Fatum

Kolejny tom cyklu o komisarzu Deryle nieco różni się od poprzedników. Na scenę wkroczyła komisarz Sofia Dimitris. Bezkompromisowa, zgryźliwa policjantka zostaje partnerką Eryka. Dotychczasowa, Tamara Haler, walcząc z chorobą, już w poprzedniej części została trochę wycofana. Była już bardziej postacią drugoplanową. W nowej konfiguracji Deryło stał się mniej pewny siebie. Starał się przybierać dobrą minę do złej gry, wyprzedzić w dedukcji nową partnerkę, ale niezbyt mu to wychodziło. To Sofia wpadała pierwsza na kolejne tropy. Wbrew pozorom Dimitris stała się remedium na stan psychiczny Deryły. Mobilizowała go do działania, oderwała od nieustannych myśli o chorej Tamarze.

Wątek seryjnego mordercy również zdaje się być bardziej zawiły. Początkowo ciężko jest śledczym znaleźć wspólny mianownik zbrodni. Modus operandi sprawcy zdawał się być za każdym razem inny.
Finał zaskakujący i skomplikowany. Nie udało mi się wytypować sprawcy ani przewidzieć rozwiązania.

Obawiałam się, że autor, pod naciskiem przedstawicieli literackiego środowiska, złagodnieje w opisywaniu zbrodni. Robi to w niezwykle obrazowy sposób. Jest w tym jedyny w swoim rodzaju. Mistrz. Na szczęście klimat powieści został zachowany.
Max na wstępie skierował piękne słowa do swoich czytelników... Taki ukłon w ich kierunku. I pomyśleć, że mniej znani autorzy potrafią obrażać własnych fanów...

Najważniejsze, że autorowi spodobała się postać Sofii i planuje kontynuację. Ja miałam mo...

Krwawa, brutalna i wciągająca. Czornyj potrafi mnie przerazić makabrą, a jednocześnie pozwala mi polubić bohaterów i ostatecznie zaskoczyć.
Czekam na kolejną odsłonę.

Mam wrażenie, że na tej książce kończy się pewna epoka związana z Erykiem - od teraz nic już nie będzie takie samo (ci co przeczytali powieść domyślą się o co mi chodzi, podpowiem, że wypowiedź dotyczy zakończenia książki). Czy zmiana będzie lepsza 🤔? Czas pokaże. "Fatum" nie jest złe, ale w porównaniu z poprzednimi tomami w moim odczuciu wypada nieco słabiej. Mimo tego polecam tę książkę niestrudzonym fanom Eryka i Tamary.

,, Prawda objawia się pod warstwą czystości, a nie brudu".

Ta książka była dla mnie bardzo zagadkowa. Z początku brałam ją za thriller, ale później zobaczyłam, że to prawdziwy kryminał. Są tu elementy grozy i dreszczyku strachu, ale po nich autor pozostawiał małe luki byśmy sami zastanawiali się, czy to w ten sposób się coś zakończyło, czy było coś dalej, ale o tym dowiemy się później. Wszystkie informacje zbieramy wraz z komisarzem Deryło i cokolwiek on się dowie, to nam o tym opowiada. Przerażający był dla mnie moment, kiedy bezdomny odnalazł jeszcze żyjące ,,zwłoki". Kiedy komisarz wypytuje o nie bezdomnego, dowiadujemy się wielu drastycznych szczegółów. Zauważyłam też, że motyw zamknięcia ofiary w klatce stał się ostatnio nieco popularny wśród pisarzy, jednak tylko postacie z tej książki giną paląc się żywcem. Wiele wskazuje tutaj na dziwne rozumowanie mordercy, gdyż to, co po sobie zostawia jest mądre, tylko on opacznie to rozumie i nie wychodzi z tego nic dobrego. Następnie wcześniej mamy scenę, gdzie możliwe, iż obecny jest tutaj demon, który przygląda się swojej ofierze. To są chwile, kiedy wkrada się tu fantastyka, choć staramy się tłumaczyć ją w sposób logiczny. Są to niby drobne sceny, ale biorąc pod uwagę wszystkie wcześniejsze, nie możemy się oderwać od czytania. Cała ta książka jest dla mnie jedną wielką zagadką, gdyż sporo niewiadomych najpierw nam się tu namnoży, zanim poznamy ich rozwiązanie. Zauważyłam, że jest to jedenasty tom w którym udział ...

