Diabelska gra

Iście diabelska intryga. Kobieta morduje swojego gwałciciela. Ale czy wszystko jest takie jak się wydaje, kto manipuluje. Od samego początku wiemy kto jest zły, ale walka między socjopatką, a naszą panią detektyw Kim Stone jest pełna znamion mistrzowskiej gry. Książka pochłonięta w jedno popołudnie, pierwsza część dziś rano, szkoda, że następnych części nie przetłumaczono

Szkoda, że wydawnictwo nie chce kontynuować wydawania tej serii.

Skończyłam wczoraj Diabelską grę Marsons. Nie byłam w stanie się oderwać. Gdybym tylo mogła przeczytałam książkę za jednym zamachem, a tak musiałam dzielić, ale i tak czytałam w każdym możliwym momencie. Przede wszystkim uwielbiam główną bohaterkę i jej codzienną walkę o życie. O pamięć, o siebie, o trzymanie się w sztywnych ramach, o niepobłażanie sobie. Okoliczności zachęcają do zrobienia fałszywego kroku, ale jej niezłomne zasady sprawiają, że wbrew wszystkiemu i wszystkim trzyma się swoich przekonań, ufa w swoje przeczucia i potrafi powiedzieć "nie" kiedy wszyscy oczekują od niej "tak". Tym razem bohaterka staje do "walki" z psychopatyczną Panią psycholog.Co z tego wyniknie z tego pojedynku trzeba koniecznie sprawdzić samemu. Ale jak już gdzieś wspomniałam, dawno tak nienawidziłam złego bohatera. Pod tym względem książka jest okropna, i świetna jednocześnie.

Bardzo dobry kryminał, lepszy niż część pierwsza, chociaż tej też nic nie brakowało. Kolejne sprawy do rozwiązania, tym razem Kim znajduje się w samym środku wydarzeń, ponieważ również jej grozi niebezpieczeństwo. W starciu z bezwzględną socjopatyczną osobą sama musi rozwiązać niektóre elementy łamigłówki i zwyciężyć. Czemu sama? Otóż nikt nie wierzy, że osoba wytypowana przez Kim, może być winna. Nieposzlakowana opinia, ochy i achy w sieci, pełen profesjonalizm. A tymczasem ona prowadzi swój własny, psychodeliczny eksperyment. Polecam!