Całe życie

Ta książka jest jak spacer po życiu człowieka. Czym jest życie? Jeśli czasami macie zwyczaj zastanawiać się nad tym, ta książka na pewno Wam się spodoba.
Znalazłam w niej kilka naprawdę celnych zdań.
Np.: „ Przeżył dzieciństwo, wojnę i lawinę.” Już to zestawienie jest kapitalne. :-)
Przypomina mi moje nie tak dawne przemyślenia o moim dzieciństwie.
Najpiękniejsze w tej króciutkiej, skondensowanej treści jest to, jak mocno ona uzmysławia, że z perspektywy czasu długotrwałe, uciążliwe przeżycia zamieniają się w strzęp czasu. I przeciwnie - długo i uparcie potrafimy rozpamiętywać maleńkie chwile, czasem kilkuminutowe momenty naszego życia.
Kolejna myśl, jaka przychodzi podczas lektury to relatywizm pojęcia udane życie.
Na co dzień nie zastanawiamy się nad tym zbyt dogłębnie, no nie? Czasem przemknie tylko taka myśl w kontekście informacji o czyimś losie lub jakimś pojedynczym zdarzeniu.

„Całe życie” – zgodnie z tytułem - układa te przemyślenia w jedną, logiczną całość. Ciekawa lektura.

Wspominam góry, które swoją surowością mogą odstraszać, ale niektórzy znajdują w nich spokój. Oczyma wyobraźni widzę wioskę w dolinie, która stopniowo się rozwija i powiększa. Widzę robotników na stokach oraz pierwsze kolejki, które sprawiają, że skaliste szczyty wydają się jakby przystępniejsze. Mijają lata, zachodzą kolejne zmiany, a w tym wszystkim swoje miejsce ma Egger. Człowiek, który udowodnił, że czasami samotnym jest się wśród ludzi, a spokój odnajduje się w chwilach, gdy nie otacza nas nikt. Że szczęście dla niektórych to wcale nie posiadanie dużej ilości pieniędzy, które zapewnią dobrobyt, bo szczęście i spokój ducha można odnaleźć wszędzie. Że w życiu najważniejsze jest podążanie własną ścieżką, nawet jeśli społeczeństwo może do nas przyczepić łatkę dziwaka. Że pokora jest bardzo ważna. Że choć wiele może się wydarzyć - wystarczy pogodzić się z sytuacją i iść do przodu. Czasami będziemy zmęczeni, będziemy smutni, będziemy samotni, ale iście obraną przez siebie drogą zdaje się być najważniejsze.

Robert Seethaler stworzył powieść krótką, ale bardzo treściwą. Piękną w swojej surowości i pełną ukrytej wśród gór wrażliwości. Zauroczył mnie historią, którą stworzył i jestem wdzięczna, że mogłam ją poznać. Przeżyłam z jego bohaterem całe życie i aktualnie czuję się stara, może trochę zmęczona, ale jest w tym piękno.


tłum. Ewa Kochanowska

Tak jak wskazuje tytuł, opisane jest całe życie jednego, prostego człowieka. Życie, które nie szczędziło mu szczęścia jak i tragedii. Nie każdemu może się spodobać. Dość refleksyjna, mobilizująca do zatrzymania się i spojrzenia na własne życie. Czy jesteśmy szczęśliwi? A jeżeli nie, to jak wiele potrzeba byśmy byli? Czy sam fakt tego, że jesteśmy, że żyjemy wystarczy?
Książka piękna ale raczej dla koneserów, przeciętnego czytelnika może znudzić.