Czas Fantastyki

Czas fantastyki” otwiera znakomicie i z polotem napisany rozdział „Fantaści nadchodzą”, pełniący tu funkcję obszernego wstępu. W nim to Autor przedstawia się jako zaangażowany uczestnik ruchu („jestem jednym z nich”). Charakteryzuje całą książkę, ujawnia swój autorski zamiar. Na podkreślenie zasługuje, zaznaczający się także w całej książce bardzo osobisty ton wypowiedzi, który podnosi temperaturę tekstu i czyni z książki rodzaj wyznania, a nie tylko chłodnego spojrzenia na opisywane zjawiska. Antoni Smuszkiewicz Książka Parowskiego, mimo że wyraźnie tego nie określono, odnosi się właściwie do jednego dziesięciolecia – 1977-1987. To jest, moim zdaniem, ów tytułowy „czas fantastyki”, w którym zaszło całkowite przeformułowanie celów i konwencji polskiej science fiction. Te dwie daty wyznaczają właściwie narodziny nowej literatury. Parowski starannie wylicza antenatów i procesy społeczne i polityczne, które do tego doprowadziły. Cały zbiór ma właściwie charakter krytycznej summy i kroniki zarazem, drobiazgowo notującej wszystkie ważniejsze zdarzenia i książki zaistniałe w tamtym czasie. Jacek Inglot