Obcy

"Czasem myślę, że nie mamy aniołów stróży. Mamy jedynie własne demony."

Możliwość wyjazdu do Polski dla czteroosobowej rodziny repatriantów brzmi jak szansa od losu. Jak każda zmiana w życiu powoduje sporo stresu, ale i nadziei, że na lepsze dni. Mały dom w spokojnej wiejskiej okolicy ma być początkiem nowego rozdziału, który każdego dnia będą wspólnie wypełniać. Starając się bliżej poznać okolicznych sąsiadów, Retlowowie organizują grilla, podczas którego dochodzi do pierwszych nieporozumień i konfliktów. Powoli tworzy się lawina nieszczęść, stworzona z uprzedzeń, zawiści i braku tolerancji.

Historię poznajemy oczami młodego chłopca, który stara się odnaleźć w nowym środowisku. Mam wrażenie, jakby udzielił nam dostęp do pamiętnika, na który przelał swoje przemyślenia, wspomnienia i straszne wydarzenia.
Od samego początku otacza nas niepokojący gęsty, lepki klimat . Gdzieś podświadomie czujemy, zbliżającą się kumulację, w postaci czystego zła.
Szczególnie znając książki autora wiedziałam, że nie będzie to standardowa, sielankowa historia. I rzeczywiście nie jest to łatwa książka przy której odpoczniemy po ciężkim dniu. Przeciwnie, im bliżej zakończenia tym bardziej doskwiera poczucie bezradności, przytłoczenia i szoku. Zostawia nas z burzą emocji, które trudno wyciszyć.
I zadaje pytanie kim jest człowiek. Czy każdy z nas zasługuje na jego miano i czy można je utracić?

"W pełnym napięciu oczekiwałem na rozwój wydarzeń, które na przemian mnie zaskakiwały i zniesmaczały" - idealnie w punkt. Ja czytając tą książkę miałam dokładnie takie same odczucia.

Każdy z nas jest dla kogoś obcy. Każdy z nas na co dzień żyje w jakimś społeczeństwie, w określonej grupie ludzi. Co w momencie kiedy w tej znającej się społeczności czy grupie ludzi pojawia się ktoś z zewnątrz? Wtedy ten ktoś jest obcy. Wszystkie oczy skierowane są na tą osobę. A co robi ta osoba żeby "wkupić" się w tą społeczność czy grupę żeby nie być wyeliminowana? A no właśnie. Nikt nie chce być wyobcowany, inny, obcy.

W tej książce poznajemy historię rodziny Retlewów, którzy sprowadzają się do Polski. Są obcy bo nie są stad. To jest aż niewyobrażalne jak człowiek może traktować drugiego człowieka tylko za to, że dla niego jest inny. Niestety, ale to się dzieje na co dzień w różnych zakątkach światach. Gdzieś zawsze znajdzie się ktoś kto jest obcy, a obcy jest w każdym z nas.

Zło kryje się wszędzie, ale największym złem jest człowiek.

Zgadzacie się z tym, co wyżej napisałam?

⭐RECENZJA PRZEDPREMIEROWA⭐

Pewni repatrianci wracają do siebie i chcą być "swoi". Czy przez to czego pragną, muszą zrobić coś, co jest wbrew ich sumieniu? A może jednak Ci "nowi" mają coś do ukrycia?
🤯
"Obcy" pisarza @maxczornyj to najnowsza propozycja jego twórczości. Jak wiecie, uwielbiam autora i jego książki, uwielbiam brutalność, krew, popapranie i wszystko, co w nich znajduję. W tej niestety nie znalazłam tego Czornyja, którego oczekiwałam, ale to nie znaczy, że mi się książka nie podobała, bo tak nie było. Owszem, była inna, była taka jakaś "dziwna", ale poznanie pisarza od kolejnej, innej strony, dało mi jeszcze lepszy jego obraz. Podoba mi się to, że Max różnicuje gatunki, w których pisze książki, czyli jest rozległy w tym, co prezentuje. Zacznę od języka i stylu autora, który jest świetnie dopracowany, lekki, doskonały i zarazem taki już charakterystyczny. Nie sposób go nie odróżnić od stylów innych pisarzy czy pisarek. Ów lektura ukazuje nam, że w każdym tkwi zło. Zło, które gdzieś się kryje, a my nie wiemy, kiedy "wyjdzie" na światło dzienne. Każda strona kryje w sobie coś tajemniczego, coś niebywałego, coś zaskakującego. Fabuła jest napięta, postacie intrygujące, a co za tym idzie? Całość czyta się szybko, dobrze i nieprzerwanie. Bohaterowie są nader wspanial...

