Bez odwrotu

„Bez odwrotu” to trzeci z ośmiu w kolejności powstania romansów kryminalnych Tess Gerritsen, od których autorka zaczynała swoją drogę pisarską. Książka pierwszy raz na amerykańskim rynku ukazała się w 1992 roku.

Pomysł na książkę jest ciekawy. Potrącony mężczyzna to biochemik, który chce ujawnić spisek w rządzie. Aktualnie znalazłoby się kilka filmów o podobnej tematyce, ale trzeba wziąć pod uwagę rok powstania książki. Na tamte czasy na pewno to było coś mocno intrygującego.

Niestety poza pomysłem i lekkim stylem autorki, reszta nie przypadła mi do gustu. Wcześniejsze dwie książki autorki podobały mi się dlatego, że wątek romansowy nie był mocno eksploatowany, a kryminalny był wciągający i inteligentny, wszystko było napisane z wyczuciem i smakiem. Tu niestety tego zabrakło. Bohaterowie są płascy i naiwni, zachowują się bardzo teatralnie, wszystkiego jest za dużo i dzieje się za szybko. A wątek kryminalny jest raczej mocno sensacyjny. Książkę czytało mi się ciężko, denerwowałam się przy lekturze i często ją odkładałam. Wychodzi na to, że to chyba był nieudany eksperyment, bo zaczęłam już kolejną książkę z tego cyklu i zapowiada się dobrze.

Catherine znalazła się w nieodpowiednim  miejscu i czasie. Jadąc do przyjaciółki na drogę wbiegł jej mężczyzna.
Myślała,że go potrąciła jednak uratowała mu życie gdyż był ścigany. Tym sposobem naraziła swoje życie na niebezpieczeństwo.
Victor miał dowód na to,że firma w której pracował robi coś niebezpiecznego i chciał to opublikować.

Cathy, została w to wplątana i ją też chcieli znaleźć. Śmierć poniosły niewinne osoby a Cathy i Victor musieli uciekać.
Nie było to łatwe ale gdy Cathy została złapana ich plany legły w gruzach..
Czy Victor zdoła uratować jej życie?

Lubię książki Tess. Potrafi zbudzić napięcie i chęć czytania nawet gdy książka ma raptem 240 stron. Choć w tej książce niestety było
więcej romansu niż kryminału.
Bez odwrotu to książka o determinacji, dążeniu do celu mimo ogromnego niebezpieczeństwa i sile jaką powinien mieć każdy z nas.
Pokazuje,że w każdej chwili może się nam coś przydarzyć. Czy to coś dobrego czy złego.
Wystarczy natrafić na nieodpowiedni czas a życie jest bardzo kruche.

Tak to jest, kiedy człowiek, zachwycony właśnie skończoną powieścią ulubionej autorki, sięga po kolejną... zwłaszcza, że dla ułatwienia jest zlokalizowana w tej samej książce (Labirynt Kłamstw)... No i niestety - muszę stwierdzić, że należy szerokim łukiem omijać podwójne powieści... Pierwsza - genialna, druga... o rety, jakiż to nieudany harlequin... Romans się przebija mocno, a i on jest sztukowany i taki mocno na siłę... Jest mi niezmiernie przykro to pisać, ale w wieku lat 12 czytywałam Harlequiny - i kilka z nich było lepiej napisanych. Myślę, że ta powieść wyszła spod pióra autorki przez przypadek - czasem się tak zdarza. I jak już wyszła, tak została wydana. A w mojej opinii nie powinna. Jest to pierwszy cień na genialnej do tej pory twórczości pani Gerritsen. Chwila przerwy zatem na innych autorów, bo nadal uważam, że autorka jest więcej niż genialna, a ta książka świadczy jedynie o tym, że każdemu zdarzają się wpadki. 

Z jednej strony książka mnie nie zachwyciła, nie jest z tych, co czyta się z wielką dawką emocji, a później wraca do niej myślami. Jednak z drugiej strony podobała mi się, fajna na leniwe popołudnie, kiedy mamy ochotę po prostu poczytać, bez wywoływania u siebie wielkich emocji. Ogólnie nie żałuję, że ją przeczytałam i polecam.