Kat z Płaszowa

Bardzo dobrze przedstawiona postać jednego z bardziej znanych zbrodniarzy hitlerowskich, "człowieka" przesiąkniętego złem do szpiku kości. Amon Göth dosłownie pławił się w swojej władzy nad życiem podległych mu więźniów, upajał się swoim bestialstwem i okrucieństwem.
W mojej ocenie autorowi udało się przedstawić tę postać w sposób pozwalający czytelnikowi zarówno odczuć grozę opisywanych zdarzeń, beznadziejne położenie ofiar jak i oddać przyjemność jaką Göth czerpał ze swoich czynów.

Z postacią Amona Götha pierwszy raz zetknęłam się podczas ekranizacji "Listy Schindlera", ale jeszcze wtedy nie wiedziałam, że była to postać odznaczająca się wyjątkowym sadyzmem. Opis jego makabrycznych zbrodni przeraża i budzi niesmak nawet wśród jego nazistowskich kolegów, szczególnie kiedy jego ulubionymi ofiarami stają się matki z dziećmi i osoby starsze, których wręcz uwielbiał mordować z sadystyczną przyjemnością lubując się przy tym zadawaniem najbardziej wyszukanych rodzajów cierpienia. W jego przypadku słowo "człowiek" staje się naprawdę potężnym nadużyciem.....

Książka bardzo trudna, bo wzbudza całą plejadę skrajnych emocji, ale też bardzo dobrze oddająca historię widzianą oczami psychopatycznej osobowości. Autor w znakomity sposób przeniknął do umysłu głównego bohatera, dzięki czemu możemy się dowiedzieć co się działo w głowie wspomnianego wyżej sadysty. Nie da się zrozumieć takiego okrucieństwa, ale przeczytać warto...
Ku przestrodze.

Kat z Płaszowa to kolejna pozycja Maxa Czornyja osadzona na faktach, które dotyczą tym razem bezwzględnego komendanta Amona Gotha. Spodziewałem się świetnego ukazania zła tkwiącego w człowieku, który innym zgotował piekło na ziemi, aby tylko czerpać z tego przyjemność. Książka zapowiadała się na ciekawą próbę przedstawienia nie tylko samego komendanta, lecz też podwładnych wykonujących ślepo rozkazy.

Książka Kat z Płaszowa jest opowieścią opartą na faktach dotyczącą obozu kierowanego przez Amona Gotha uważającego się za boga życia i śmierci. Przerażająca postać wyzbyta empatii i jakikolwiek hamulców zdolna do wszystkiego w imię wykonywania rozkazów. Okrutny władca obozu zagłady, który nie cofnął się przed okrutnym działaniem bez względu na dzieci, kobiety i starców. Kto mu podpadł, przestawał pracować lub zauważył ociąganie więźniów karał ich surowo. Obraz jaki wyłania się z przedstawionego przez autora wzbudza emocje w czasie czytania swoją bezwzględnością, przemocą, okrucieństwem i nawet chciwością. Wystawne przyjęcia, wynajmowanie więźniów, zabijanie bez niczego i bezkarność były na porządku dziennym. Jednak z drugiej strony przerażająca działalność Gotha przynosiła krwawe żniwa przez cały czas i codziennie. Z jego postacią spotkałem się za sprawą słuchowiska historycznego opisującego jego samego jako komendanta tamtego obozu zagłady. Również tam przedstawiony został jako przerażający psychopata i sadysta mający władzę nad ludźmi żyjącymi w fatalnych warunkac...

Mocna, brutalna i emocjonalna, taka właśnie jest książka Maxa Czornyja "Kat z Płaszowa". Książka oparta na faktach, przez co bardziej drastyczna.
To historia Amona Goeth'a, komendanta obozu w Płaszowie, który napajał się cierpieniem innych. Niszczył, poniewierał, deptał ludzką godność i to w imię szczęścia oraz miłości do Rzeszy. To Bestia, Potwór i Czyste Zło w jednym. To chora psychicznie jednostka, która zatracała swoje człowieczeństwo już jako nastolatek. Jednostka dla której nie było ratunku.
Dzięki tak dokładnemu podejściu do tematu, wcieleniu się przez autora w postać Amona, mogłam poznać jego charakter, myśli i emocje. Niestety, nie wiązało się to z jakąkolwiek przyjemnością i sympatią co do głównej postaci. Wręcz przeciwnie, szok, odraza, niedowierzanie - to właśnie odczuwałam czytając o tym Potworze.
Całe szczęście, że autor zaoszczędził nam, czytelnikom, sporo opisów bestialskich czynów, jakie dokonał Goeth. A to, co przedstawia ta historia, mówi już samo za siebie. AMON GOETH TO NIE CZŁOWIEK, TO BESTIA Z PIEKŁA RODEM.
Zastanawia mnie jedno- jakim kosztem Max Czornyj dał radę powstrzymać się w tej książce przed własną oceną tego zwyrodnialca, nie ingerując w jej treść?