O tym, że Max Czornyj potrafi pisać książki bardzo dobre i genialne z pewnością nie raz i nie dwa przekonał się już niemal każdy z nas. Świetnie wciela się w rolę seryjnych morderców, racząc nas ich biografiami. Z niezwykłą przenikliwością zagłębia się w głąb psychopatycznych umysłów, pokazując ich wynaturzenie. Tworzy również światy, w który najczystsze znane ludziom uczucia miłości i oddania są wystawiane na ciężką próbę. Max Czornyj to z pewnością człowiek o wielu talentach. Czy zatem jego najnowsza książka to kolejny popis niemałych umiejętności autora? Dla mnie jak najbardziej!

Emigranci, przyjeżdżający do Polski osiadają w spokojnej miejscowości, marząc o normalnym życiu i akceptacji wśród lokalnej społeczności. Próbują stać się „swoimi”, podczas kiedy każdy z tutejszych ma ich za obcych. Czy zatem ich zaakceptowanie jest w ogóle możliwe w hermetycznej grupie ludzi? A jeśli tak to jaka będzie tego cena? Z pewnością wysoka z czego nie każdy zdaje sobie sprawę…

„Obcy” to kolejna już w dorobku Maxa Czornyja książka przesiąknięta całą paletą negatywnych uczuć, które trawią ludzki organizm niczym rak w zaawansowanym stadium, zmuszając jednocześnie do refleksji i zadawania samemu sobie niewygodnych pytań. Autor po raz kolejny raczy nas warsztatem pisarskim o niebywałych umiejętnościach, maksymalnie potęgując odbiór przytaczanej treści. Znowu stajemy się naocznym świadkami zła, drzemiącego w ludziach, które często tylko czeka na byle pretekst ...

"Są ludzie, którzy twierdzą, że zło to brak dobra. a ja jestem pewny, że zło to tylko i wyłącznie człowiek".
Retlowowie przyjeżdżają do Polski jako repatrianci.
Osiadają na wsi i jedyne o czym marzą to żyć spokojnie z dziećmi w nowym miejscu.
Są to ludzie inteligentni, klasowi.
Niestety mieszkańcy nie są im przychylni. Zastraszają ich, wyznaczają granice,których nie mogą przekroczyć. Momentami było mi wstyd, że tak zachowują się Polacy, którzy sami wiele przeszli.
Książka jest napisana z perspektywy małego chłopca, który bardzo dokładnie opisuje nam wydarzenia jakie spotykają jego rodzinę.
Niestety widać tu, że na wsi nadal istnieje po części ciemnota, hermetyczność i niechęć do nowych mieszkańców.
Autor serwuje nam bardzo brutalne konsekwencje niechęci jednej i drugiej strony.
Szczucie i targnięcie się na życie ludzkie, które skutkuje odwetem, zemstą.
Tu rządzą emocje, nie rozsądek.
Zakończenie chapeau.
Poraz kolejny powieść Autora wywołała we mnie ogrom emocji a zakończenie wstrząsnęło mną tak, że ciężko jest mi obrać w słowa co czułam, czytając ostatnie strony powieści.

Retlowowie przyjeżdżają do Polski jako repatrianci. Osiadają w spokojniej wiosce z nadzieją, że to będzie ich dom.

Ta książka mnie przeorała. Przyznam, że początek wydał mi się nudny, ale okazało się, że to tylko sposób autora na uśpienie mojej czujności, żeby niespodziewany cios zabolał jeszcze bardziej. To nie będzie długa recenzja, bo jeszcze leczę „siniaki” po tym, jak oberwałam od „Obcego”. Nie mam siły na słowa, bo i tak nie oddadzą tego, co ta książka robi z czytelnikiem. Przeraża mnie myśl, że człowiekowi wystarczy pozwolić, żeby odrzucił człowieczeństwo bez najmniejszego żalu. Tylko tyle. Ta powieść boli. Boli w trakcie, boli po. Czasem jednak trzeba się poddać cierpieniu, żeby zrozumieć. I ja Was do tego zachęcam.

