Do trzech razy śmierć

Name: Do trzech razy śmierć
Rating: 6.64 (56 reviews)
ISBN: 9788383290164

Alek Rogoziński

6.6 /10

Ocena 6.6 na 10 możliwych
Na podstawie 56 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

6.6 /10

Ocena 6.6 na 10 możliwych
Na podstawie 56 ocen kanapowiczów

Opis

Pierwsza kryminalna sprawa Róży Krull!

Autorka powieści kryminalnych otrzymuje zaproszenie na zjazd pisarzy, odbywający się we dworku pod Krakowem.

Już pierwszego dnia jej koleżanka po piórze zostaje otruta. Wszystko wskazuje na to, że morderca, który zostawił na miejscu zbrodni czarną różę, wciela w życie fabułę jednej z powieści Krull. A inni zaproszeni pisarze wcale nie są tak niewinni, jak się wydaje…
Wbrew protestom swojego agenta, Pepe, pisarka rozpoczyna prywatne śledztwo. Pomaga jej w nim zafascynowany kryminałami boy hotelowy oraz trzy szalone blogerki.

Czy detektywi-amatorzy okażą się skuteczniejsi od policji?

„Do trzech razy śmierć” wraca po sześciu latach od premiery w nowym, poprawionym i uzupełnionym o nowe sceny wydaniu!

Data wydania: 2023-01-25

ISBN: 978-83-8329-016-4, 9788383290164

Wydawnictwo: Skarpa Warszawska

Cykl: Róża Krull na tropie, tom 1

Seria: Mroczna strona

Kategoria: Komedia kryminalna

Stron: 320

dodana przez: Vernau

Mamy 1 inne wydanie tej książki

Autor

Alek Rogoziński

Urodzony 20 stycznia 1973 roku w Polsce (Warszawa)

Z zawodu dziennikarz, z pasji kryminalista… to znaczy – twórca kryminałów. Przez lata związany z mediami. Karierę zaczynał w połowie lat 90. w kultowej już dzisiaj Rozgłośni Harcerskiej, potem pracował m.in. w Radiu Plus i warszawskim Radiu Kolor. O...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Alek Rogoziński

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Do trzech razy sztuka czyli literackie wariatkowo

14.12.2019

” Czasem mam wrażenie, ze blogów o literaturze jest więcej niż wydawanych książek „ Bardzo długo zastanawiałam się nad recenzją ostatniej a w zasadzie pierwszej części „ Róży Krull na tropie „. Dlaczego? Bo o ile poprzednio podobał mi się styl autora i bawiły mnie jego żarty oraz wnikliwość jego obserwacji to tym razem coś nie zagrało. Nawet je... Recenzja książki Do trzech razy śmierć

@gala26 × 13

Róża Krull na tropie

25.02.2017

"Czy wszyscy pisarze są pierdolnięci?! (…) Zdecydowana większość, a pozostali po prostu się dobrze kamuflują". Etos pisarza jako osoby niemal boskiej odpłynął w niebyt wraz z rozwojem internetu i wszelakich portali społecznościowych. Obserwuję to środowisko od ładnych już kilku lat i kolejne afery, jakie nim wstrząsają, tylko utwierdzają mnie w p... Recenzja książki Do trzech razy śmierć

@WioletaSadowska × 3

Ta pani zna więcej łaciny podwórkowej, niż uprzejmi jegomoście w dresach!

16.11.2019

To nie jest moje pierwsze spotkanie z twórczością Alka Rogozińskiego. Jakieś parę lat wcześniej los się do mnie uśmiechnął, bo udało mi się wygrać egzemplarz Ukochanego..., po którym czekałam na kolejne dzieła autora, coby je skonsumować. Niestety człowiek zostaje zasypany kolejnymi książkami, przez co jego plany dryfują gdzieś na dnie Morza Bałty... Recenzja książki Do trzech razy śmierć

@Aleksandra_B

Było mrocznie? Było wesoło?

25.05.2020

Książka jest zaliczana do gatunku komedii kryminalnych i w moim przypadku nie jest to pierwsze spotkanie z tym rodzajem twórczości. Swoją przygodę z tą lżejszą odmianą kryminałów rozpoczęłam z książkami Olgi Rudnickiej i, choć na co dzień czytam mocniejsze pozycje, to dobrze sobie je wspominam. W przypadku pana Rogozińskiego jest to moje pierwsze ... Recenzja książki Do trzech razy śmierć

@katherinna1997

Zobacz wszystkie (5) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Eli1605

2019-11-18

4 /10

Przeczytane E-book 2018 Posiadam 2018

Często pojawiające się nazwisko autora skusiło mnie do sięgnięcia po jego książkę. I niestety się rozczarowałam. Autor pisze historię kryminalną z odrobiną ironii, ale te wypowiedzi w żartobliwym tonie jakoś do mnie nie trafiły. Opis światka pisarskiego może i trafiony, autor pewnie wie to lepiej, ale żeby wszystkie pisarki były żmijami to trudno wprost uwierzyć. Chociaż mówi się, że ile osób tyleż i charakterów. Pewnie przeczytam pozostałe części cyklu ale tylko dlatego, że je mam. To był mój pierwszy kontakt z autorem więc jest szansa, że jeszcze mnie czymś pozytywnym zaskoczy.

