Opinia na temat książki Bezkresne niebo

„Prawda jest tylko jedna, ale już jej konsekwencje są niezliczone.”

Kiedy rozpoczynam czytać daną książkę, to staram się dobrnąć do ostatniej strony. W przypadku „Bezkresnego nieba” Kate Atkinson było ciężko, ale dobrnęłam. I problem nie tkwił w fabule, która podejmuje naprawdę ważne tematy i jest ciekawa. Problem tkwił w tym, że autorka jest jak moja babcia. Zaczyna temat, aby po chwili zmienić go na inny, powraca do tematu po dwóch stronach opowieści (np. o akcencie bohatera), aby być w temacie przez jeden akapit i znowu zrobić dygresję!!!! Miałam wrażenie, że słucham opowieści osoby chorej na zanik pamięci krótkotrwałej. Przez ciągłe dygresje, odbieganie od głównego wątku nie potrafiłam się skupić, ciągle coś mnie odciągało. Taką prozę chyba trzeba lubić po prostu, ja się w takiej gubię. Jednakże postaci, które nakreśliła autorka są naprawdę warte uwagi, tak jak historia, którą wspólnie tworzą. Bo okazuje się, że człowiek przesiąknięty złem może mieszkać obok nas i być miłym, uczynnym sąsiadem, który w darknecie dokonuje nielegalnych transakcji.

Jackson Brodie jest prywatnym detektywem (po przejściach). Od przypadku do przypadku trafia na ślad organizacji zajmującej się handlem kobietami. I właśnie wokół tego wątku kręci się cała historia… Mam wrażenie, że w tej opowieści nic nie jest oczywiste. A autorka celowo kluczy, zmienia temat, wprowadza nas w świat, który wydaje się bez znaczenia, aby po chwili powrócić do meritum i podsunąć fałszywy trop. Ta książka to według mnie zabawa w kotka i myszkę z czytelnikiem, stopniowe budowanie napięcia, aby finalnie wytknąć odbiorcy jego nieuwagę. Prawda jest taka, że książka jest życiowa, bo pokazuje jak różnorodna, skomplikowana i wielowątkowa jest ludzka egzystencja. Życie to nie tylko jedna sprawa, nad która w jednym momencie możemy się skupić i poświęcić jej czas. Życie to wielowątkowość, w której ważna jest cenna umiejętność – podzielność uwagi.

Jaki jeszcze morał wypływa z tej opowieści? Nie znasz drugiego człowieka, nie czytasz w jego myślach, nie siedzisz w jego głowie. Człowiek może mieć wiele twarzy, bo ludzie to czasem znakomici aktorzy.

Nie stawiam jednoznacznej opinii dla tej pozycji. Przeczytaj, wyrób sobie własną.