Biblioteka utraconych książek

Czytałam to po uroczym "Ex Librisie" i nie podobała mi się. Jest sztywna, sztampowa, niczym nie najlepsza praca magisterska. Jednak myślę, że warto ją przeczytać, bo może nie zachwyci stylem, ale pozwoli dowiedzieć się kilku ciekawych rzeczy. Już wiem na przykład, jaka historia dała początek książce, która kiedyś zwróciła moją uwagę - "Lalka Kafki". Może nie będzie to ogromna wiedza, bo większość faktów fascynaci literatury już znają, ale zawsze coś się znajdzie. Czytając cały czas miałam wrażenie niedosytu, wszystkie fakty są przedstawione skrótowo, sucho, bez polotu. Kilka rozdziałów mnie bardzo zainteresowało, np. ten o Puszkinie, który nigdy nie stworzyłby swoich największych dzieł, gdyby nie był przesądny (wracając z wygnania do Petersburga po śmierci cara Aleksandra Puszkin zawrócił, bo drogę przebiegł mu zając - gdyby dojechał, zostałby aresztowany przez następcę Aleksandra i nie wiadomo, co by się zdarzyło), o Jamesie Cooperze, który kłócił się z sąsiadami i zabronił wydawania swojej biografii i swoich wspomnień, czy o Johnie Dee, który nie wydawał swoich dzieł z obawy przed jezuitami i innymi świętoszkami, ale założył prywatną bibliotekę, w której udostępniał rękopisy każdemu, kto tego pragnął. Wszystko dobrze, ale ciekawe sprawy opisane skrótowo i bez zacięcia. http://zielonowglowie.blogspot.com/

Nie trzeba znać wszystkich pisarzy i ich dzieł, o których mowa, by książka mogła zachwycić. Mi osobiście styl w jakim została napisana książka bardzo się spodobał, a dość skrótowe przedstawienie pewnych informacji zachęciło do dalszych poszukiwań odpowiedzi na nurtujące mnie pytania po tej książce i myślę, że w takim celu autor napisał ową książkę. Nie żeby dać nam gotowe odpowiedzi i historię o wybitnych dziełach literatury światowej i ich autorach, lecz żeby podać nam szereg informacji, ciekawostek, aby każdy czytelnik mógł zdecydować, które z tych przedstawionych "utraconych książek" go interesuje i na czy chce dalej zgłębiać o nich wiedzę.

Jeśli nie jest się pasjonatem klasyki literatury światowej, to lepiej nie brać się za tę książkę, bo można się trochę umęczyć na własne życzenie. Co wcale nie znaczy, że książka ta jest źle napisana - to po prostu pozycja dla innego odbiorcy. Przytoczone opowieści o zaginionych książkach były dla mnie zbyt "odległe" i szybko wyleciały z pamięci.