Cytaty z książki "Białe kwiaty czarnego bzu"

“Czuła się zmęczona i śpiąca, nie chciało jej się uruchamiać tej części umysłu, która dawno temu przyswoiła pewien zasób niemieckich słów i bardzo znikomy zbiór zasad gramatyki niemieckiej. Obcy szwargot pozostał tylko szwargotem.”

“Dworzec nie wyglądał zachęcająco, z każdym otwarciem drzwi po wielkiej hali hulał zimny wiatr.
Trąbią, że Wiedeń jest piękny, ale to szkaradztwo nie zasługuje na takie miano.”

“Nie ma co, pierwszy budynek, który widzą Polacy przyjeżdżający do tego miasta, naprawdę mówi: Wiejcie stąd, póki pora, cały ten Zachód to pic, tutaj jest tak samo źle jak wszędzie...”

“Babcia przy każdej okazji powtarzała: "Jak świat światem, nie będzie Niemiec Polakowi bratem". Co z tego, że jej, Ewie, żaden Niemiec nic złego nie zrobił?”

“Pokoleniową niechęć do germańskiego plemienia i jego języka matka wyssała z mlekiem swojej matki i utrwaliła w komórkach swojej latorośli. Matce zresztą trudno było zaakceptować, że córka wyjeżdża do "szkopów", dla niej Austria i Niemcy były jednym - niemiecką krainą, z której nic dobrego dla Polski i Polaków nigdy nie wynikło.”

“Mówię ci, oni tu mają jobca na temat kasy i roboty. Tylko szylingi i szylingi. Ten zarobił tyle, drugi tyle, jakby nie było innych tematów do rozmów.”

“Bała się, że kiedyś tłum przejdzie przez nią jak przez cień i nawet tego nie zauważy. W Polsce potrzebowała odrobiny samotności, ale teraz poczuła się wyrzucona poza nawias społeczeństwa.”

“Praca była jak wszędzie, ciężka, ale za to pracodawcy sensowni, a pensja wypłacana na czas, co znowu takie częste w Wiedniu nie jest.”