Caryca

Romans historyczno- erotyczno- sadystyczny. Nie jest to literatura najwyższego lotu, ale czyta się świetnie. Dopiero z tej książki dowiedziałam się, że Katarzyna I naprawdę nazywała się Marta Skowrońska i była z pochodzenia chłopką pańszczyźnianą z Inflantów. Według autorki jej ojczystym językiem był niemiecki, lecz ojciec przyszłej carycy nazywał się Samuel Skowroński, więc rodowitym Inflantczykiem chyba nie był…

„Będziesz miała intensywne życie, inne niż to, które było ci przeznaczone z urodzenia.”

Biedna, z nieprawego łoża Marta w wieku piętnastu lat zostaje sprzedana na służbę. Nie godzi się na bicie i poniżanie, popełnia zbrodnię, musi uciekać. Wir wydarzeń wojny północnej i przypadek powoduje, że zostaje praczką w obozie wojskowym. To tam wpada w oko carowi Piotrowi Wielkiemu - jego postać jest pełna kontrastów i sprzeczności, z jednej strony człowiek wykształcony, postępowy, a z drugiej mściwy, bezduszny, rozpustny. Życie Marty całkowicie się zmienia....

Rewelacyjnie opowiedziana historia, morze skrajnych emocji. Przenosimy się do XVII wiecznej, pełnej kontrastów Rosji. Fabuła dopracowana w każdym szczególe, a przystępny, barwny język powodował ogromną przyjemność z czytania.

Niesamowicie inteligentna, sprytna i silna znalazła drogę do serca cara. Miłość Marty z biegiem lat się zmieniała, od całkowitego oddania, przez rozczarowanie, cierpienie, utracone nadzieje, do przywiązania i akceptacji. Życie pełne cierpienia, bólu, zdrad, licznych poronień, śmierci dzieci… . Po jego śmierci, sięgnęła po władzę absolutną, zapłaciła za nią wysoką cenę.

Ogromna przepaść między ówczesnym carskim dworem, a biedotą, wyzyskiem poddanych, skrajnym ubóstwem. Okrucieństwo, bezduszność, rozpusta i… szaleństwo ówczesnego świata. Ludzkie dramaty, namiętności, życie…

Wciągająca od pierwszych stron, intrygująca, rzetelna, klimatyczna, mądra, nietuzinkowa...

Piękna ale biedna Marta w wieku piętnastu lat zostaje sprzedana na służbę. To tam poznaje najciemniejszą stronę życia kobiety gdzie przemoc czy gwałt jest na porządku dziennym. W obronie własnej popełnia zbrodnię i musi uciekać. Jako młoda dziewczyna na każdym kroku spotykała się z obelgami, poniżaniem i niewybrednymi żartami czy propozycjami seksualnymi. Gdy jako praczka w obozie wojskowym wpada w oko carowi jej życie zmienia się diametralnie. Dzięki sprytowi, odwadze i ambicji uboga dziewczyna staje się Katarzyną I. Lecz drogo ją to kosztuje.

„Caryca” to fenomenalna powieść historyczna, która porywa od pierwszych stron. Autorka w fantastyczny sposób oddaje zepsucie, niekiedy żenujące żarty biesiadne, przepych, alkoholizm, cudzołóstwo i rozpasanie carskiego dworu panujące w tamtych czasach. Nie brakuje tu drastycznych i okrutnych opisów, morderstw czy intryg. Ogrom presji by urodzić carewicza był wręcz przytłaczający. Tak naprawdę tylko to się liczyło i mogło gwarantować, że ktoś inny nie zajmie jej miejsca, a ona sama nie dokończy żywota zamknięta w klasztorze. Nasza bohaterka do tego musiała znosić notoryczne zdrady i liczne romanse Piotra. Rewelacyjnie ujęte dwie skrajności – ubóstwo biednych i przepych bogatych. Przy tym wszystkim nie brakuje tu opisów wysiłku i ogromu pracy jakiego podjął się Piotr I by pchnąć Rosję o jedną czy dwie epoki do przodu. Ale tak naprawdę to tylko tło by pokazać losy chłopki, która została najpierw kochanką, następnie żoną i ost...

Powieści historyczne to książki do jakich siadam z ogromną przyjemnością. Tuż pod powierzchnią potrafią one stworzyć wyjątkową mieszankę gatunków. To właśnie w nich thriller ociera się o kryminał, przez okno nieśmiało zagląda horror, a o prawo pierwszeństwa walczy romans z erotykiem. Wyciągam rękę po historię a dostaję właściwie wszystko. Warunek jest tylko jeden, dobrze by była to doskonale napisana lektura.