Niektórzy autorzy prześcigają się w wymyślaniu coraz okrutniejszych zbrodni i coraz bardziej przerażających psychopatów. I choć Max Czornyj także znany jest z nieograniczonej w tym kierunku wyobraźni to jednak w tym przypadku niczego nie musiał wymyślać.
"Kat z Płaszowa" to historia przedstawiona całkowicie na faktach. To opowieść o jednym z największych morderców w historii ludzkości, o komendancie obozu koncentracyjnego w Płaszowie, Amonie Göthcie, niezwykle sadystycznym popaprańcu, który samodzielnie uśmiercił kilkaset osób. Uważał się za boga, za pana życia i śmierci...
Opisane przez autora zbrodnie tego zwyrodnialca są tak przerażające, że aż skóra cierpnie, gdy się o tym czyta. Na dodatek Göth był alkoholikiem, cierpiał na bezsenność, a jego napady złości zawsze kończyły się śmiercią jednego lub kilku więźniów. Zabijał także dla przyjemności, rozkoszując się rozbryzgującą krwią i strzępami rozrywanych ciał. Wyjątkowo podły sk....
Warto przeczytać "Kata z Płaszowa" choćby po to, by podtrzymać pamięć o masowo mordowanych ofiarach w obozach koncentracyjnych i wiedzieć, kto za to odpowiadał.
Polecam!

„Jestem bogiem. Jestem panem życia i śmierci. Urządzam świat według własnego uznania oraz widzimisię.”

Max Czornyj po raz kolejny pozwala nam spojrzeć na świat oczami jednego z największych zbrodniarzy wojennych, komendanta obozu w Płaszowie odpowiedzialnego m. in. za likwidację żydowskich gett w Krakowie i Tarnowie – Amona Götha.

Sadystyczny i nieobliczalny. Wyzbyty empatii. Niezdolny do wyższych uczuć. Zwyrodnialec, który uważał się za boga, pana życia i śmierci podległych mu więźniów. Ze szczególnym upodobaniem mordował matki z dziećmi oraz starców. Dla zabawy torturował służbę. Jego bestialstwo budziło niesmak nawet w strukturach SS. Göth nigdy nie żałował popełnionych czynów. Twierdził, że jedynie wypełniał powierzone mu obowiązki. W trakcie procesu przed Najwyższym Trybunałem Narodowym, na świadka swojej niewinności chciał powołać jedną ze swoich pokojówek, kobietę nad którą przez lata się znęcał. Do końca nie potrafił obiektywnie spojrzeć na własne czyny.

Max Czornyj opierając się na faktach kreśli portret psychologiczny potwora w ludzkiej skórze. Nie opisuje wszystkich dokonanych przez Götha zbrodni, aby jak pisze nie tworzyć „katalogu dewiacji”. Przykłady, które przytacza są jednak wystarczające, aby pokazać jego prawdziwą naturę. Tworząc tę historię Autor starał się nie oceniać, zachować pełny obiektywizm, dopiero w posłowiu pozwolił sobie na stwierdzenie, że określanie Amona Götha mi...

Amona Goetha pierwszy raz poznałam w filmie "Lista Schindlera". Ralph Fiennes według mnie zagrał go idealnie. To jego twarz widziałam w wyobraźni, czytając o Amonie. Sceny z filmu pokrywają się z historią w książce, ale w książce jest dużo więcej.

Max Czornyj po raz kolejny doskonale wczuł się w umysł mordercy, uważam, że wyszło mu tu dużo lepiej niż w #bestiazbuchenwaldu , ponieważ odwzorował nam wszystkie emocje i pobudki kierujące tym człowiekiem. Znów zastanawiam się jak sypiał w pisząc o tym koszmarze i później?

