Cztery muzy

Uwielbiam książki, w których jest omawiany temat sztuki. Problem w tym, że o życiu Egona Schielego nie wiadomo zbyt wiele, a więc spora część fabuły jest jedynie fantazją autorki. Nie jest to oczywiście dyskredytujące dla książki, bo literatura rządzi się własnymi prawami, jednak osobiście wolę, aby biografie (nawet te zbeletryzowane) miały większe pokrycie w rzeczywistości.

Nie znałam Egona Schiele, nawet o nim nie słyszałam. Jestem zachwycona, że dowiedziałam się o jego istnieniu, że zainspirowana powieścią pogrzebałam w sieci, poczytałam, pooglądałam obrazy, wobec których nie da się pozostać obojętnym. Są wyjątkowe i łatwo rozpoznawalne. Ekspresyjne i prowokujące. Charakterystyczne. Do zobaczenia w Wiedniu Mistrzu Egonie, pojadę tam kiedyś specjalnie, by pooglądać te wszystkie niesamowite prace.
Oczywiście nie wiedziałam też nic o artyście, a teraz wiem skąd pochodził, kim byli jego rodzice, gdzie się kształcił malarsko, jakie emocje wzbudzały jego dzieła, kto był jego mentorem, żoną, szwagierką, kochanką, modelką. W tle barwny Wiedeń przełomu wieków.
Dodatkowo: czyta się łatwo i wprawdzie początkowo trochę zalatuje nudą, ale dość szybko się rozkręca.
Super! Jestem zachwycona.

Ale tu niestety koniec zachwytów. To co autorka zrobiła z głównymi bohaterkami - czterema muzami Egona, do mnie nie przemawia, a nawet budzi mój niesmak. Kobiety, które faktycznie istniały, mają jakichś potomków, choć może nie w pierwszej linii, żyje jakaś pamięć o nich. Tymczasem do faktów z życia Schielego, autorka dołożyła spekulacje i wyssane z palca historie o jego kobietach. Wymyśliła różne epizody i niechlubne postępki , argumentując w posłowiu, że tak na przykład mogło być. Ale mogło być też zupełnie inaczej, proszę szanownej pani. A teraz ja patrząc na portret kobiety w zielonych pończochach już zawsze będę myśleć, jaką suką była Adele...

Z namiętności zawsze wybuchały wojny, upadały rządy i powstawały bezcenne dzieła kultury i sztuki. I o ogromnej pasji traktuje właśnie kolejna znakomitość, która dołącza do serii butikowej Wydawnictwa Albatros! I wiecie, że jest to debiut Sophie Haydock? Ja po przeczytaniu powieści nie byłam w stanie w to uwierzyć, bo autorka tak obrazowo przedstawia nie tylko uznany ówcześnie za stolicę sztuki Wiedeń kreśląc tło społeczno-polityczne początków XX wieku, ale i w każdą z postaci wkłada duszę malując ją wyrazistymi barwami.

To wtedy tworzy słynny Gustaw Klimt i jego protegowany kontrowersyjny Egon Schiele, ale to nie im autorka poświęca swą powieść. Kieruje nasze oczy na kobiety towarzyszące temu drugiemu artyście na krótkiej drodze jego życia. Muzy, które miały wpływ na jego twórczość, a które pozostają jedynie anonimowymi twarzami, postaciami jego dzieł. Oddaje im głos, by z ich historii wyłonił namalowany słowami się obraz charyzmatycznego, łamiącego konwenanse, skandalisty Egona.

Cztery kobiety - Adele, Edith, Gertrude i Vally - każda inna, ale połączone jednym pragnieniem, by stać się muzą artysty i mieć go dla siebie. Zazdrość, zaborczość, namiętność, wręcz obsesja towarzyszą im na każdym kroku, a ich relacja z artystą wywiera olbrzymie piętno na ich życiu. Nawet jego żona, cicha Edith nie jest w stanie uchronić się przed tymi wyniszczającymi uczuciami, co ostatecznie prowadzi do tragedii.

Ta oparta na faktach historycznych opowieść każdej z...

Zapraszam Was na wizytę do galerii obrazów słynnego, kontrowersyjnego wiedeńskiego malarza Egona Schelle.
Będę Waszym przewodnikiem.

