Opinia na temat książki Chłopki. Opowieść o naszych babkach

“Dla chłopów buty to symbol godności. Ale dla wielu naszych bohaterek to jeszcze inna sprawa. Dla nich buty oznaczają wolność”.

Reportaż jest swoistym hołdem i kopalnią wiedzy o życiu kobiet na wsi głównie w latach 20 i 30 XX wieku. Czuć ogromną pasję, zaangażowanie i pracę, jaką Autorka włożyła w powstanie tej książki. Podzielona na szesnaście rozdziałów, każdy przybliża koleje losu dziewcząt, które przyszły na świat w czasach bardzo im nieprzychylnym. Prosty, przyjemny, naturalny, szczegółowy język, powodował przyjemność z czytania, czyta się go jak wciągającą powieść obyczajową. Wyraźnie odczuwamy realia i klimat tamtych czasów. Los tych kobiet był nie do pozazdroszczenia, bez prawa głosu do czegokolwiek, bez możliwości edukacji, często z marzeniami i ambicjami, które nigdy nie zastały zrealizowane. Ich codzienność naznaczona ciężką pracą od świtu do zmierzchu, oddane dzieciom, bez wsparcia bliskich. Uparte, silne, wytrwałe. Wnikliwe spojrzenie na każdy aspekt życia kobiety ze wsi, poparty liczną bibliografią.

Namacalnie odczuwamy bezsilność i niemoc tych kobiet. Każda z nich miała trudne, ciężkie, bez jakichkolwiek perspektyw na coś lepszego, życie. Wszechobecna bieda, głód, choroby, brak higieny, upokorzenia, brak prawa do własnego zdania, wiejska społeczność wykorzystywana do granic możliwości. Gorzki, smutny, beznadziejny obraz.

Ważny, potrzebny, momentami wstrząsający reportaż, zrobił na mnie ogromne wrażenie, sprzeczne emocje wirowały. Zostanie we mnie na dłużej, zmusza do refleksji, spowodował, że łezka w oku się zakręciła. Tę książkę powinien przeczytać każdy. Bardzo polecam!