× 5 | link |

@sandrajasona

2019-11-06

Przeczytane Przeczytane w 2017

Krótko, trzy trupy, kilka niezłych ananasów, motyw mordowania podczas spotkania pisarek, pomocnicy policji, która odsunięta jest na bok, lekka pozycja dla odprężenia. Miałam wrażenie, że motywy coś nadwyrężone, przy poprzedniej wersji z inną pisarką w roli głównej. To chyba styl autora, zobaczymy co będzie dalej, jest to pierwsza cześć.

× 5 | link |

@BagatElka

2019-11-13

1 /10

Przeczytane Niedoczytane -... 💩 Do podarcia i d......

Książka dla idiotów.

"Pięć stron i zaczynasz się zastanawiać, czego lepiej poszukać. Żyletki, żeby się pociąć, czy sznura, żeby się powiesić..."

Żenujący,siermiężny humor jaki serwuje autor był przysłowiowym gwoździem do trumny. Jedyny pozytyw to taki,że będę omijać półkę w bibliotece,na której stoją pozostałe "dzieła" A.Rogozińskiego.

× 4 | link |

@beata87

2019-11-17

7 /10

Przeczytane

Bardzo dobra, lekka i przyjemna powiastka kryminalna, humorystyczna i karykaturalna (rewelacyjnie sparodiowane środowisko literatów - mały światek pełen animozji i wzajemnych podstępów).

× 4 | link |

@Vemona

2019-11-09

3 /10

Przeczytane 2018 Proza polska Oddałam komedia kryminalna

Ratunku!! Ależ sinusoida w moich ostatnich lekturach, tym razem dół.
Co prawda, nie spodziewałam się fajerwerków, raczej byłam zdania, że mniej mnie rozczaruje niż pani Agnieszka Olejnik, bo wiem, czego się spodziewać, a w dodatku miałam pewne pozaliterackie powody, żeby to przeczytać, ale i tak czuję się osłabiona.
Bohaterka to jakiś straszny oszołom, kobieta młoda, ale z punktu widzenia autora chyba już przechodzona, co chwilę interesująca się jakimś nowym "ciachem".
Do tego, choć niby uznana autorka, czyli chyba w miarę otrzaskana z życiem - nie umiejąca w hotelu zamówić sobie obiadu, na jaki ma ochotę, tylko narzekająca na nowatorską kuchnię.
Fabuła nie trzyma się nie tylko kupy, ale niczego kompletnie, zbiór obrazków przedstawiających dogryzające sobie i obmawiające się pisarki - nudne. Dobrze, że na początku autor umieścił spis osób, inaczej pewnie bym się pogubiła, miały być niby zabawne i przerysowane, a miałam trudności, żeby je odróżnić.
Jedyny jaśniejszy punkt, to pojawienie się Betty i jej komisarza, których polubiłam w innych książkach autora, ale tu Betty zachowuje się jakby ją też oszołomiła atmosfera i zgłupiała od tego.
Główna bohaterka udająca się na tropienie tajemnic po ciemnych korytarzach w złotych szpilkach - chyba tylko po to, żeby nimi stukać i narażać się na kłopoty, a w dodatku nie móc szybko uciec - to ma być autorka kryminałów? Taka bezmyślna?
Zaskakująca informacja na zakończenie - o śmierci Joanny Szmidt, bohate...

» czytaj dalej

× 3 | link |

@katala

2019-11-18

6 /10

Przeczytane Trup się ściele 2019

Pewnie, że słyszałam o Rogozińskim, ale jako, że do polskich autorów podchodzę bardzo ostrożnie, to niby słyszałam, ale nigdy nie trafiałam bezpośrednio na tę półkę w bibliotece. Do momentu, kiedy nie przeczytałam jednej z książek, a w jej recenzjach ktoś odwołał się właśnie do Rogozińskiego jako lepszego, ciekawszego. A jak lepsze to czemu nie spróbować?
Przyznaję, że przyniosłam razem ze stertą innych książek z biblioteki, ale Do trzech razy śmierć wydawała mi się jakaś taka mała objętościowo, przejrzyste strony zachęcały do lektury więc zaczęłam od niej. I właściwie niedługo później skończyłam.
Było…
Zabawnie. Chyba tak bym to określiła. Zwykle obawiam się nadmiernej lekkości języka, przesady, przejaskrawienia, przeładowania, które sprawiają, że po lekturze wychodzę bardziej zmęczona niż przed. I o dziwo tutaj tak nie było. Znowu powiem, że było zabawnie. Może nie parskałam śmiechem co stronę, ale rzeczywiście lekkość stylu, odnośniki i cuda językowe jakie autorowi przychodziły do głowy, sprawiały, że uśmiechałam się przez większość lektury. Lektury bardzo krótkiej, bo i objętość niezbyt wielka, ale i akcja sprawia, że czytelnik robi to co w sumie jest jego zadaniem. Czyta. I Czyta.
Ciekawi bohaterowie sportretowani gównie dialogami. Główna bohaterka z jakże interesującym podejściem do życia, koleżanek po fachu, ale co ważne, o ile nie najważniejsze, do siebie. Jak zawsze mówię, nie sztuką oceniać wszystko wokół, sztuką oceniać również siebie okiem równie...

