Czerwony rower

Kolejna świetna książka tej autorki. Kozłowska potrafi w niezwykły sposób pisać o trudnych uczuciach i relacjach międzyludzkich, jest wnikliwą obserwatorką rzeczywistości. W jej książkach jest wiele prawdy o nas samych. Polecam.

Dobra książka! Świetnie oddająca klimat lat osiemdziesiątych i bardzo wciągająca!.
Autorka ma niezwykły dar obserwacji. Brawo za realizm!
Nie mogę się doczekać lektury pozostałych książek autorstwa Antoniny K.! :)

Podobałam mi sie,już kiedys czytałam podobna książke,o przyjaciółka,które wiąże tajemnica.Polecam:)

Wsiadłam na wehikuł czasu w postaci "Czerwonego roweru", na którym pojechałam do lat 80-tych. Co widziałam? Cztery piętnastolatki, które przeżywały jeden z najtrudniejszych okresów w życiu człowieka (niektórzy sądzą, że najtrudniejszy, ale nie wiem) - dojrzewanie. To Karolina - córka "ubeka", choć nie bardzo wie co to słowo oznacza, Aneta - brzydka zakompleksiona dziewczyna, która nie bardzo przystaje do reszty, Gośka- gruba córka badylarza oraz Beata- szkolna gwiazda, która może mieć każdego chłopaka. Łączy je przyjaźń, wspólne malowanie paznokci na wściekły róż, czytanie Bravo (ze szczególnym uwzględnieniem opisów pierwszego razu) oraz słuchanie muzyki z kaset. Jednym słowem - lata 80-te w pełni (choć przyznam, że dziesięć lat później moje dzieciństwo wyglądało niemal identycznie - Bravo, kasety, bazarowe ciuchy, miłość na śmierć i życie do chłopaka z 4 "d" i intrygi przeciw koleżankom oraz pełne napięcia wyczekiwanie na wolne tańce na szkolnej dyskotece). Po latach te kobiety spotykają się znów, gdyż łączy je niewyjaśniona zagadka rzekomego samobójstwa Anety, którą znaleziono utopioną w bagnie. Niewątpliwą zaletą książki jest pełne oddanie klimatu lat, których nie znam, ale o których z pasją czytam, a także lekki język i dokładne opisy odczuć, sytuacji. Sama historia nieco nudnawa, ale na rozpoczęcie wakacji akurat tego potrzebowałam - rozkręcenia mojego mózgu i przygotowania się na dużą dawkę liter w nadchodzące trzy miesiące.

Nie wiem dlaczego, ale podczas czytania książka "Czerwony rower" kojarzyła mi się z powieścią "Weiser Dawidek" Pawła Huellego. Może dlatego, że w obu utworach tak sugestywnie nakreślono atmosferę lat młodzieńczych i wiarygodnie ukazano psychikę dorastającej młodzieży. W obu pojawia się też motyw czerwieni: czerwony rower i czerwona sukienka to przedmioty, które zostały bohaterom w pamięci na lata. No i oczywiście sprawa zniknięcia bohaterów - równie tajemniczo ukazana.

Po tylu entuzjastycznych recenzjach oczekiwałam, że książka mnie zaciekawi, poruszy, rozbudzi... A tymczasem okazało się, że jest banalna, mało wciągająca i nijaka. Przypuszczam, że główna zaleta "Czerwonego roweru" to przedstawiony w książce świat, który czytelniczkom w pewnym wieku przypomina ich dzieciństwo. Ale ponieważ opisana rzeczywistość nie należy do moich przeżyć pokoleniowych, to oceniam tę książkę bez sentymentów.