,,Caryca" niewątpliwie figuruje do ścisłej czołówki książek historycznych wartych przeczytania. Kto nie zna Katarzyny I? A jednocześnie kto zna Martę?

Autorka burzliwe życie bohaterki mocno osadziła w wydarzeniach historycznych, pozwoliła mi, czytelniczce przenieść się do Rosji za panowania Piotra Wielkiego. Zobaczyłam realia życia tych, którzy żyli na najniższym szczeblu drabiny społecznej, ale również tych, którzy potrząsali tą drabiną.

Władza... upaja, odurza, uszczęśliwia czy unieszczęśliwia?

Jak wiele w swoim życiu musi znieść Marta by stać się Katarzyną?
Ja wiem, że to nie jest odkrycie, ja wiem, że choćby ze szkoły znamy tamten okres, ale możemy poznać go lepiej. Nie będzie to suchy tekst z serią dat, to będzie opowieść samej Katarzyny. Mogę Was zapewnić, że potrafi opowiadać, jest lekko i płynnie, a jednocześnie z pasją i zaangażowaniem. Czasami trochę krępujące, obrzydliwe, brutalnie ale też dramatycznie, romantycznie i prawdziwie.

Zapraszam do lektury

arta była dzieckiem z nieprawego łoża, żyjącą w dość dużej biedzie. Miała piętnaście lat, kiedy została sprzedana, aby zostać służącą innych. Szybko przekonała się, że jej życie nie będzie tu ani łatwe, ani szczęśliwe. Pewne zdarzenia sprawiają, że nie wytrzymuje i popełnia zbrodnie. Musi uciekać, przed nią wiele niełatwych decyzji, które doprowadzą ją do poznania, a następnie zastania żoną cara Piotra Wielkiego. Jednak to wcale nie oznacza, że od teraz jej życie będzie usłane różami. Jak wyglądała jej pierwsza służba? Co takiego się stało, że popełniła zbrodnię? Gdzie później trafiła? Jak wyglądała jej znajomość i małżeństwo z carem? Co takiego jeszcze się stało?

Nie sięgam zbyt często po książki, w których poznajemy życie kogoś znanego. Jednak opis na tyle mnie zaciekawił, że pragnęłam poznać historię carycy i bardzo się cieszę. Na pewno nie jest to książka dla każdego, wywołuje wiele emocji, niejednokrotnie miałam łzy w oczach. Mnie się podobała, a historię w niej przeczytaną przeżywałam jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony.

Główną bohaterką jest Marta. Poznajemy ją w niełatwym dla niej momencie, ale również poznajemy praktycznie całe jej życie. Jest to postać historyczna, o której przyznam szczerze, mało wiedziałam.

Mnie książka zapewniła czas pełen emocji. Polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blog - https...

Miłość, sex, rock'n'roll w puchu i zaduchu XVIII wieku. Polecam. 

Poznawanie historii, gdy mamy do dyspozycji książki historyczne, pozwala czytelnikowi zagłębić się w wartką narrację i poznać fascynujące szczegóły. Dobrze napisana powieść nie streszcza jedynie suchych faktów – pozwala poczuć ducha epoki i jej atmosferę. Czytając mamy wrażenie, że jesteśmy uczestnikami zdarzeń. I dokładnie to wszystko stało się moim udziałem podczas lektury "Carycy" Ellen Alpsten.

Trzeba przyznać, że gdy koleje losu rzuciły Martę Helenę Skowrońską na moskiewski dwór, jej kariera przypominała nieco historię Kopciuszka. Chłopska córka, biedna, ale piękna Marta w wieku piętnastu lat zostaje sprzedana na służbę. Tam w akcie desperacji popełnia zbrodnię i musi uciekać. Dwa lata później dziewczyna najmuje się na służbę do ewangelickiego pastora Glücka w inflanckim Marienburg, gdzie poślubia później szwedzkiego dragona Johanna Rabę. Gdy w czasie wojny północnej miasto zdobywają Rosjanie Marta trafia na służbę do marszałka Szeremietiewa. Tu spotka ją Aleksandr Mienszykow, niezwykle wpływowa postać, dzięki któremu dziewczyna poznaje samego Piotra I a on zakochuje się w niej.