» czytaj dalej

× 3 | link |

@gala26

2019-11-30

5 /10

Przeczytane Wypożyczone z biblioteki Literatura współczesna 2019

„ Do trzech razy śmierć „ zapewne rozbawiła i rozbawi niejedną osobę, ale ja nie popłakałam się ze śmiechu, bo humor był niestety trochę wymuszony i zamiast śmieszyć wywoływał momentami irytację i zażenowanie.

× 2 | link |

@_books_and_dog_

2022-03-31

5 /10

Przeczytane 2022

Książka „Do trzech razy śmierć” to pierwsza część z cyklu Róża Krull na tropie, ale to także pierwsze moje spotkanie z twórczością Alka Rogozińskiego. Komedia kryminalna - dobra odskocznia od wszystkich innych mrocznych książek, ale też chyba nie mój bardzo lubiany styl. Róży Krull jednak nie można nie lubić i na pewno dam jej jeszcze szansę ☺. Książkę czyta się bardzo szybko, a i nie raz można się przy niej uśmiać.

Róża Krull jest autorką powieści kryminalnych i pewnego dnia otrzymuje zaproszenie na zjazd pisarzy. Zjazd odbywa się we dworku pod Krakowem. Poznany na miejscu boy hotelowy prosi Różę o dedykację w starym wydaniu jej książki, gdzie żółtymi karteczkami zaznaczone były wszystkie sceny morderstw. Już pierwszego dnia zjazdu otruta zostaje autorka powieści romantycznych Grażyna Winnik. Na miejscu zbrodni znaleziona zostaje także czarna róża. Wszystko tak jak Róża Krull opisała w jednej swojej powieści, dokładnie tej, w której wszystko było zaznaczone żółtymi karteczkami. Czy to przypadek i zbieg okoliczności czy celowe działanie? W powieści Róży giną trzy osoby. Czy we dworku pod Krakowem też tak będzie? Czy mordercę uda się ująć wcześniej? Jedno jest pewne Róża tak łatwo nie odpuści.

× 1 | link |

@reniarenia

2021-01-16

7 /10

Przeczytane

Zabawna komedia kryminalna. Świątek pisarzy opisany z ironią, nieco przerysowani. Humor sytuacyjny nie do końca zabawny jak dla mnie, ale całość dobra.

× 1 | link |

@wiedzma.sol

2019-12-14

6 /10

Przeczytane Biblioteczne Zaczytanie 11 Listopad 2018

Wiem, że za wzorowanie na Chmielewskiej na ogół jeździłam po autorach jak po łysej kobyle. Przejechałam się po Szwai niegdyś dość mocno za kopiowanie wręcz całych zdań.
Rogoziński też rżnie z Joanny, ale nie bezczelnie tylko inteligentnie. I co już pisałam kiedyś - na szczęście przyznaje się do uwielbienia Autorki.
I jak jeszcze trochę się pouczy to ma szansę może nie, że dorównać, ale dojść do wprawy ;)

Zarzut mój do prozy Pana Aleksandra jest jeden. Nie obraża się osób żyjących w książkach. W poprzednich czytanych przeze mnie robił to wręcz z nazwiska, wyśmiewając przymioty. Tutaj posłużył się zmianą danych ale przy odrobinie znajomości rodzimego światka wydawniczego można rozszyfrować kogo autor ma na myśli.
Bardzo mi to nie pasuje i gdyby nie było takich nawiązań i aluzji oceniłabym książkę o wiele wyżej.
Tak jak oceniłabym wyżej gdyby nie pewna afera, podobno pokłosie pisania niniejszej książki...

Ale do brzegu, 'Do trzech razy śmierć' poza wymienionymi sprawami to naprawdę fajna, lekka i przyjemna historia. Znacznie lepiej stoi strona humorystyczna niż kryminalna, chociaż na osobę mordercy nie wpadłam, za co brawa.
Sama akcja i intryga może nie powalająco porywająca ale na tyle ciekawa, że szybko idzie się przez strony i nie wiadomo kiedy książka się kończy.
Humor sytuacyjny, humor w dialogach boski. Gdyby nie wystąpił kwiatek w postaci porównania, że kolejki do pani pisarki jak po masło w promocji w Biedronce byłoby już całki...

» czytaj dalej

| link |

@mala_mi

2021-12-30

7 /10

Przeczytane 2020

To nie jest jakoś wybitnie poruszająca lektura, ale też chyba nie takie ma zadanie. To książka, która ma przede wszystkim przynosić rozrywkę, dawać wytchnienie i resetować mózg. I to robi bardzo dobrze. Dodatkowo daje przyjemność przebywania z bardzo sympatycznymi bohaterami. Każdy z nich jest nakreślony z pazurem i charakterem, a lekki styl autora sprawia, że książkę czyta się szybko i z dużą przyjemnością. To na pewno nie jest moje ostatnie spotkanie z Różą Krull.

| link |