Opinia na temat książki Córka Eshell

Akcja drugiego tomu rozpoczyna się zaraz po zakończeniu pierwszego. Mistic wraca do szkoły po przerwie świątecznej. Nie czuje się dobrze. Męczą ją krwawienia z nosa, omdlenia. Nie to jednak zajmuje jej głowę najbardziej, a fakt, że być może jej siostra żyje. Mistic postanawia ją odszukać, co łatwe nie jest, również dlatego, że na terenie szkoły dochodzi do zabójstwa, później zostają odnalezione kolejne ciała. Ponadto okazuje się, że nikt poza Mistic nie pamięta o Carol, jakby siostra Mistic nigdy nie istniała.

„Stypendium pentagramu. Córka Eshell” kontynuuje historię z pierwszego tomu, wnosząc nowe tajemnice, intrygi i napięcie oraz dzięki różnym perspektywom wprowadzając kolejne elementy, które stanowią rozwinięcie fabuły do świata, którym zafascynowała nas Aneta Swoboda. Druga część serii utrzymuje poziom zaskakującej fabuły, wciągającej od pierwszych stron i budującej emocjonujące napięcie. Czytelnik wchodzi w świat Dirvenly High, czując intensywny mrok i tajemniczość otaczające tę szkołę. Klimat jest w tej części jeszcze bardziej złowrogi, duszny i mroczny. Jest tajemniczo, niewiedza i bezsilność, której momentami ulegają bohaterowie, udziela się również czytelnikowi.

Dynamika tej części nie jest równa. Początek jest zdecydowanie wolniejszy, w dalszej części lektura nie daje odsapnąć, tyle się dzieje. Po lekturze pierwszego tomu byłam bardzo ciekawa, jak autorka rozwiąże niektóre wątki i muszę przyznać, że nie spodziewałam się kierunku, w jakim potoczyła się ta historia. Za te nieoczekiwane i jednocześnie satysfakcjonujące rozwiązania pokochałam tę część najbardziej. A także za podomykanie wszystkich niedomkniętych wątków. Kreacji postaci również w tym tomie nie ma czego zarzucić. I to nawet mimo faktu, że Mistic może irytować swoim zachowaniem i decyzjami, które podejmuje. Nieco rozczarowujący jest fakt, że dziewczyna odcina się od swoich przyjaciół i wybiera samotną misję. Szkoda, że tak izoluje się od przyjaciół, bo liczyłam na śledzenie rozwoju ich relacji, na obserwację zacieśniających się więzi. Na szczęście autorka postanowiła wprowadzić do fabuły nowego, zdecydowanie nietuzinkowego bohatera. Hellion jest niezwykle intrygującą postacią, która wnosi do historii nową dynamikę, jednocześnie budząc ciekawość i tajemniczość. Odrobinę również brakuje znanych z pierwszego tomu zwyczajnych zajęć uczniów czy treningów, takiego typowego szkolnego życia, jednak na brak wydarzeń narzekać nie można.

Historia Mistic nadal zachowuje swój wyjątkowy klimat i atmosferę, nadal jest to opowieść, która zachwyca i trzyma w napięciu, będąc pozycją wartą uwagi, zwłaszcza dla miłośników mrocznej fantastyki. Ja ją pokochałam całym sercem i bardzo liczę na to, że to nie jest koniec tej fascynującej opowieści. Serdecznie polecam!