Bała się, że kiedyś tłum przejdzie przez nią jak przez cień i nawet tego nie zauważy. W Polsce potrzebowała odrobiny samotności, ale teraz poczuła się wyrzucona poza nawias społeczeństwa.
Został dodany przez: @maciejek7@maciejek7
Pochodzi z książki:
Białe kwiaty czarnego bzu
Białe kwiaty czarnego bzu
Beata Znojkowa
6.3/10

Czasami marzenia nie wystarczą… Wiedeń, lata 80. XX wieku. Trzy Polki decydują się na emigrację. Jeszcze się nie znają, ale już wkrótce ich drogi przetną się w najmniej spodziewanym momencie. Ewa, ...

Komentarze