Pora na kolejną książkę i danie szansy autorowi, gdyż ostatnim razem się nie polubiliśmy. Teraz było zupełnie inaczej, historia była również zupełnie odmienna, bardziej wzruszająca, smutna i wstrząsająca, momentami doprowadzająca do tego, że miałam ciarki na ciele. Przerażająca powieść napisana w sposób bardzo realny i rzeczywisty, mocno oddziaływującą na wyobraźnię czytelnika. Utożsamiająca się z głównymi bohaterami, przeżywająca wszystkie upodlenia, szykanowania, dręczenia ludzi, którzy chcą zostać tylko zaakceptowani przez innych. Nie sposób się od niej oderwać, nie poznając zakończenia.
.
"Obcy" to książka o braku akceptacji, ukazująca, jak potworni i bezwzględni są ludzie wobec siebie. Do czego są zdolni i potrafią się posunąć, aby poniżyć i pokazać, gdzie w hierarchii jest ich miejsce. Najstraszniejsze jest to, że takie zachowanie ma duży wpływ na dzieci, od małego wpajane jest im zło do drugiego człowieka, więc one wyrządzając krzywdę innej osobie, nie widzą w tym nic strasznego. Zło, które dotknęło rodzinę Retlerów rozrywało serce na kawałki, czytając czułam ogromną bezsilność, bo za wszelką cenę chciałam im jakoś pomóc, ale nie byłam w stanie. Nikt nie powinien być tak krzywdzony i traktowany, szacunek należy się każdemu.
.
Mocna książka, momentami przytłaczająca przemocą wobec ludzi, czy zwierząt. To nie jest pozycja na jeden wieczór, ją trzeba sobie dawkować, aby nie przygniotła nadmiarem emocji w niej naszpikowanej. Dająca dużo do myślenia, pr...

5/10

Rodzina Retlow przybywa do Polski jako repatrianci. Chcą się osiedlić i żyć w spokoju. Tylko czy aby na pewno?

Historia ukazuje obraz Polskiej mentalności ludzi z małych wsi, ich nie tolerancję, brak szacunku oraz niechęć do osób, które pochodzą z innych krajów.
Owi mieszkańcy postanawiają wypędzić nowo przybyłych i dać im nauczkę.

Wcale ta historia mi się nie klei. Nie, nie i jeszcze raz nie. Rozumiem niezrozumienie oraz brak wspólnego języka. Ale ludzie, ta książka napisana jest w czasach teraźniejszych. Nie róbmy z ludzi takich potworów. Możne inaczej bym ją odbierała gdyby była opisana w czasach dużo wcześniejszych.

A co najgorsze nie rozumiem ojca głównego bohatera. Jeśli wiedział, że jego rodzina jest w tak ogromnym niebezpieczeństwie, sąsiedzi wyraźnie o tym mówili, policja nie robiła za wiele. To dlaczego nie spakował się i nie wyprowadził z nimi?? Stawiając dobro i życie swojej rodziny, postanowił pokazać mieszkańcom wsi swoje własne ja. Aż musiało dość do ogromnej tragedii.

Oczywiście potępiam zachowanie sąsiadów, jest to karygodne i nie wyobrażalne w XXI wieku. Ale jednak dobro mojej rodziny jest dla mnie najważniejsze i za wszelką cenę chciałabym ją chronić.

Miałam ogromne oczekiwania względem tej książki a niestety wyszła ogromną klapa.
To pierwsza historia od autora Maxa Czornyja ale narazie ostatnia. Nie mam ochoty sięgnąć po więcej. Chociaż jest napisana w bardzo dobrym stylu to sama jej t...

Max Czornyj w powieści „Obcy” zaskoczył mnie. Myślałem, że gdzieś się pojawi obcy z nikąd, pełen tajemnic ze szramą na czole, którego wszyscy będą się bać. Na początku chciałem „Obcych” zostawić. Jakaś obyczajówka, no może i niezła, ale jakoś mnie nie ciekawiła, chociaż lubię obserwować i podglądać ludzi. Przełom nastąpił, jak nowo wprowadzeni do wsi zaprosili miejscowych na przyjęcie powitalne.

Przez pierwsze trzydzieści kilka stron poznałem nowo przybyłych. Teraz czas na miejscowych. Od tej imprezki już nie przyszło mi do głowy aby odłożyć powieść. Obserwowałem zachowania ludzkie, budowane napięcie, które rosło ze strony na stronę, z minuty na minutę. Jak zło powoli wyłania się z tych z pozoru niewinnych postaci a na koniec powieści przyjmuje zatrważają, przerażającą postać. Do czego może się posunąć człowiek, który jest oczytany, wykształcony, spokojny? Kochający mąż i ojciec. A może raczej „Powinniśmy pytać o to, kim jest człowiek. Czy każdy z nas zasługuje na jego miano i czy można je utracić?”.

Kto nie marzy o tym, aby przeprowadzić się gdzieś na wieś i zamieszkać tam w ciszy i spokoju z dala od miejskiego zgiełku? „Wsi spokojna, wsi wesoła!” W każdym razie po tej lekturze takie marzenia u mnie znacznie osłabły.
Książka trochę w stylu Kinga początek ślamazarny, nawet nieco nudnawy. Następnie akcja wzbiera, aby na końcu osiągnąć niespodziewaną kulminację.

Od ostatnich rozdziałów nie mogłam się oderwać. Czytałam z niedowierzaniem, a jeszcze większą satysfakcją, że właśnie taki osąd ich spotkał.
Jednym słowem, genialna historia. Historia pokazująca jakimi świniami potrafią być ludzie, chociaż przy tym obrażam niczemu winne świnie.