"Człowiek to istota jedynie nieznacznie ustępująca karaluchom i szczurom pod względem umiejętności przystosowania się do panujących warunków", to jedno z pierwszych zdań, które przykuło moją uwagę w jedenastej już odsłonie serii kryminalnej Maksa Czornyja z komisarzem Deryło. Pomyślałam wtedy: uff, to jest dla nas (ludzkości) nadzieja, bowiem według teorii Darwina "Gatunkiem, który przetrwa, nie jest ani ten najsilniejszy, ani najinteligentniejszy. Przetrwa ten, który potrafi się zmieniać…"

W Lublinie nikt nie może spać spokojnie. Tym razem w jednym z pustostanów usmażono żywcem człowieka w specjalnie przygotowanej do tego klatce. Szaleniec, który się tego dopuścił, zaprasza służby pościgowe do gry, w tym celu zostawia im kilka zagadkowych tropów. Co wspólnego z tym makabrycznym morderstwem może mieć religijna kultura haredi?

Haler schodzi ze sceny w iście dramatyczny sposób, ustępując miejsca nowej młodej gniewnej, Sofi Dmitris. Będzie mi brakować Tamary, ale każdy koniec bywa jednocześnie początkiem, więc patrzę w przyszłość z ostrożnym optymizmem.

To, co oprawca zgotował swoim ofiarom, to bestialstwo w czystej postaci, przypominanie o nich na każdym kroku w trakcie śledztwa, było doprawdy okrutne. Sama zagadka i zamysł na nią, bardzo mnie zaciekawił. Trzeba nie lada sprytu i inteligencji, by odkryć, co się za nią kryje, ale na szczęście tego naszym śledczym nie brakuje i z zapałem podjęli się tego zadania. Oczywiste było, że to dopiero począ...

"Fatum" Maxa Czornyja to już jedenasta część z komisarzem Erykiem Deryło w roli głównej. Autor kazał nam czekać rok na nią, ale myślę, że warto było poczekać. Od samego początku śledzę losy Deryły i zastanawiam się nad tym, ile jeszcze osób zostanie zamordowanych w Lublinie i okolicach, wydaje się, że tam jest jakaś plaga, jakby zbiór wszystkich najbardziej porąbanych psychopatycznych morderców. Ciekawe ilu jeszcze ludzi zginie z ich ręki...
Może tym osobom, które nie czytały wcześniejszych części wydawać się, że to zbyt długa seria, ze nie warto wchodzić w takie tematy, że stają się zbyt monotonne i niezbyt porywające. Ja osobiście też nie lubię zbytnio tak zwanych tasiemców, ale w tym przypadku myślę, że warto poznać całą serię.
Dodam jeszcze, że autor z niesłychaną wręcz dokładnością opisuje nam bardzo makabrycznie i krwawo wszystkie zbrodnie, więc jeśli ktoś jest zbyt wrażliwy na takie opisy, może się zniechęcić, lecz jednocześnie sposób pisania jest dość lekki, więc czyta się naprawdę szybko i mimo może zbyt dosadnych opisów dotyczących zbrodni lektura tej serii jest nawet przyjemna w odbiorze. Z pewnością ma na to wpływ główny bohater, Eryk Deryło...

Prawie każda dłuższa seria staje się na pewnym etapie monotonna i czyta się ją raczej z sentymentu niż ze względu na porywającą akcję, bo na nią się zwyczajnie już nie liczy. Oczywiście sięgam po tasiemce, przywiązuję się do bohaterów i do samych autorów, jednak w okolicach dziesiątego tomu zaczynam się szykować na pożegnanie, które z reguły nie następuje.

"Fatum" to jedenasty tom cyklu, od którego zaczęła się imponująca kariera Maxa Czornyja. Do dziś pamiętam jak zachwyciłam się "Grzechem" od pierwszych stron i muszę przyznać, że pierwsze trzy części dotyczące sprawy Cztery Iksa nadal uważam za najlepsze książki autora. Potem była już istna sinusoida, ale nie będę ukrywać, że i tym razem Czornyjowi udało się mnie zachwycić.

Po pierwszych recenzjach nastawiałam się w sumie na koniec serii, zresztą sama po dziesiątym tomie uważałam, że to najwyższy moment, by postawić już ostatnią kropkę. Tymczasem "Fatum" okazało się być końcem pewnego wątku, ale też i początkiem. Nie sądzę, by autor wprowadzał tu nową bohaterkę tylko po to, by zaraz trzeba było ją pożegnać. Sofia Dmitris od razu przypadła mi do gustu, lubię kobiety, które wkraczają w męski świat bez kompleksów.

