Błękitny dom nad jeziorem

Błękitny dom nad jeziorem

Jak to jest oddać, sprzedać, zastawić w lombardzie pamiątkę rodzinną tylko dlatego żeby urzeczywistnić marzenia, rozpocząć nowe życie, bądź po prostu z innych przymusowych rzeczy/spraw? Nikt z nas nie dowie się, chyba że są wśród was tacy którzy mają taką przygodę za sobą to z miłą chęcią posłucham.

Czy wierzycie w przeznaczenie? Czy wierzysz, że przeszłość i ludzie żyjący wtedy mogą mieć wpływ na to co stanie się za jakiś czas? Przyznam się, że nie mam bladego pojęcia, ale wierze w istnienie naszej rodziny gdzieś tam która wspomaga nas tu i teraz. Czytając książkę „Błękitny dom nad jeziorem” miałam wrażenie, że jestem częścią tej rodziny, zagadki, która kryje się w dwóch przedmiotach jakie znalazły się u jubilera i zegarmistrza, a kim Panowie są to już do odkrycia przed wami.

Jak łatwo oceniamy po wyglądzie? Bardzo! I na dowód tego nasza bohaterka Antonina, która dziedziczy dom po przodkach i chce tam otworzyć pensjonat przekona się chyba najbardziej, ale chyba ktoś jeszcze?! A wracając do oceniania to, to akurat spotkało Jakuba, który ma za sobą trudną przeszłość i który zawdzięcza naszej Tosi życie. Kim jest Jakub zapytacie? Napiszę tylko, że dobry chłopak z niego, lecz pogubiony zresztą Antonina sama też, ale ciiii już więcej nie napiszę :p

Poznasz kilkoro bohaterów, którzy odkryją przed tobą swój Świat, a w nim troski, smutki, radości, dowiesz się...

Po Błękitny dom nad jeziorem sięgnęłam jedynie dlatego, że koleżanka pożyczyła mi drugi tom z tego cyklu, a ja lubię czytać daną serię według kolejności, nawet kiedy autor mówi, że to nie jest konieczność.
Bohaterką powieści jest Antonina trzydziestoparoletnia szara myszka, która na co dzień buja w obłokach i jest mistrzynią pierwszych razów, co wynika z powieści. Pewnego dnia na jej drodze staje Jakub, który początkowo pomaga jej w remoncie odziedziczonego domu. W podziękowaniu za pomoc kobieta ratuje mu życie podczas sztormu (niewyczuwalny sarkazm). Między dwójką rodzi się uczucie, para ostatecznie się w sobie zakochuje i okazuje się, że Jakub jest tym mężczyzną, dzięki któremu nasza szara myszunia nie jest już mistrzynią pierwszych razów.
Jak ja się cieszę, że tę książkę przyswoiłam w formie audiobooka, bo nie wiem, czy w wersji papierowej dałabym radę dobrnąć do końca. Początek książki zwiastował, że będę miała do czynienia z jedną z piękniejszych powieści obyczajowych, jaka wpadła mi w ręce. No ale wyszło wręcz odwrotnie.
Wiem, że to, co napiszę, jest brutalne, ale uważam, że powieść napisana przez panią Katarzynę jest mdła, infantylna i nudna. To, co najbardziej mi się nie podobało to irytująca maniera językowa, która nie ułatwiała skupienia się na lekturze. Poza tym po raz pierwszy spotkałam się, z tym że autorka tak nie lubi swojej bohaterki, że scharakteryzowała ją jako osobę pełną negatywnych stereotypów, które zamiast obadać, co chwilę podkreślała....