Opinia na temat książki Błądzą wszyscy (ale nie ja)

Czasami zależy mi bardzo, żeby moja opinia przekonała kogoś do przeczytania mojego świeżego książkowego odkrycia. To jest ten przypadek.

Tytuł i podtytuł mówią już dużo: Błądzą wszyscy (ale nie ja). Dlaczego usprawiedliwiamy głupie poglądy, złe decyzje i szkodliwe działania? Nie wydaje wam się, że tylu jest na świecie hipokrytów (zwłaszcza wśród polityków, szefów i nielubianych koleżanek), ściemniają, kombinują, nie widzą oczywistej sprzeczności między deklaracjami a czynami? To jest jak światowa plaga. Wydawało mi się, że jakimś cudem nie jestem jej ofiarą bo kiedy JA robię coś wątpliwego to mam ważne powody, ktoś mnie sprowokował, nie mam innego wyjścia, to wyjątkowa sytuacja, mniejsze zło, pitu pitu...

Autorzy przedstawiają w jasny sposób jak sami siebie oszukujemy, jakie mechanizmy mają w tym udział i co sprawia, że tak trudno jest zawrócić ze złej drogi, przyznać się do błędów, zaślepienia i braku obiektywizmu. Przytaczają wiele badań, przykładów z życia politycznego (ale nie trzeba znać sytuacji w USA, perspektywa amerykańska nie przeszkadzała mi wcale), naukowego, piszą o błędach wymiaru sprawiedliwości, nadużyciach w psychoterapii, problemach w związkach – jest tego dużo, mimo to tekst jest przystępny. Czytałam go zresztą w odniesieniu do siebie, moich wspomnień, przekonań i decyzji – było to mało przyjemne, ale ważne. Po przeczytaniu ma się więcej pokory i zrozumienia dla innych, to chyba dobry skutek uboczny :)

Polecam gorąco!