Mam wrażenie, że Amon Goeth od samego początku miał zaburzone odczuwanie emocji, świadczy o tym jego stosunek do rodziców i pierwszej żony. Był również całym sobą oddany Rzeszy, przysłużył się jej skutecznie usuwając getta żydowskie, a następnie został komendantem obozu koncentracyjnego w Płaszowie. Tam poczuł się bogiem, możliwość mordowanie bez konsekwencji uderzyła mu do głowy. Bardzo szybko zrobił sobie z tego rozrywkę, jednak rozrywki bez ograniczeń szybko się nudzą. Amon pił, bawił się, i rozdawał śmierć za np niedokładne wypolerowanie butów, czy za to, że wycieńczony więzień nie miał siły biec za wózkiem z gruzem. Bez mrugnięcia okiem rozstrzeliwał matki z dziećmi, swoim dogom kazał rozszarpywać więźniów i skazywał na śmierć całe tysiące ludzi rzucając ich jednych na drugich w zbiorowych mogiłach.

Nie do pojęcia dla mnie jest fakt, że on rozumiał psychikę żydowskich więźniów, wiedział czemu reagują tak, a nie inaczej, r...

Historia przedstawiona w najnowszej książce Maxa Czornyja budzi w czytelniku skrajne emocje, których ja w trakcie czytania lektury nie mogłem poskromić w żaden sposób. „Kat z Płaszowa” to nic innego, jak świat widziany oczami jednego z najokrutniejszych zbrodniarzy wojennych, którego sadyzm nie mieścił się absolutnie w żadnych granicach ludzkiej wyobraźni.

Amon Leopold Göth będący głównym „bohaterem” i narratorem całej opowieści urodził się 11 grudnia 1908 roku w Wiedniu jako jedyny syn zamożnej rodziny handlarzy książkami i sztuką. Już od najmłodszych lat przejawiał zainteresowanie nacjonalizmem i faszyzmem, a w wieku zaledwie 17 lat zapisał się do faszystowskiej młodzieżówki, co oczywiście w połączeniu z jego psychopatyczną naturą zaowocowało błyskawiczną karierą w strukturach SS. Jako komendant niemieckiego obozu koncentracyjnego w Płaszowie oraz likwidator żydowskich gett w Krakowie i Tarnowie, przyczynił się do śmierci dziesiątek tysięcy Żydów oraz Polaków.

Skala okrucieństwa, którego dopuszczał się Göth budziła także niesmak nawet wśród nazistów, co tylko potwierdza jego psychopatyczną osobowość o nieobliczalnych skłonnościach sadystycznych. Wynaturzenie, które prezentował było tak potworne, iż nazywanie go człowiekiem godzi w godność każdej ludzkiej istoty i jest zwyczajnie wielkim nietaktem delikatnie rzecz ujmując. Z pewnością Amon Göth stanowi niewątpliwą porażkę samego Stwórcy, z którą ten polemizować już nie jest w stan...

Dziś kilka słów o jednej z premier... „Kat z Płaszowa” autorstwa Max Czornyj

To historia oparta na faktach i to najbardziej przeraża. Amon Göth osobiście zabił kilkaset osób (w tym wiele kobiet i dzieci), zlecił zabicie niezliczonej ilości ludzi. Uwielbiam strzelać do ludzi z balkonu willi, wzbudzać przerażenie… przynosić śmierć.

To historia sadysty, chorego człowieka (choć tak, jak pisze sam autor „słowo „człowiek” obdzierane jest dla mnie z jakiegokolwiek nimbu pierwiastka boskości”. Staje się nadużyciem.) z chorymi ambicjami, bez sumienia… fanatyka, którego poczynania były nawet dla zwierzchników z SS przesadzone.

Amond uważał się za władcę, decydował o życiu i śmierci tysięcy istot. Jednym słowem przekreślał ostatnią nadzieję osadzonych w Płaszowie. Pokojówki trzęsły się ze strachu, nalewając mu zupę, osadzeni po stroju komendanta wnioskowali, ile osób straci życie… a on rósł w siłę, poczucie bezkarności, bestialstwo.

To książka mocna, bezwzględnie brutalna. Autor zwracając się bezpośrednio do czytelnika, przykuwa uwagę, ale również zmusza nas do odpowiedzi, dlaczego sięgamy po takie książki? Dlaczego czytamy o makabrycznych wydarzeniach z przeszłości, które nie powinny się wydarzyć?

Wplecenie w tekst fragmentów dokumentów jest mocnym przypomnieniem… to nie fikcja, to nie wyobraźnia autora… to przerażająca przeszłość, o której powinniśmy pamiętać.

P...

Nie spodziewałam się, że ta książka będzie aż tak przerażająca i smutna.

Poznajemy w niej Amona Götha, który zawsze uważał siebie za pana życia i śmierci. Wyrządzanie innym krzywdy sprawiało mu przyjemność. Jeśli tylko dostrzegł u kogoś w oczach strach, czerpał z tego satysfakcję.

