Pacjent

Łał, co tu się działo… Akcja rodem z filmów o Jamesie Bondzie.

Komisarz Deryło stawia na szali latami budowaną reputację bezkompromisowego gliny dla ratowania swojej partnerki.

Szaleńcze pościgi, szantaże, technologie w służbie zabójców, obcy wywiad i co tam jeszcze chcecie. A pośrodku tego dzielny Deryło, niesamowity Brzeski i „nieco” nieobecna Tamara Haler.

W tej powieści, mimo wyraźnie odczuwalnego pióra Maksa, więcej było sensacji niż kryminału czy thrillera. Znając pisarski modus operandi autora, stwierdzam, że trupów było tu jak na lekarstwo (a w zasadzie, jak na typowe możliwości Maksa), było zdecydowanie mniej krwawo i brutalnie, jakby autor chciał dać czytelnikowi odetchnąć od makabrycznych scen.

Na koniec oczywiście wszystko pięknie wytłumaczone i aż dziw, że wszyscy to łykają jak pelikan :)

Okładka nieodparcie kojarzy mi się z Hannibalem Lecterem...

Dostałam to, czego oczekiwałam, ale mam mieszane uczucia. Książka nieco inna, niż wcześniejsze w cyklu. Wciągająca, przewidywalna, a jednocześnie zaskakująca. I, niestety, czegoś brakowało... Intryga nieco szarpana, miałam odczucie chaosu.

📖

Kolejna bardzo dobra powieść autora, choć w moim odczuciu chyba najsłabsza w całym cyklu.

📖📖

"Pacjenta" czyta się szybko. Sama fabuła również wciąga bardzo szybko, ale mnie coś nie pasowało. Nie wciągnęłam się w nią tak, jakbym chciała. Cały czas coś mi nie pasowało, cały czas miałam i mam niedosyt. Pomysł fajny, poprowadzenie akcji tak samo - czytelnik wciąga się w nią od pierwszych stron, krótkie i dynamiczne rozd...

"Pacjent" Maxa Czornyja jest już dziewiątym tomem cyklu z komisarzem Erykiem Deryło wydanym przez Wydawnictwo @FiliaMrocznaStrona, który swą premierę będzie miał 27 października.

Czornyj wciąż trzyma poziom, a nawet odnoszę wrażenie, że z każdą kolejną częścią jest coraz lepiej, a to nie lada wyczyn. Można je czytać poza kolejnością, choć pewne sprawy z życia osobistego komisarza wymagają chronologii, to autor zawsze pokrótce o nich przypomina. Okładki utrzymane w mrocznej stylistyce, idealnie wpasowują się w treść książek.

Po przeprowadzeniu serii badań partnerka Deryły Tamara Haler znika bez śladu ze szpitalnego oddziału. Co się z nią stało? Deryło odbiera telefon, w którym ktoś twierdzi, że uprowadził Haler i uwolni ją tylko pod jednym warunkiem. Komisarz ma dwanaście godzin, by wykonać pewne szalone zadanie. Czas biegnie nieubłaganie...

Mistrz sadyzmu powraca! Skąd pisarz czerpie pomysły na tak wyjątkowych popaprańców?! Wynaturzenie level hard i bestialska przemoc, która wylewa się z każdej ze stron. Opisy zadawanych tortur są jak zwykle obrzydliwe i bardzo obrazowe - zwolennicy tego typu dewiacji (w literaturze of course) będą wyli z radości.

Uczestniczymy w niezwykle ekspresyjnej rozgrywce między Złem a Dobrem. Zwrotne tempo, pokazowe sceny akcji i nieoczekiwane plot twisty nie pozwolą na złapanie oddechu. Jak zwykle wyjątkowe okrucieństwo spektakularnych zbrodni, walczy o palmę pierwszeństwa z perfidną intrygą kryminalną.

...

Max Czornyj to niekwestionowany mistrz sadyzmu na polskim rynku wydawniczym. Autor zaskarbił sobie miliony czytelniczych serc przede wszystkim dzięki serii o komisarzu Eryku Deryle, która ocieka wyjątkową brutalnością, powodując nierzadko odruchy wymiotne. Wynaturzeni psychopaci, straszliwe zbrodnie, okrutne morderstwa i walczący z tym wszystkim nieustraszony komisarz- tak w ogromnym skrócie można streścić fabułę całej serii.

„Pacjent” jest najnowszym dziełem autora i dziewiątą już częścią serii, którą ponad 4 lata temu zapoczątkował tak świetnie oceniany „Grzech”. Tym razem komisarz Deryło toczy walkę z czasem by móc za wszelką cenę ocalić życie przyjaciółki. Jest jak zawsze krwawo i brutalnie, co stanowi właściwie wizytówkę tej serii, chociaż znaczniej mniej niż w poprzednich częściach. Akcja toczy się nader szybko, może nawet za szybko. Dlatego też czytając tę książkę miałem nieodparte wrażenie, że twórcy filmu „Speed” coś jednak sknocili w swojej pracy i mają małe pojęcie o prędkości.