Już w 1707 roku car potajemnie miał ja pojąć za żonę, co oficjalnie robi w 1712 roku, zaś 12 lat później mianuje Katarzynę carycą. Po jego śmierci zostanie ona pierwszą samodzielną władczynią Rosji.

Na tych faktach Ellen Alpsten buduje postać Katarzyny Aleksiejewnej, zamiast surowej relacji otrzymujemy tutaj wachlarz barw, emocji...

„Kochanka, matka, morderczyni. Pierwsza kobieta, która samodzielnie władała Rosją.” Kim naprawdę była kobieta, która zmieniła Imperium Rosyjskie?

Katarzyna Aleksiejewna urodziła się jako Marta Skowrońska w chłopskiej rodzinie. Jej droga do tego by stać się Cesarzową była długa i bolesna. Jako młoda dziewczyna została sprzedana na służbę, na której była gwałcona. Pewnego dnia przestała to tolerować i zabiła swojego pana – Wasyla. Po tym incydencie musiała uciekać. Lata w jakich żyła, nie służyły na samotne podróże. Po ciężkich przeżyciach trafiła do Pastora i jego rodziny. Wydawałoby się, że znalazła w końcu spokój. Zakochała się z wzajemnością w Antonim. Miłość w tamtych czasach była czymś niemożliwym i jej szczęście nie trwało długo. W czasie wielkiej wojny północnej była praczką w obozie wojskowym, w którym wpadła w oko cesarzowi Piotrowi I. Dzięki swojej urodzie, ale również sprytowi stała się żoną i Cesarzową. Po śmierci Piotra I Wielkiego to jej przypada rola władczyni Rosji. Jak poradziła sobie na tym stanowisku? Czy miała łatwe życie? Czy w końcu zaznała spokój serca? Przekonacie się sami.

„Caryca” to napisana z rozmachem historia kobiety, która pomimo, że pochodziła z ubogiej rodziny potrafiła nie oglądać się wstecz, ale iść do przodu. Kolejne strony odkrywają nam siłę Marty, a później Katarzyny. Kobiety nietuzinkowej, która zachwyca i irytuje jednocześnie. Nie tylko obraz Katarzyny i Piotra został dobrze przedstawiony, ale...

Do książki możecie podejść na spokojnie nie martwiąc się, że kogoś nie będziecie znać. Na szóstej stronie macie mapkę Rosji za panowania Piotra Wielkiego, więc będziecie mogli dokładnie śledzić ich losy. Do tego na kolejnej stronie jest opis postaci, więc i to pozwoli bardziej wdrążyć się w książkę. Do tego zagadkowy wstęp jakby bez wstępu:

,,NIE ŻYJE. MÓJ UKOCHANY MĄŻ, potężny car Wszechrusi, umarł- i to w samą porę".

Nie spodziewałam się, że tak barwny styl tu spotkam. Autorka nie opisuje niczego twardo, jak by się wydawało, tylko wplata w treść piękne i zwiewne ozdobniki. Może to głupie, ale czułam jakby cała sceneria toczyła się na chmurce pod niebem, gdzie kroki nie odbijały się echem, a jedynie przebierali nogami w puchu pierza:-) Postacie przedstawione bardziej od strony duszy aniżeli ciała. Bardzo dużo porównań, ozdobników, które idealnie odzwierciedlają zdjęcie okładki. Bądź odwrotnie, jak kto woli:-) Historia o tyle ciekawa, bo napisana dzisiejszym słownictwem. Choć zawiera mniejszy druk, to i tak zachwyca treścią. Ujrzymy bohaterkę z kilku perspektyw. Taka morderczyni ze smakiem przy czym idealna aktorka. Umiała grać na zawołanie w zależności od sytuacji w której się znalazła i towarzystwie w jakim przebywała. Nigdy jednak nie przypuszczała, że ludziom przyjdzie jej się kłaniać. Czy faktycznie młoda osoba może samodzielnie władać Rosją? Zanim jednak do tego doszło poczuła na swoich barkach co to znaczy, kiedy ktoś ją poniewiera. Uważana za ni...

