Opinia na temat książki Do trzech razy śmierć

Wiem, że za wzorowanie na Chmielewskiej na ogół jeździłam po autorach jak po łysej kobyle. Przejechałam się po Szwai niegdyś dość mocno za kopiowanie wręcz całych zdań.
Rogoziński też rżnie z Joanny, ale nie bezczelnie tylko inteligentnie. I co już pisałam kiedyś - na szczęście przyznaje się do uwielbienia Autorki.
I jak jeszcze trochę się pouczy to ma szansę może nie, że dorównać, ale dojść do wprawy ;)

Zarzut mój do prozy Pana Aleksandra jest jeden. Nie obraża się osób żyjących w książkach. W poprzednich czytanych przeze mnie robił to wręcz z nazwiska, wyśmiewając przymioty. Tutaj posłużył się zmianą danych ale przy odrobinie znajomości rodzimego światka wydawniczego można rozszyfrować kogo autor ma na myśli.
Bardzo mi to nie pasuje i gdyby nie było takich nawiązań i aluzji oceniłabym książkę o wiele wyżej.
Tak jak oceniłabym wyżej gdyby nie pewna afera, podobno pokłosie pisania niniejszej książki...

Ale do brzegu, 'Do trzech razy śmierć' poza wymienionymi sprawami to naprawdę fajna, lekka i przyjemna historia. Znacznie lepiej stoi strona humorystyczna niż kryminalna, chociaż na osobę mordercy nie wpadłam, za co brawa.
Sama akcja i intryga może nie powalająco porywająca ale na tyle ciekawa, że szybko idzie się przez strony i nie wiadomo kiedy książka się kończy.
Humor sytuacyjny, humor w dialogach boski. Gdyby nie wystąpił kwiatek w postaci porównania, że kolejki do pani pisarki jak po masło w promocji w Biedronce byłoby już całkiem miodzio.

W tej książce nie sposób też nie polubić postaci ;) tak Róża jak i jej PR-owiec i znana nam z książek o Joannie Betty dają radę. Poboczni w większości są dość niewyraźni, ale jak ktoś ma się wyróżniać to robi to z hukiem.

Wielbicielom Rogozińskiego na pewno polecam. Przeciwnikom nie odradzam ;)