Opisane wydarzenia są oparte o różne dokumenty, co jeszcze bardziej mnie przeraża.

Pisarz nie koloryzuje historii, wszystko jest szczegółowo opisane.

Niektóre sceny były dla mnie przerażające, pokazujące, że Amon tak naprawdę nie był człowiekiem tylko bestią. Widać po jego czynach, że nie miał serca, był bez uczuć oraz jakiegokolwiek współczucia.

Czerpał radość jak widział, że więźniowie się go boją, jak został "sławny" przez swoje tortury oraz zbrodnie.

Sam z siebie był bardzo zadowolony, że tak daleko zaszedł i miał wysokie stanowisko.

Książkę czyta się z perspektywy samego kata, co mnie osobiście utrudniało lekturę ale dosłownie ją pochłonęłam.

Zdecydowanie jest to historia dla osób o mocnych nerwach, bo opisy są bardzo drastyczne.

Lubię czytać literaturę na faktach, a w szczególności o obozach ale z taką książkach jeszcze nigdy się nie spotkałam.

Jest to historia warta przeczytania, zmuszająca do przemyśleń oraz poznania tak okrutnego człowieka jakim był Amon.

Nigdy nie zrozumiem takich oprawców, którzy świadomie mordowali niewinne osoby, znęcali się nad nimi.

Książki Maxa Czornego biorę w ciemno, a w szczególności te oparte na faktach. Najnowsza książka autora to „Kat z Płaszowa”. Trzeba przyznać, że tym razem Empik poszalał z wysyłką zamówień bo premiera zaplanowana jest na 26.01., a ja jestem już po spokojnej lekturze.
Amon Göth najpierw likwidował getta w Katowicach czy Lublinie, gdzie dorobił się zaszczytnego miana "Krwiożerczego psa z Lublina". Później trafił do Płaszowa, gdzie pełnił funkcję komendanta obozu koncentracyjnego.
Na początku poznajemy małego Amona i jego życiowe cele. Po książce z historią Ilse Koch z Bestii z Buchenwaldu miałam wrażenie, że Amon przy Ilse to nic nie znacząca płotka. Grubo się pomyliłam i szybko zmieniłam zdanie.
Amon Göth uważał się za Boga i Pana życia i śmierci. Sam eliminował tych, którym jego zdaniem nie chciało się pracować. Tresera swoich psów z kolei powiesił na ich smyczy za to, że na jednym z czworonogów zauważył pchłę. Pucybuta zabił z zimną krwią za źle wypolerowane buty. To tylko wierzchołek góry lodowej tego co Göth czynił.
Kiedy Amon Göth oczekiwał swojego procesu wychudł i wynędzniał. Nie przypominał sobie siebie samego. Czyżby oczekiwanie na śmierć działo na niego dokładnie tak samo jak na wszystkich jego obozowych więźniów?

Opisane w książce wydarzenia działy się naprawdę. I to jest straszne. Po raz kolejny prawda bywa bardziej przerażająca od najwymyślniejszej fikcji.

„Szacuje się, że przez obóz w Płaszowie przeszło około pięćdziesięciu t...

Amon Goth uważał się za Boga, za pana życia i śmierci. Jego sadyzm przerażał nawet jego przełożonych z SS.

Kolejna książka Czornyja oparta na faktach i kolejna poruszająca. Podziwiam autora, że potrafi wejść w buty prawdziwego potwora i wyjść z tego cało. Ja bym nie dała rady. Przeorała mnie ta książka. Nie zrozumcie mnie źle, to jest wybitnie dobra lektura, świetnie napisana i do tego autor potrafił zachować równowagę. Nie opisywał zbrodni dla samego epatowania złem, raczej opowiedział nam historię człowieka, który nie miał w sobie nawet krzty dobra.

Najbardziej wcale nie przeraziły mnie jego czyny. Oczywiście one też, ale było coś, co przeraziło mnie bardziej - znudzenie, zblazowanie, kompletny brak emocji u Amona. To mnie jakoś tak poruszyło, że nie mogę przestać o tym myśleć. Wyobraźcie sobie, że ja się dłużej zastanawiam które stare skarpetki wyrzucić do śmieci, niż ten człowiek myślał o tym, komu odebrać życie. I mnie te moje skarpetkowe porządki dostarczają, co prawda, niewielkich emocji, ale dostarczają, bo przecież fajne skarpetki, szkoda wyrzucić itd. Amon nie miał takich myśli, a mówimy o ludziach. Mnie to przeraża. Przeraża mnie też to, że oczekiwał, że będzie go to bawiło i był zawiedziony, kiedy go to prostu „nie robiło”.

