Inna

Max Czornyj po raz kolejny nie zawiódł mnie jako czytelnika. "Inna" jest inna od pozostałych książek i nie ma co narzekać, że "to już nie to samo co było". Bo nie byłyby sensu pisać znów tego samego. W tej książce poznajemy nowych bohaterów i coś zupełnie nowego. Książka pisana jest w pierwszej osobie, na przemiennie z perspektywy dwóch osób.
Pierwszą z nich jest mężczyzna, który budzi się i jedyne co potrafi sobie przypomnieć to, to jak się nazywa. Znajduje się w dużym domu na jednym z nadmorskich osiedli. To chyba jego dom, choć sam nie jest tego pewien. Szukając odpowiedzi na kłębiące się w głowie pytania zaczyna przechadzać się po domu z komórką w ręku. Jednak wszystko zaczyna się komplikować kiedy znajduje zejście do piwnicy...
Drugą postacią jest kobieta, samotna matka dorosłej już dziewczyny. Ich relacje są dość napięte przez co kobieta początkowo nie zauważa nieobecności córki, później jednak zaczyna prowadzić własne śledztwo w celu odnalezienia córki.

„Jestem porywaczem, a może również mordercą”.
Mikołaj Popławski budzi się, poza swoim imieniem nie pamięta nic, wie, że za 48 godzin znów wszystko zacznie się od początku.
Udał się panu Maxowi thriller, zaskoczył mnie całkowicie. Początek był trudny, nie mogłam się przyzwyczaić do monologu Mikołaja, a potem matki Izabel – są to dwie narracje. Trochę niektóre rozważania były za bardzo miałkie, jakby niedopracowane, burzyły całość. Zagadkowa Amelia w ogóle wydawała mi się niepotrzebna i w sumie dziwna, końcówka, która nie ukrywam wbija w fotel wyjaśniła jej rolę w całości. Tym razem autor torturował mnie obrazami psychiki ludzkiej – duży plus. Postać Mikołaja, jego paranoja, zagadkowe przebłyski, a potem skłonności mordercze, i matka Izabel, która też zachowuje się niejednoznacznie. Książka nie ukrywam dopiero na końcu nabiera sensu i daje do myślenia, dla mnie, która lubi pokręconego Fitzka taki sposób narracji nie odbiega od normy. Warto doczytać do końca, wtedy wiemy, kto, co i dlaczego – psychika i zachcianki ludzkie jednak nie mają granic i mocno zaskakują.

Książka, która najmniej przypadła mi do gustu spośród wszystkich wydanych do tej pory przez autora. Jest inna, ma coś w sobie, ale nie wciągnęła mnie od pierwszych stron, tak jak było to do tej pory. Czekam na kolejną książkę autora. Czyta się ją szybko. Krótkie rozdziały.

„Inna” to thriller psychologiczny o formie, która zadowoli niejednego czytelnika. Ponieważ oprócz zaskakującej fabuły, posiada naprzemienną narrację, zawartą w krótkich rozdziałach, kończących się elementem zaskoczenia. Intryga również jest na plus, bo potrafi zdrowo namieszać w głowie. Jeden z bohaterów – Mikołaj, budzi się w nadmorskiej rezydencji. Jest skołowany, niczego nie pamięta. Jego przerażenie sięga zenitu, gdy w piwnicy znajduje nagą, przerażaną i związaną kobietę. W jego głowie rodzi się milion pytań, które prowadzą do jednej sensownej odpowiedzi, że jest porywaczem a może nawet mordercą. Kilka ulic dalej Gabriela odkrywa, że jej córka nie wróciła do domu. Gdy w jej pokoju znajduje wymowny list, do akcji wkracza policja. Autor dopuszcza do głosu Mikołaja i Gabrielę. Ten pierwszy skrupulatnie zapisuje w telefonie swoje spostrzeżenia i każdą wykonywaną czynność. Jego emocje są namacalne, a przerażenie i dezorientacja zaraźliwe. Niestety z czasem szczegółowość i powtarzalność zapisów zaczyna męczyć, tworzyć dłużyzny. Po drugiej stronie barykady jest Gabriela i jej głęboka analiza relacji z córką. Niepokój, niepewność i zdziwienie to emocje, które towarzyszą czytaniu. Finał historii jest ogromnie zaskakujący, w mojej ocenie bardzo przyzwoity, choć brakowało mi dokładniejszego umotywowania działań bohaterów. Książka nie jest idealna, można się czepiać, że pewne elementy są wyrwane z kosmosu, że jest sporo powtórzeń, ale czytanie „Innej” dostarczyło wrażeń, a to mi wyst...