Opinia na temat książki Bez Uczuć

Według mnie ten tytuł jest totalnie nietrafiony. Bez uczuć? Ale jak to BEZ?!
Przecież gdyby nie uczucia to ta historia by się nie wydarzyła, a paleta tychże jest ogromna - pożądanie, miłość, zazdrość, nienawiść, przyjaźń... Do wyboru do koloru.

Uczucia w książce - bogactwo. Uczucia czytelnika. Takoż.
Naprawdę, od wkurzenia i żalu przez uśmiech po wzruszenie. Głównie było to jednak wkurzenie najpierw na Lydię, że dopuściła do wyrzucenia Brogana, potem na Brogana, że chce się mścić bo to wszystko nie tak, a po drodze jeszcze na Stuarta. To wkurzenie nie opuściło mnie do końca, jego można nazwać głównym czarnym charakterem w powieści.

Lydii i Broganowi przydałaby się jedna solidna rozmowa, którą właśnie Stu uniemożliwił. Gdyby nie on to wszystko potoczyłoby się inaczej...

Tak w ogóle jestem zaskoczona, że mi się podobało. Nie lubię motywu zemsty. Zwłaszcza zemsty na kobiecie, zawsze liczę, że nieporozumienia się szybko wyjaśnią a oczywiście muszą się mnożyć przez pączkowanie.
Ten motyw mszczenia, sposób w jaki Brogan dokonuje swojej zemsty na Lydii, przynajmniej początkowo do złudzenia przypomina mi sytuację z Czyż ona nie jest słodka Susan Elizabeth Phillips. Zwłaszcza przyjęcie. Chociaż z przyjęcia Lydia wyszła z tarczą, w pięknym stylu.
To był też moment gdzie polubiłam ją wyjątkowo. Za stalowy kręgosłup i nerwy i za dumę. Za poczucie własnej wartości i walkę o to czego pragnie. Niejedna kobieta by się załamała. Lydia nawet w momencie największego dramatu, w momencie gdzie sama mówi, że 'zniszczył mi życie' nie poddaje się. Nie powiem kogo miała na myśli ;)
A Brogan... Uparciuch! Ale o złotym sercu. Facet nietypowy, mocno inny. Ma w sobie coś z Roarke'a znanego z serii In Death J. D. Robb. I nie chodzi mi tylko o irlandzkie pochodzenie ;) ma urok, ma czar. To jak bardzo się poświęca i co potrafi zrobić dla najbliższych nie może pozostawić nas obojętnych wobec niego. To co zrobił dla siostry... To przechodzi ludzkie pojęcie.
A sama jego siostra i brat z wyboru... Cudni są :P ciekawa jestem czy autorka skusiła się na spisanie ich historii. Bo nie wierzę, że tylko ja widzę w nich idealną parę :P

Nie jest to powieść odkrywcza. Ani wysokich lotów ;) jest to romans, dość klasyczny, z klasyczną konstrukcją, ale jakże przyjemny.
Ta książka zbiera opinie 'najgorszej powieści autorki'. Eee? Serio? Nie powiedziałabym. Podejrzewam czemu, ale dla mnie nie odbiega od innych znanych mi dzieł Sheridan. Było ok ;)