Diaspora

Największą zaletą książek wydawanych przez wydawnictwo MAG w serii "Uczta Wyobraźni" jest to, że zwykle prowadzą czytelników w rejony, w które nigdy wcześniej nie zdarzało im się zawędrować. W czasie eksploracji nieznanego obszaru ryzyko zgonu jest zawsze wysokie i nieraz już zginałem porzucając z nudów lekturę albo odniosłem ciężkie obrażenia, nie dając rady zrozumieć autorskiej wizji i/lub tworząc w mózgu jej kalekie odzwierciedlenie. Pomimo to, co pewien czas wracam do książek z UW, bo zdarzają się wśród nich powieści, które są kwintesencją tego, czym literatura science fiction powinna być. Pokazują wizje przyszłości jadąc po bandzie niezrozumiałości. Autorzy siłą rzeczy muszą się w nich uciekać do drobnych oszustw i twórczych ekstrapolacji, tworząc aparaty pojęciowe, które mają opisywać i przybliżać technologie, teorie i zjawiska z założenia nieistniejące i niezrozumiałe. To trudne, zwłaszcza że nie chodzi mi o pisarzy SF idących na łatwiznę i zamykających nieznane w postaci ładnie brzmiących zevatronów, pól siłowych, kryptonitu i blasterów, tylko tych, którzy/które na podstawie współczesnej wiedzy idą tak daleko w nieznane jak tylko to możliwe. Greg Egan jest w tym bardzo dobry. Lektura dołączonego do "Diaspory" słownika terminów wykorzystanych w książce z pewnością może być czynnością frustrującą, gdy okazuje się, że przy niektórych wyjaśnieniach wiedza czytelnika nie wystarcza a wyobraźnia nie daje rady. Czy da się przeczytać tę powieść pomimo generalnego braku sukcesó...