Dar Tomka Windziarza

Janina Wieczerska pochodzi z rodziny o tradycjach mieszczańskich, mieszkających w Koźminie Wielkopolskim od co najmniej XVIII wieku. Po wojnie ukończyła gimnazjum we Wrocławiu, tam także zdała egzamin maturalny, po którym ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Już w gimnazjum spotkała Stefana Zabłockiego, za którego później wyszła za mąż.
Krótko pracowała jako redaktor w wydawnictwie Ossolineum, następnie została dziennikarką, a później sekretarzem redakcji czasopisma Odra. W 1976 roku przeniosła się do Gdańska i pracowała w tygodniku kulturalnym "Czas". Cyklicznie publikowała komentarze i felietony w prasie gdańskiej (z przerwą od początku stanu wojennego do 1989 roku); uprawiała także krytykę literacką.
Literacko zadebiutowała w 1957 roku felietonem napisanym pod pseudonimem "Paweł" i opublikowanym w Słowie Polskim. Jej debiutancką powieścią była wydana w 1965 roku książka o maturzystach wrocławskich z roku 1950 Zawsze jakieś jutro, w której zawarła momenty wspomnieniowo-biograficzne.