Opinia na temat książki Ballada o lutniku

Biedne osiedle robotnicze w Sofii lat 50 – tych XX wieku. Jest szara, buro i bardzo pesymistycznie. „Ballady o lutniku” to historia nietypowej przyjaźni małego chłopca Wiktora i twórcy bułgarskiej szkoły lutnictwa będącego u kresu życia Georga Heninga. Wiktor, który jest niezwykle wrażliwym, empatycznym i opiekuńczym chłopcem, uważał go za swojego dziadka, zaopiekował się nim na swój sposób i codziennie zanosił jedzenie. Lutnik uczy go miłości do przedmiotów, zrozumienia świata, szacunku dla ludzi, siebie i rzeczy. Wiktor dostrzega samotność Georga i rozumie jego tęsknotę za bliskimi którzy już odeszli. Całość jest niezwykle ciepła, pełna uczuć wręcz magiczna, a do tego napisana pięknym językiem. Opowiada o dojrzewaniu, życiu, przemijaniu, samotności i śmierci, która urzeka swą treścią, miłością do muzyki, fachu i drugiego człowieka. Zdecydowanie warto bo to historia która chwyta za serce i pozostaje w nim na dłużej