Caryca Katarzyna, kobieta która władała Rosją. Kim była, szlachcianką, wysoko postawioną matroną? Nic bardziej mylnego, Katarzyna Wielka, a tak naprawdę Marta była zwykłą praczką, wiejską dziewczyną, bardzo urodziwą i odważną. W wieku 15 lat sprzedana na służbę. Dzięki sprytowi zostaje kochanką cara Piotra I, dogadza mu, dba o niego, wybacza romanse. Pomaga mu zarządzać Rosją. Piotr czeka aż Katarzyna urodzi mu przyszłego cara, syn z pierwszego małżeństwa, według władcy Rosji kompletnie nie nadaje się do przejęcia władzy. Z dwunastu ciąż, mają tylko dwie córki, niestety część dzieci umiera i to nie w wieku niemowlęcym, część rodzi się martwa. Katarzyna musi to znosić, mimo że los ciężko ją doświadcza, nadal chodzi z dumnie podniesioną głową.

Piotr miał ciężki charakter, nie zwracał uwagi na lud, nie obchodziło go w jakim ubóstwie żyją, chciał terenów, potęgi, władzy. Nie był ze stali, przez swoje romanse złapał syfilizm i w tych chwilach jeszcze bardziej potrzebował mieć przy sobie ukochaną kobietę. A ona po jego śmierci, nie pozwoliła by tron znalazł się w rękach wnuka, była w stanie posunąć się nawet do oszustwa i ze zwyklej, niepiśmiennej chłopki, stała się najpotężniejszą kobietą, władczynią Wszechrusi.

Opowieść jak o mrocznym kopciuszku, nieprawdopodobna historia ale dobrze wiemy że prawdziwa. Z jednej strony było mi szkoda Katarzyny, wiele w życiu przeszła, ale zaraz przypominałam sobie ile złego uczyniła i współczuję się ulatniało.

Książ...

Historia Rosji jest dla mnie i ciekawa i niestety nieznana. Sięgając po tą książkę wiedziałam tylko tyle, ile przeczytałam na okładce. Zaintrygowała mnie postać Marty, późniejszej Katarzyny I. Co mogę powiedzieć? Z pewnością była to postać tragiczna, mocno naznaczona przez los, ale też mająca sporo szczęścia w życiu. Umiała się odnaleźć w świecie, w którym kobieta i jej prawa nie istniały.
We wczesnej młodości była traktowana jak własność i oddawana z rąk do rąk, można powiedzieć, że do pewnego momentu dosłownie było to z deszczu pod rynnę. Jej los nieco się odwrócił i w miarę ustabilizował gdy trafiła pod dach rodziny Glücków. A potem kolejne szczęśliwe zrządzenia losu sprawiły, że wylądowała w łóżku i na dworze cara.
Wydawać by się mogło, że mimo wszystko dobrze jej się życie ułożyło. A z drugiej strony nie zapominajmy o 12 ciążach, z czego tylko dwie dziewczynki przeżyły do dorosłego wieku. Presja żeby urodzić carewicza. Notoryczne zdrady i romanse Piotra. A do tego jej braki w wykształceniu i w sumie chyba nie chciała nic zrobić żeby je zniwelować.
Zdaję sobie sprawę, że nie jest to książka w 100% zgodna z faktami. Mimo to rozbudza ciekawość, sprawia że chce się dowiedzieć czegoś więcej o losach Piotra I i carycy Katarzyny. A w tym wszystkim napisana jest dość lekko i mimo sporej objętości czyta się szybko i przyjemnie.

Marta uboga dziewczyna ze wsi wetknięta zostaje w wir świata, którego nie potrafi nazwać - od służby u bogatego kupca, po ciepłe domostwo pastora Glucka, a następnie skrzydła samego generała Szeremietiewa, coraz bliżej cara. Rzucano do niej tytułami niczym ziarnem na świeżo zaorana ziemię i pomimo, że była pierwszą w historii władczynią Rosji dla niej samej niewiele się zmieniło. Wciąż pozostawała bezbronna wobec wyroków losu, kolejno umierali jej synowie, a w łożu cara gościła młodsza kochanka.
Ta opowieść smakuje wódką, kawiorem, przepychem pałacowych komnat, pożogą wojny i brutalnością sali tortur, licznymi orgiami i nieustannym strachem. Pikantne sceny mieszają się tu a realiami historycznymi, a niektóre fragmenty tortur mogą szokować, szczególnie czytelników o słabszych nerwach.
Dostałam w tej historii wszystko to, czego oczekiwałabym po ciekawej powieści historycznej o zabarwieniu romansowym. Carycę czyta się jednym tchem, z równym zaangażowaniem. Choć nie jest to powieść akcji pełna jest niespodziewanych zwrotów wydarzeń. Taką literaturę mogłabym czytać bez końca. Polecam.