Balladyna

8 opowiadań, 8 autorów, 8 pomysłów na współczesne Balladyny. Jakie wytyczne i hasła dostali od Mistrza Juliusza autorzy? Tragedia o moralności i naturze zła, zbrodnia doskonała, która pociąga kolejne zbrodnie, żądza władzy, która często wymaga ofiar, nieuchronność kary dla mordercy, namiętność i miłość, rywalizacja, miłość matki do córki i między rodzeństwem oraz … maliny. Malin pełen dzban. Z tym zmierzyli się autorzy zaproszeni do projektu. Jak z tego wybrnęli?

Ogólnie bardzo dobrze. Wszyscy pokazali Balladynę XXI wieku, każdy osadził swą opowieść w innym środowisku i inaczej rozłożył akcenty. Są opowiadania o zemście siostry lub brata za zawinione (lub niezawinione) w dzieciństwie krzywdy. Jest przebiegły android i Wielka Aktorka po trupach dosłownie zmierzający do sławy. Jest opowieść o siostrzanej zazdrości i dążeniu do „przejęcia życia”, są i maliny na miejscu zbrodni i w aplikacji telefonicznej. Różnorodność tematów, miejsc, postaci, motywów. Każdy na pewno znajdzie opowiadanie dla siebie.

Jasna sprawa, że jedne opowiadania trafiły do mnie bardziej, inne mniej, były na różnym poziomie, ale przecież o to chodziło. Wciągnęłam się w zabawę i z przyjemnością odkrywałam kolejne odsłony Balladyny, oceniałam pomysły autorów, ich sposób podejścia do tematu wyławiając oczywiste oraz ukryte analogie i inspiracje zaczerpnięte ze Słowackiego.

I właśnie przy takim podejściu : książka jako całość ( a nie jako poszczególne opowiadania) podobała mi się ...

Trudno jest oceniać zbiory opowiadań różnych autorów, gdyż ta ocena zawsze jest jakąś średnią wyciągniętą z całości. Z drugiej strony, takie lektury pozwalają nam, na krótkim wycinku tekstu, zaznajomić się ze stylem autora i zobaczyć, po którego pisarza sięgnąć, a którego omijać z daleka.

Wszystkie osiem opowiadań jako całość oceniłam na sześć. Aczkolwiek chciałabym powiedzieć dwa słowa więcej o czterech z nich.

"To nie jest kolejna ballada o miłości" Maxa Czornyja - jest to pierwsze opowiadanie w zbiorze, na moje nieszczęście. Po tym opowiadaniu wiem, że nigdy nie sięgnę po książkę autora. Styl i sposób pisania kompletnie mi nie podpasował. Jest bardzo dosadny, opisy są szczegółowe i obrazowe, aż za bardzo (i powiem tylko, że nie chodzi o opisy przyrody, tylko opisy zwłok). Wiem, że istnieją fani takiego sposobu ujmowania rzeczywistości, dla mnie jest to niesmaczne i czasami wręcz obrzydliwe.

"Beata" Małgorzaty Rogali, "Raz, dwa, trzy, znikasz ty" Marcela Woźniaka i "Królowa" Alka Rogozińskiego - z kolei te trzy opowiadania zaskoczyły mnie na plus. I dałbym im ocenę 7/10. Bardzo podobał mi się płynny styl, nie męczyłam się przy czytaniu. Ciekawe i zaskakujące było uchwycenie tematu, niekiedy wcale nie takie oczywiste.

Na koniec to, co należy docenić, to pomysł i ciekawe zagranie ze Słowackim we wszystkich przypadkach. Wszyscy autorzy podjęli trud zmierzenia się z niełatwym dramatem romantycznym i moim zdaniem się udało. Oby więcej tak...

Zbiór opowiadań napisany przez wielu znanych polskich autorów kryminałów i nie tylko. Wszystkie opowiadania nawiązują do historii Balladyny, mimo, że każda historia ma innych bohaterów, inną fabułę i nawet zróżnicowane światy, w których się odbywa. W przypadku tego zbioru opowiadań warto zauważyć, że nie wszystkie są równe, jedne są bardzo ciekawe, a inne nie przyciągają uwagi.

"Balladyna" to zbiór ośmiu opowiadań polskich autorów, dla których inspiracją był dramat Juliusza Słowackiego. Sam konspekt tej antologii był więc nowatorski i obiecujący, lecz efekt finalny jest mocno rozczarowujący. Mogłoby się wydawać, że gdy motyw przewodni jest określony, to pisarzowi pozostaje tylko wykazać się kunsztem, niestety niektórzy albo zupełnie nie zrozumieli romantycznego dzieła, albo za wszelką cenę próbowali być oryginalni.

Przyznaję, że opowiadania Maxa Czornyja nie zrozumiałam. Bardzo lubię jego styl i dosadne opisy, ale "To nie jest kolejna ballada o miłości" było tylko obrzydliwe i nic więcej, zabrakło jakiejkolwiek wartości merytorycznej.

"Opowieść pioruna" Łukasza Orbitowskiego cechuje specyficzny styl i język, ale chyba łatwiej byłoby przymknąć na to oko, gdyby opowiadanie nie było poświęcone pamięci Anny Przybylskiej, bo to uczyniło je w moim odczuciu mocno niesmacznym.

Nie miałam jak dotąd okazji by zapoznać się z twórczością Marka Stelara, ale po "Upadku" na pewno to zmienię. To historia kompletna, przemyślana, intrygująca. Skoro autor potrafi w tak krótkiej formie tak świetnie się zaprezentować, to już nie mogę się doczekać aż sięgnę po jego powieści.

"Model testowy B" to dla mnie po prostu nieporozumienie. Gaja Grzegorzewska stworzyła jakąś przedziwną kombinację science fiction i fantastyki, a czytanie tego było dla mnie męką.

"Beata" Małgorzaty Rogali to kolejne świetne opowiadanie tej autor...

Balladyna różne oblicz ma. W książce poznajemy 8 różnych historii opowiedzianych przez polskich autorów. Moim zdaniem opowiadania te są bardzo nierówne. Jedne są bardzo słabe, a inne o wiele lepsze. Z tych, które mi się bardziej podobały to "Opowieść pioruna" Łukasza Orbitowskiego, "Beata" Małgorzaty Rogali i "Raz, dwa trzy, znikasz Ty" Marcela Woźniaka. Bardzo mocny był początek książki przez Maxa Czornyja przez charakterystyczne dla tego autora opisy. Z kolei Alek Rogoziński też całkiem dobrze tę książkę zakończył. Cała reszta jak dla mnie po prosu była.