Tempo akcji w tej książce to jest doprawdy oszołamiające. Czyta się ją błyskawicznie i… to właściwie tyle jeśli chodzi o plusy w mojej opinii. Będąc wielkim fanem serii przeczytałem wszystkie jej części, a ta wypadła zdecydowanie najsłabiej, co przyjmuję z wielkim smutkiem. Nawet małym niedowierzaniem. W mojej ocenie książka ta nie dorównuje swoim poprzedniczkom pod wieloma względami, a zapożyczenie motywu maski Hannibala Lectera na okładce wydaje...

Seria z Erykiem Deryło miała naprawdę ogromny potencjał, by stać się jedną z najlepszych polskich serii kryminalnych. Jej główny bohater nie jest stereotypowym śledczym, nie sposób pomylić go z innym bohaterem literackim. Po dziewięciu tomach nie jestem w stanie stwierdzić w sumie, czy w ogóle go lubię. Podoba mi się to, że jego postać jest tak konsekwentnie kreowana, nawet jeśli fabuła jest słabsza, to on pozostaje tym samym, nieszablonowym stróżem prawa, choć nie brakuje mu rozterek moralnych. Mimo wszystko nie potrafi się biernie przyglądać ani tym bardziej odejść na emeryturę. Towarzyszy mu znacznie młodsza, równie genialna, co skryta, Tamara Haler. Niestety, świetni bohaterowie to nie wszystko.

"Pacjent" to w moim odczuciu najsłabsza część cyklu. Choć niektóre z wcześniejszych lekko mnie rozczarowywały, to tym razem zawiodłam się całkowicie. Zamiast typowej dla autora krwawej fabuły z naprawdę popapranym mordercą dostałam jakąś absurdalną opowieść rodem z amerykańskiej komedii sensacyjnej. Haler zniknęła, Deryło stracił rozum, a dopiero po trzystu stronach udało się Czornyjowi napisać coś sensownego, nawiązującego do jego najlepszych powieści.

Przypuszczam, że autor chciał spróbować czegoś nowego, odejść od klasycznego schematu prowadzenia śledztwa, ale liczę na to, że to był jednorazowy eksperyment, choć mam wrażenie, że dalsze ciągnięcie tej serii staje się powoli bezcelowe. O ile dwa poprzednie tomy nawiązywały do świetnego początku, to ten dl...

Deryło odbiera telefon, którego wolałby nigdy nie dostać. Ma dwanaście godzin, żeby uratować Tamarę Haler. Czy komisarz wygra wyścig z czasem?

Panie Czornyju kochany, jedyny, co Pan tu odstawił?! Uwielbiam mocne sceny w książkach, a autor ma wybitny talent do opisywania ich w apetyczny (sic!) i zarazem obrzydliwy sposób, choć wydawałoby się, że to się wyklucza. I tutaj była jedna scena, gdzie musiałam zamykać oczy i zacząć głęboko oddychać, żeby nie zwrócić kolacji. Po tylu książkach z Deryłą, nie myślałam, że jeszcze autor jest w stanie mnie tak poruszyć. Brawo!

Pomysł na fabułę genialny. Tym razem dosłownie gnamy, bo czasu jest mało, a zadań do wykonania mnóstwo. Komisarz musi się spieszyć, a ja odruchowo czytałam wściekle szybko, jakby to miało wpływ na czas w powieści. Mam wrażenie, że Czornyj wcisnął gaz do dechy, odpiął pasy i zaszalał. I mnie się to szaleństwo podoba jak nie wiem co!

Gorąco polecam!

Tak, tak. To już dziewiąte spotkanie z komisarzem jakie nam zafundował Max Czornyj w „Pacjencie”. Miałem mieszane uczucia co do tej powieści, włącznie z myślą, że to najsłabsza część „Deryłowskich” śledztw, chociaż jest pełna napięcia i zwrotów akcji oraz ciekawie skonstruowana, z kilku perspektyw. Ale w gruncie rzeczy może jest chwilami niedopracowana albo ze mnie gapa. No jakoś to mnie nie przekonywało, że przez całą powieść Policja nie interesuje się swoim jednym z najlepszych detektywów czy też nie bardzo obchodzi ją los podrzędnej „detektywki”. No dobra, wyjaśnia się na koniec, niemniej jednak czegoś zabrakło pomiędzy. Fakt, zabieg ten wzmógł napięcie i ciekawość moją oraz znacznie uatrakcyjnił moje przeżycia ale mam mnóstwo problemów z tą powieścią panie autorze. A może to ja jestem problemem?

Ta część podobała mi się najmniej. Historia w ogóle mnie nie wciągnęła. Bohaterowie również nie przypadli mi do gustu.