Czarny wodewil

„Czarny wodewil niczym współczesny taniec śmierci, rodzinny tren, domowy relikwiarz. Opowieść o życiu uwikłanym w historię, ciało i język. Poruszająca „pielgrzymka pamięci”, którą odbywa się nie tylko po to, by ocalić bliskich, ale by znaleźć wśród nich miejsce dla siebie.”
(Jarosław Borowiec)

„Wiersze Konrada Wojtyły są precyzyjne, czyste i różnorodne. Ta książka to sugestywny poemat o historii, źródłach wyobraźni, pokiereszowanej tożsamości. Nowe słowo – nie tylko w dynamicznie zmieniającej się twórczości Wojtyły, ale w całej współczesnej polskiej poezji.”
(Andrzej Skrendo)