Intryga kryminalna była porażająca. A ja pożerałam kolejne strony, by poznać jej finał. Dawno nie czytałam czegoś tak obrzydliwego jak opisy, których autor tutaj nie szczędził. To jedna z takich książek, po których mam to rzadkie przekonanie, że pora na chwilę oddechu od kryminałów, ...

🔹️Komisarz Deryło powrócił. Nie mogłam przepusic okazji i musiałam przeczytać kolejną część serii.
🔹️Miejscem akcji jak zawsze jest Lublin i jego okolice. Komisarz Deryło, dowodzący ekipą do wykrywania wyjątkowo makabrycznych przestępstw, znów ma ręce pełne roboty.
Tamara Haler walczy o życie a komisarz ma "nową" partnerkę, Sofię Dmitris. Bardzo mądra, skuteczna, opanowana i obdarzona ciętym językiem. Właśnie kogoś takiego Deryło potrzebował.
🔹️Mam wrażenie, że w tej części jest znacznie mniej brutalnych opisów scen zbrodni niż w poprzednich częściach serii. Bardzo dobrym posunięciem było wprowadzenie nowej postaci. Sofia ożywiła komisarza, który musi "stawić czoła" nadchodzącym wydarzeniom.
🔹️Bardzo ciekawie wiadomości o rytaulnych obrzędach. Szkoda tylko, że tak mało. Akcja toczy się bardzo szybko. Nie ma czasu na nudę. Mam nawet wrażenie, że książka za szybko się skończyła.
🔹️Fanów serii na pewno nie trzeba namawiać. A tym , którzy chcą rozpocząć swoją przygodę z komisarzem Deryło, polecam zacząć od pierwszej części. Tak lepiej się czyta.
🔹️Polecam

Komisarz Eryk Deryło musi odnaleźć i dopaść zwyrodnialca, który dopuścił się wyjątkowo okrutnego morderstwa paląc żywcem swoją ofiarę, uprzednio zamykając ją w specjalnie przygotowanej na tę „okazję” klatce. Jedynym tropem do niego prowadzącym jest kilka zagadkowych śladów, które szaleniec zostawił na miejscu zbrodni.

„Fatum” to już jedenasta część cyklu z komisarzem Erykiem Deryło i jedna z najchętniej czytanych serii kryminalnych w tym kraju, który rozsławiła nazwisko Maxa Czornyja dając mu tym samym dziesiątki tysięcy fanów. Nic w tym dziwnego, Czornyj bowiem ma w sobie ten dar, że już pierwszym zdaniem książki potrafi przykuć uwagę czytelnika, podkręcając jego ciekawość do maksimum. Nie stroni przy tym od dosadnych i wyjątkowo paskudnych szczegółów opisywanych zbrodni, które już od dłuższego czasu stały się właściwie jego wizytówką.

Deryło powrócił i zrobił to w najlepszym dla siebie stylu- tak w sumie mógłbym podsumować wczorajszą premierę. Po raz kolejny miałem do czynienia z bezkompromisowym gliniarzem, który znowu jest facetem z krwi i kości, nie bojącym się okazywać uczuć (o które notabene sam siebie nie podejrzewał) i który ciętej riposty używa równie sprawnie, co swego ponadprzeciętnego intelektu. Poza tym mam wrażenie, jakoby sam Czornyj uległ przy tej części niemałej przemianie dając w ręce czytelnika książkę nacechowaną tak wielkimi emocjami. Po dość słabych moim zdaniem poprzednich dwóch częściach wreszcie mam nieodparte wrażenie, że seri...

To już 11 tom o komisarzu Deryło i życzę sobie jeszcze drugie tyle.

W jednym z opuszczonych budynków bezdomny odnajduje ofiarę makabrycznego morderstwa. Ciało przez niego znalezione zamknięte jest w klatce a wcześniej zostało spalone żywcem. Zwyrodnialec na miejscu zbrodni pozostawia symbole wymagające rozszyfrowania. Co oznaczają tajemnicze wiadomości? Do akcji wkracza Komisarz Deryło oraz nowa partnerka Sofia Dmitris. Walkę o życie prowadzi nie tylko kolejna ofiara, ale również ranna w poprzednim śledztwie Tamara Haler. Wyścig z czasem rozpoczęty.

