Opinia na temat książki Aseksualność. Czwarta orientacja

★ Jest to zbiór historii kilku/kilkunastu osób, o tym jak odkryły swoją orientację. Z jednej strony pokazuje to jak różne jest środowisko osób spod parasola aseksualizmu, można poznać historię podobną do swojej. Z drugiej większość historii jest do siebie bardzo podobna, a i wniosek w większości jest identyczny - że lepiej im nie wchodzić w związki. Więc nie rozumiem, po co przedstawiać aż tyle historii, tym bardziej, że po godzinie słuchania (na przyspieszeniu x3) byłam tym zmęczona.

★ Mam też wrażenie (nie wiem czy tak faktycznie było, bo byłam zmęczona i nie skupiałam się tak mocno), że bardzo duża część historii, jak nie wszystkie dotyczyły osób, które miały za sobą czynności romancztczne czy seksualne. O osobach nie będących w tego typu relacjach było tylko wspomniane, że istnieją; niektórych to obrzydza; wiedzą, że nie chcą wchodzić w takie relacje - ewentualnie - że by spróbowały z ciekawości.

★ Nie rozumiem też wtrącania tu tematu tożsamości płciowej czy korekty płci, bo książka nie jest o tym.

★ Na plus była dla mnie rozmowa z księdzem (i z jakimś psychologiem czy innym takim specjalistą, ale jej nie pamiętam, więc się nie wypowiem). Widziałam w recenzjach innych, że uważali to za niepotrzebne, ale osobiście uważam, że może być to przydatne dla osób wierzących (religijnych). Jak wszyscy wiedzą przepisy w kościele są... dość skomplikowane w niektórych kwestiach, szczególnie dotyczących ślubów i posiadania potomstwa. Tu dostajemy odpowiedzi na pytania dotyczące np. udzielenia/unieważnienia małżeństwa czy stosowania invitro lub inseminacji.