Archetyp

Gdybym została postawiona przed wyborem między czytaniem do końca życia książek ukochanych autorów a sięganiem tylko po debiuty, postawiłabym na to pierwsze. Ale na szczęście nie muszę się ograniczać, więc grono ulubieńców regularnie się powiększa, a mnie zachwyca możliwość odkrywania nowych talentów.

"Archetyp" to powieść, na którą zwróciłam uwagę przez bookstagram. Przy przeglądaniu zapowiedzi zapisałam sobie ten tytuł, ale co miesiąc na moją listę trafia więcej książek niż jestem w stanie przeczytać, a nie sięgam przecież tylko po nowości, niewykluczone więc, że mogłabym zupełnie o tym debiucie zapomnieć, gdyby nie entuzjastyczne recenzje na profilach, które cenię. Nie zawiodłam się i będę się zachwycać.

Wzięłam do ręki cienką, niepozorną pozycje, a okazało się, że na jej kartach skryła się prawdziwa petarda. Oczywiście można by uznać, że jednak wypadało rozwinąć niektóre wątki, wpleść w gnającą akcję kilka opisów dla wprowadzenia klimatu, ale zdecydowanie wolę taką opcję niż przegadane i niepotrzebnie rozwleczone historie, bo to chyba najczęstszy problem debiutantów. Mateusz Smogór miał genialny pomysł na fabułę i zaserwował go czytelnikom niemal w surowej formie, co mnie zwyczajnie kupiło.

Poczułam się totalnie wyrolowana, gdy poznałam tożsamość sprawcy przez to, że autor w zasadzie dał czytelnikom wszelkie możliwe narzędzia do samodzielnego rozwiązania sprawy, a ja zupełnie nie zwróciłam uwagi na niektóre szczegóły.

Podobała ...

Kiedy na torach zostają znalezione zwłoki brutalnie okaleczonej kobiety, sprawa zostaje przekazana detektywowi śledczemu Kozakiewiczowi. Rozwiązanie zagadki nie jest łatwe, gdyż morderca nie zostawił po sobie żadnych śladów. Dochodzi do kolejnych makabrycznych zbrodni, a do zespołu dołącza hakerka z Warszawy. Czy Kozakowi uda się ująć zabójcę? Jaki wpływ będzie miało prywatne życie policjanta na rozwój wydarzeń?

Ta książka jest pełna dynamizmu, akcja rozwija się w tempie szybszym niż płynie rwący nurt rzeki. Czytelnik wpada w jego wir i nie może się z niego wydostać, zostaje po prostu pochłonięty przez tą historię. Wątki kryminalny oraz obyczajowy zostały ze sobą połączone perfekcyjnie, przeplatają się ze sobą niczym pasma włosów w misternie wykonanym warkoczu. Język nie stroni od wulgaryzmów, jednak odniosłam wrażenie, że to celowy zabieg, aby nadać więcej realizmu, a "śląska godka" w wykonaniu jednej z postaci była przeurocza. Bohaterowie zostali sportretowani bardzo dobrze pod względem psychologicznym. Uchwycenie ich cech indywidualnych, targających nimi emocji przebiegło pomyślnie. Autor wystrzegł się wszelakich dłużyzn, bardziej skupiając się na jakości, a nie ilości zapisanych stron, dzięki czemu pozycję można przeczytać w jeden wieczór.

Pisarz skutecznie wodzi czytelnika za nos, podsuwa tropy, które w rezultacie okazują się błędne. Zakończenie było mocno zaskakujące, aż do ostatnich kartek nie podejrzewałam właściwej osoby. To opowieść o tym jak ...

Dziś przychodzę do Was z recenzją książki "Archetyp" @mateuszsmogor_autor 🖤

Powiem Wam, że jest to naprawdę dobry kryminał. Czytałam tę książkę z zapartym tchem. Wciągnęła mnie od pierwszych stron. Wywołała dreszcze ma całym ciele. A zakończenie totalnie mnie zaskoczyło. Takiego obrotu spraw zupełnie się nie spodziewałam.