Zacznijmy od lewej strony od obrazu kobiety o wielkich smętnych oczach I włosach słomkowego koloru. To Edith. Kolorowa pasiasta sukienka, dłonie złączone w nerwowym goście- czy nie przypomina Wam dziewczyny z sąsiedztwa, skromnej i pełnej niewinności? Ale spójrzmy dalej na kolejny wizerunek żony Egona, gdy w fazie ekstazy poddaje się swej cielesnosci. To niechęć do pozowania, a jednocześnie przyjemność przetacza się przez jej skromny wizerunek.

A te miedziane włosy i wielkie błagalne spojrzenie to już Wally. Widać jej dumę, bycie modelką sprawiało jej niesamowitą przyjemność.
Dalej Gertrude w aureoli rudych miedzianych loków, jest tak podobna do Egona, że nie może być to nikt inny jak jego siostra, kokieteryjna i wyzywająca. Była jego pierwszą muzą.
Na ostatnim czwartym obrazie Adele dumnie pozuje w bieliźnie i butach. Można ją rozpoznać po burzy rozpiętych loków, niesfornych i wskazujących na jej buntowniczy charakter.
Jak zauważycie sposób przedstawienia tyć kobiet wymyka się powszechnym kanonom piękna, akcentując nagość i cielesność.
Jakie historię mogłyby nam opowiedzieć, gdyby mogły przemówić?

Czytając Cztery muzy zastanawiałam się do której z kobiet jest mi bliżej - kokieteryjnej Wally, czy buntowniczeh Adele? Historia o kontrowersyjnym artyście skierowała mnie na ścieżkę samodzielnego po...

Seria butikowa od wydawnictwa albatros niezmiennie zachwyca. Okładki przyciągają wzrok, a powieści nie dają o sobie zapomnieć.

Najnowsza książka wydana w tej serii to „Cztery muzy” Sophie Haydock. Jest to debiut Haydock i od razu nagrodzony prestiżową nagrodą. Wcale się nie dziwię. Historia Egona Schiele i czterech kobiet z jego życia naprawdę wciąga.

Adele, Gertrude, Wally i Edith – to cztery muzy, które inspirowały słynnego kontrowersyjnego malarza. Akcja powieści dzieje się przed I wojną światową i w jej trakcie w Austrii. Przenosimy się w świat bohemy, w świat Gustawa Klimta i secesji. Każda z bohaterem ma swoją własną część w powieści. Każda z nich jest inna, łączy je jedno – Egon Schiele. Są to bardzo wyraziste kobiety, niejednokrotnie zdecydowane, łamiące stereotypy.

Książka wzbudza szereg emocji. Nie sposób współczuć bohaterom w ich tragicznych losach. Sama autorka przyznaje, że jest to fikcja literacka, tylko bohaterowie są prawdziwi. Niemniej jednak książka jest napisana w tak obrazowy sposób, że można by przypuszczać, że Haydock opisała ich życie.

Czyta się to wszystko z zapartym tchem. Poza tym tło historyczne i ówczesna obyczajowość jest oddana we wszystkich możliwych szczegółach, a nie zawsze łatwo jest to odtworzyć. Widać ogrom pracy włożony przez autorkę w tą książkę. Czytając czuje się, że czyta się naprawdę dobrą powieść.

Miejscami gwałtowna i brutalna po...

Seria butikowa od Albatrosa niezmiennie zachwyca pięknymi wydaniami. I pięknymi historiami, które może nie zawsze trafiają w moje mało wysublimowane gusta, ale zawsze mają niewątpliwy urok i klimat.

Cztery Muzy to debiut, choć totalnie tego nie czuć, ale głównie to opowieść o kobietach, które pomimo różnic w charakterze, doświadczeniu i mentalności łączy postać malarza, Egona Schielego, którego to były muzami.
Autorka ma bardzo swobodny, przyjemny styl, dzięki któremu przez książkę wręcz się płynie. Zręcznie przedstawia namiętności targające bohaterami, ich uczucia, rozterki i radości. Podobało mi się również to, w jaki sposób ukazano obyczajowość epoki i standardy zachowań.

Jest to powieść historyczna, z rozbudowanym tłem, i chociaż fikcyjna to bohaterowie są prawdziwi. Nie specjalnie interesuję się sztuką, ale połączenie literatury i malarstwa wyszło bardzo dobrze.