlatego przed lekturą starałam się z okładki dowiedzieć czy w "Apartamencie w Paryżu" nie ma podobnych wątków - zwyczajnie mi się nie podobają. Na szczęście najnowsza książka francuskiego autora to pełnoprawne połączenie obyczajówki z kryminałem bez treści paranormalnych.

Co mi się w "Apartamencie w Paryżu" podobało? Wątek literacki - Gaspard jest dramatopisarzem, w książce jest bardzo dużo odniesień do "prawdziwych" pisarzy czy do filozofii.
Druga sprawa - świetny wątek "malarski". Musso na potrzeby książki stworzył malarza Seana Lorenza. Bardzo podobały mi się opisy barwników, opowieści o malarstwie. Dzięki tym smaczkom książka przeniosła mnie w świat sztuki.
Widać też oczytanie i obycie w kulturze samego Autora - nie spodziewałam się po Musso takich zainteresowań.

Ale wracając do samego utworu - zaczyna się banalnie: dwójka nieznajomych sobie ludzi wynajmuje ten sam dom na święta. Choć są z zupełnie innych światów, z zupełnie też różnych powodów zaczynają się interesować poprzednim - zmarłym już - właścicielem domu, Seanem Lorenzem. Czy malarz pod koniec swojego życi...

Gdyby nie @kasiachrzescijan nie wiedziałabym, że Telefon od anioła ma swoją kontynuację w postaci Apartamentu w Paryżu. Seria jest ze sobą ściśle powiązana, bo już na początku dowiadujemy się co aktualnie dzieje się u Madeline.
Otóż kobieta na drugie imię powinna mieć przypadek. W pierwszym tomie przypadkowo doszło do zamiany telefonów, tym razem kobieta przypadkiem wynajmuje ten sam apartament co dramatopisarz Gaspard. Skazani na swoje towarzystwo, postanawiają przyjrzeć się życiorysowi poprzedniego lokatora, znanego malarza Seana Lorenza, którego ostatnie dzieła zniknęły w tajemniczych okolicznościach.
Musso w warstwie kryminalnej znowu się spisał. Zagadka kryminalna, którą wymyślił bardzo mi się podobała. Momentami zastanawiam się dlaczego autor nie zajmuje się pisaniem kryminałów, ale wtedy zabrakłoby kogoś, kto zgrabnie połączyłby to z obyczajówką. Niestety obyczajowe tło fabuły nie do końca przypadło mi do gustu. Wydawało mi się, że autor za bardzo kombinuje w tej warstwie, a wcale nie musiał. Poza tym Madeline jako bohaterka praktycznie do samego końca mnie drażniła. Szkoda, że jej przemiana poszła w takim kierunku, chociaż staram się ją zrozumieć. Niemniej jednak książkę czytało mi się bardzo dobrze. I tym samym z ręką na sercu mogę ocenić ją 8/10.

Musso to jest moja wielka miłość od pierwszego zaczytania. Uwielbiam jego styl, tak trudny do naśladowania, pełen tajemnic, kryminalnych intryg, sporej dawki thrillera.

Ta książka, tak jak wcześniejsze, które przeczytałam również mnie nie zawiodła. Bohaterowie tej powieści, są niekonwencjonalni i zarazem bardzo intrygujący. Ich osobowości nie należą do łatwych, nie są oni pozbawieni wad, każdy z nich ma coś na sumieniu, co jest ich mroczną stroną, ale nie należą również do bohaterów czysto negatywnych.

Niesamowite sploty różnych wydarzeń, towarzyszące prowadzonemu przez dwoje obcych sobie ludzi śledztwa sprawiają, że od tej książki trudno jest się oderwać, bo ciekawość tego co będzie dalej jest silniejsza od wszystkiego.

Autor zabiera czytelników w podróże do Paryża i Nowego Jorku, przedstawiając zarówno te piękne jak i mroczne strony tych dwóch miast. A czytając, ma się wręcz ochotę przenieść w te miejsca, które przyciągają swoim pięknem i brzydotą jednocześnie.

Poznając bliżej bohaterów tej powieści czytelnik nabiera przekonania do tego, aby uwierzyć w sprawiedliwość, która gdzieś tam w świecie biurokracji policyjnej pozwoliła na zakończenie śledztwa, które tak właściwie zostało raczej zatuszowane niż zakończone. Często zbyt małe zaangażowanie policji, brak dostatecznych dowodów, staje się dramatem osób poszkodowanych. Tak jest i tutaj, niewinne śledztwo dotyczące zaginionych obrazów doprowadza do miejsca prawdziwiej t...

„APARTAMENT W PARYŻU”

Guillaume Musso Wydawnictwo Albatros

Czy wierzycie w zbiegi okoliczności? A może los tak chciał? Przez pomyłkę Madeline oraz Gaspard trafili do tej samej pracowni w Paryżu. Obydwoje przez przypadek ją wynajęli. Pracownia należała do słynnego artysty Seana Lorenza. Niestety artysta umarł a jego ostatnie dzieła zaginęły.
Madeline i Gaspard to dwójka samotników. Czy los chce ich połączyć? On jest dramatopisarzem. Ona za wszelką cenę pragnie posiadać dziecko. Postanowiła poddać się zabiegowi invitro. Czy jej się uda zdobyć upragnionego potomka?
Obydwoje poznali tragiczną historię artysty. To ich do siebie zbliżyło. Wspólnie zajęli się sprawą poszukiwania zaginionych dzieł. Do czego to ich doprowadziło? Co takiego odkryli? Ich życie odmieni się na zawsze.
Jeżeli lubicie długie opisy to dobrze trafiliście. Musso jest bardzo szczegółowy. Uwielbiam to w jego powieściach, są inne niż wszystkie. Mają to coś w sobie. Przyciągają. „Apartament w Paryżu” również wciąga. Nie jest ciężka, idealna na wieczór.
Polecam.
Moja ocena 9/10

Dwa dni wystarczyły, by dwójka nieznajomych samotników została nierozerwalnie związana. Tym razem to nie miłość łączy Madeline i Gasparda a wielką, niewyjaśniona tajemnica. Oboje tak bardzo chcą ją rozwiązać, że staje się ona częścią ich życia.
Musso uwodzi swoim stylem i wyobraźnią. Snuje historię, która nie może być realna, a jednak nie jest całkiem niemożliwa.
Szczególnie spodobała mi się wizja ostatniego obrazu Seana Lorenza (możliwy jest taki rodzaj sztuki?), jak również zebra w mozaice (bardzo wpasowane w obecną rzeczywistość). Nie chcę zdradzać zbyt wiele, aby nie odbierać nikomu przyjemności odkrywania sekretów "Apartamentu w Paryżu".

Chociaż akcja rozkręcała się powoli, coraz bardziej wciągałam się w śledztwo prowadzone przez bohaterów.
Wydarzenia nieprzewidywalne a zakończenia nie spodziewałam się takiego.
Trudno mi uwierzyć jakim cudem, Madeleine i Gaspard podjęli taką właśnie decyzję.

Świetna książka, nie czytałam pierwszej z tej serii, muszę nadrobić