Kiedy pewnego dnia, zostaje odnalezione ciało kobiety, nikt nie ma wątpliwości, że doszło do zabójstwa. Liczne krwiaki i głębokie rany świadczą o tym, że ofiara cierpiała, a sprawca długo się nad nią znęcał, sycąc się zadawanym jej bólem.

Sprawą zabójstwa zajmuje się detektyw Kozakiewicz, zwany Kozakiem, który wzbudza podziw wśród kolegów po fachu. Znany jest z kontrowersyjnych metod docierania do prawdy, a każde jego śledztwo kończy się sukcesem. Wszyscy są niemal przekonani, że to również zakończy się powodzeniem.

Niestety morderca okazuje się nieuchwytnym. Nie pozostawia po sobie żadnych, nawet najmniejszych śladów. Każda jego ofiara pozbawiona jest gałek ocznych. One są jego trofeami. Pamiątką.

Śledztwo tkwi w miejscu, a ofiar przybywa. Wśród nich jest znajoma Kozakiewicza. Tym razem miarka się przebrała i detektyw robi naprawdę wszystko, by znaleźć zabójcę. Prawda okaże się szokująca!

"Archetyp" to naprawdę udany debiut! Gratuluję autorowi nie tylko pomysłu na fabułę, ale także genialnego jej poprowadzenia. Czytelnik do samego końca nie jest w stanie rozwiązać tej kryminalnej zagadki. Ja próbowa...

Młode kobiety giną w tragicznym okolicznościach. Ich ciała są zmasakrowane. Często z odciętymi żywcem ich częściami i wydłubanymi oczami. Morderca po każdym akcie znika bez śladu. Policja na czele z Kozakiewiczem jest bezsilna. Ciągle o krok za zwyrodnialcem. Przełomem okazują się podejrzenia byłej policjantki, obecnie psycholog, która w jednym ze swoich pacjentów rozpoznaje osobę odpowiedzialną za te wszystkie bezstialstwa. Nim jednak uda się jej poinformować policję o swoich domysłach morderca wraca i do niej. Pozbawiając ją życia w okropnych okolicznościach. To kolejna bezbronna ofiara. Jej śmierć przyczynia się do tego, że grupa policjantów z jeszcze większą zawziętością stara się odkryć kto tak naprawdę morduje.
Archetyp to kolejny tegoroczny debiut, który zasługuje na to by trafić do wielu czytelników. Autor stworzył nietuzinkową historię, pełna okrucieństwa. Co rusz wodzi czytelnika za nos, kierując podejrzenia na kolejne osoby. A to wszystko po to by w zakończeniu zupełnie zaskoczyć. Przyznam, że ostatnie kilka stron czytałam zbierając szczenę z podłogi. To było coś czego zupełnie się nie spodziewałam i zarazem coś co w kryminałach lubię najbardziej. Sami bohaterowie też zostali ciekawie wykreowani. Jedyne co utrudniało mi odbiór to momentami zapis dialogów gwarą śląską, bo o ile mówiona bardzo mi się podoba, tak pisana sprawia mi lekką trudność. Niemniej mam nadzieję, że autor jeszcze niejednokrotnie zaskoczy.

Biorąc pod uwagę, że jest to debiut autora mogę stwierdzić, że książka jest dość dobrze napisana. Co prawda pozostaje jeszcze wiele pracy nad wypowiedziami bohaterów lub nad tworzeniem profilu sprawcy, a także nad bardziej skomplikwanym procesem dochodzenia. Jednakże pozycja ta idealnie sprawdzi się dla miłośników kryminałów, którzy lubią szybką i zwięzłą formę, bądź dla tych którzy nie mają za wiele czasu na lektury. Sama fabuła miała ciekawy zamysł, była w stanie mnie zainteresować no i końcówka okazała się dość zaskakująca. Także moja ogólna ocena jest jak najbardziej pozytywna a ja z chęcią prześledzę rozwój kariery autora, bo widzę w nim dobry potencjał.