Fatum to bardzo solidnie napisany thriller, który wciąga i nie pozwala choćby na chwilę odpocząć. Absolutny majstersztyk. Plastyczne opisy sadystycznych zbrodni tylko podkręcają wyobraźnię.

Autor w tym tomie wprowadził nowy powiew a jest nim lomisarz Sofia, która bardzo przypadła mi do gustu. Choć będzie mi brakowało ogromnie Tamary Haler, która urzekła mnie swoją upartością i bezkompromisową postawą.

@maxczornyj ma niesamowitą wyobraźnię i rewelacyjne pióro, które wielbię od lat. Każda jego powieść jest inna i niepowtarzalna. Tu nie tylko jest śledztwo, ale również gra psychologiczna, do której zaprasza czytelnika a on wpada w nią po same uszy. Czekam na kolejne tomy a wam dziś polecam sięgnąć po fatum i delektować się mrocznym klimatem.

Fatum? Tak to nazywasz? Ja to nazywam po prostu przekleństwem.

Co kieruje mordercami? To przerażające do jak makabrycznych zbrodni potrafią się posunąć.

Do jednej z takich doszło w jednym z lubelskich pustostanów. To nie było zwykle morderstwa. Ofiarą została spalona w specjalnie przygotowanej klatce. Straszne, brutalne, okrutne.

Zabójca zostawia wiadomość i tropy, które budzą wiele pytań. Czy miejsce zbrodni to inscenizacja? Co ma z tym wspólnego religijna kultura haredii?

Sprawa jest bardzo zagadkowa i mroczną, wręcz przerażająca.
A rozwiązaniem jej zajmuje się komisarz Deryło. Czas ucieka nie tylko jemu, ale też jego rannej partnerce Tamarze jak i kolejnej ofiarze. Wszystko maja nad sobą mroczne widomi uciekającego czasu.

Nie pomaga to rozwiązać zagadki i odkryć kto stoi za zabójstwami. A sprawa jest poważna.

Książka dla fanów tych mocniejszych kryminałów, morderca zdecydowanie jest tutaj brutalny i mroczny, przerażająca. Budzi to wiele emocji, a także ciekawość do rozwiązania zagadki.

Jedenaste spotkanie z komisarzem Erykiem Deryłą zafundowane czytelnikom przez Maxa Czornyja w powieści „Fatum” może nie jest powieścią, która wryje się na trwale w moją pamięć. Jest lekka, zwrotna a przede wszystkim sporo w niej niespodzianek. Dobrze i miło spędziłem czas w towarzystwie Eryka i Sofii pomimo, że Eryk wydawał się być bardziej denerwujący i kapryszący niż dotychczas. Ale cóż, rozumiem chłopa, miał ku temu swoje powody. Lubelski seryjniak również wypełnił swoje zadanie wzorowo. Takiego świra to jeszcze w Lublinie nie było, zdaje się za pomocą krwi i tortur przemawiać do czytelnika autor. Fani autora powinni być zadowoleni a świeżo upieczeni czytelnicy też nie powinni kręcić nosem na utkaną krwią i ogniem intrygę.

Dwie książki tego autora, przeczytane jedna po drugiej to chyba zbyt wiele. O ile serię o Lizie Langer czyta mi się nawet dobrze i jako guilty pleasure sprawdza się super, tak ta jest po prostu zła. Wygląda to tak jakby autor do czegoś dążył, ale zamiast zbliżać się do konkretnej akcji, cały czas ją opóźnia. Niby wiesz, że te pomysły się dawno skończyły i jest odgrzewany kotlet, ale wydawnictwo i czytelnicy naciskają na kolejne części, więc trzeba to ciągnąć. Pojawiają się nowe postaci, ale są one kalką tych które odeszły, nie mam do nich żadnych uczuć i prawdę mówiąc dawno przestałam je od siebie odróżniać. Ktoś znika? Ok, nie dbam o to.

Max Czornyj to ostatnimi czasy bardzo kontrowersyjny autor, ale seria z Erykiem Deryło jest tą, której lektury nie potrafię sobie odmówić. Są to książki od pierwszej do ostatniej póki co pełne okrucieństwa i niezrozumienia dla ludzkiego zła. W pewnym momencie prawie "pękło mi serce", a zabieg ze złoczyńcą bardzo mnie zawiódł bo nie lubię tego typu zabiegów w książkach czy filmach. Myślę, że książkę mogę polecić zwłaszcza fanom tej serii i poza tym subiektywnym zastrzeżeniem sądzę, że jest warta przeczytania.