Warto przeczytać „Kata z Płaszowa”. Dobrze, że się o tym mówi. Niech to będzie lekcja naszego i przyszłych pokoleń.

„Kat z Płaszowa” to kolejna z opartych na faktach powieści Maxa Czornyja, w której autor ukazuje nam świat oczami zwyrodnialca, zbrodniarza wojennego, dla którego wojna jest polem do zaspokojenia sadystycznych skłonności. I czyni to tak realistycznie, że trudno udźwignąć ogrom emocji targający czytelnikiem w trakcie lektury i długo po jej zakończeniu.

Tym razem wcielamy się w postać Amona Götha czerpiąc radość z rosnącej w siłę, a później dochodzącej do władzy partii faszystowskiej. Dumę z oczyszczenia z Żydów Lublina, Krakowa i Tarnowa, z rozbudowania i zarządzania obozem w Płaszowie. Zapewniając sobie rozrywkę poprzez strzelanie z balkonu do więźniów, wieszania ich, strzelania do kobiet i dzieci.

To jest po prostu chore. Inaczej nie można tego nazwać. Z kart książki wyłania się obraz psychopaty, w którym wojna uwalnia najgorsze instynkty, który zachłystuje się swoją władzą, mocą sprawczą i bezkarnością. Czerpie radość z okrucieństwa i bezwzględności budząc powszechny strach.

Czy można powiedzieć, że ludzi traktuje jak zwierzęta? Absolutnie nie. On swoje psy kocha ponad wszystko. Tylko z ludzkiego cierpienia czerpie podnietę.

To obraz bestialstwa, które trudno objąć rozumem. Obraz, który jednak warto przywoływać, żeby uświadomić sobie, że niektórzy ludzie są zdolni do najgorszych okrucieństw, a zyskując władzę nie cofną się przed niczym.

Literatura obozowa jest jedną z tych po które sięgam często.
Nie jest mi obce okrucieństwo i bestialstwo opisywane w nich. Wiele osób było urodzonymi mordercami, bez krzty współczucia. Przepraszam bez odrobiny ludzkich uczuć.
Osoba Amona Gotha nie jest mi obca, kiedyś czytałam o jego zbrodniach.
W książce "Kat z Płaszowa" dostajemy historię tego człowieka pisaną z jego punktu widzenia.
Jest to książka oparta o fakty, nagrania, fotografie, relacje. Autor poprzez tą wiedzę chciał stworzyć jak naepszy portret psychologiczny Gotha.
Uważam, że mu się do świetnie udało.
Amon Gothe uważał się za pana życia i śmierci. Był austriackim zbrodniarzem wojennym, komentandem obozu koncentracyjnego w Płaszowie oraz likwidatorem gett żydowskich w Krakowie i Tarnowie.
Znany był z wyjątkowego sadyzmu, był bestią nie człowiekiem.
Pławił się wyższością nad więźniami, uwielbiał do nich strzelać na przykład jadąc samochodem czy będąc na balkonie.
Podczas egzekucji przebierał się w swoje śmieszne rekwizyty. Stosował wyszukane tortury czy karanie za błachostki.
Pisząc te kilka zdań nasuwa mi się kilka siarczystych epitetów na jego temat, ale "cenzura" nie pozwala. Myślę, że doskonale wiecie co mam na myśli.
Polecam Wam książkę. Bardzo dobrze napisana powieść. Autora nie muszę zachwalać, bo każdy z was go doskonale zna.

Amon Göth był znany z wyjątkowego sadyzmu. W 1943 roku powierzono mu utworzenie i zorganizowanie obozu dla Małopolskich Żydów w Płaszowie. Następnie został tam komendantem. Nie bez powodu został nazwanym katem z Płaszowa. Miał on wiele cech psychopatycznego mordercy. Jego brutalność, nadmierny apetyt seksualny i brak empatii to jedynie kilka jego okrucieńst. Był zdolny do najgorszych okrucieństw, potrafił wysłać na śmierć każdego, mając ku temu powód lub nie. Czy też dorosły czy dziecko nie robiło to dla niego różnicy.

To przerażająca i okrutna historia z życia, która w swojej książce przedstawia nam autor. Jestem zdania, że właśnie takie książki powinny być obowiązkowe do przeczytania choć nie są dla osób o słabych nerwach. To pierwsza z książek, która śniła mi się po nocach. Ta książka ukazuje historię, która niestety się wydarzyła. to historia wstrząsająca, napisana przez życie.