Ted Bundy. Umysł mordercy

Nie wierzyłam, że to się kiedykolwiek wydarzy w mojej relacji z książkami Maxa Czornyja, ale w tej najbardziej przeszkadzała mi pierwszoosobowa narracja. Autor najczęściej wybiera właśnie taki sposób przekazu i dotychczas traktowałam to jako atut. W tej powieści zbeletryzowanej uwierał mnie najbardziej użyty czas teraźniejszy. Jak twierdzi moja koleżanka, Aga, której opinie niezwykle sobie cenię, nie da się wykonywać pewnych czynności i jednocześnie o nich opowiadać. Do tej pory taka narracja nie była dla mnie, jako czytelnika, problemem. W tej konkretnej książce przeszkadzała mi i to bardzo. Nie mogłam skupić się na przekazie fabuły, a ciągle zastanawiałam się, że postać mówi, co aktualnie robi i że jest to fizycznie nie do pogodzenia. Pewnie, gdyby autor zdecydował się na narrację pierwszoosobową, ale w czasie przeszłym, bardziej potrafiłabym zanurzyć się w chorym umyśle jednego z najbardziej znanych seryjnych morderców. Niestety fabuła nie zdążyła mnie zaangażować, zanim się skończyła. Niewiele pozostało w mojej pamięci z tej książki.

Lubicie kryminały? A powieści oparte na faktach? To mam dla was na zachętę mroczną i ociekającą bezwzględnością lekturę.

Max Czornyj to dla mnie kreator bólu i cierpienia w tworzeniu brutalnych i wstrzasających i zapisujacych się w pamięci kryminałów, dlatego tak świetnie wczuł się w rolę seryjnego mordercy jakim był Ted Bundy, a właściwie Theodor Robert Cowell. Wcielając się w rolę Teda oddaje realizm, jego zachowania. Odwzorowuje życie Teda, bazując na licznych informacjach i wywiadach.

Patrząc z tej perspektywy, zło, które miało miejsce w rzeczywistości jest czymś przerażającym. Fikcja literacka to zupełnie inny wymiar, a kiedy czytając mamy świadomość dokonanych czynów i jednocześnie śledzenie historii Teda, skala cierpienia ofiar i ich bliskich nie ma granic. Po lekturze pozostaje szok i niedowierzanie, że tak brutalne zachowania miały miejsce i wydarzyły się naprawdę.

Jest to historia, która wywołuje obrzydzenie, dlatego nie jest kierowana dla ludzi o słabych nerwach i żołądku. Jednak z pewnością zadowoli fanów gatunku, ale i będzie dobrym obrazem z punktu analizy psychologicznej, ponieważ zarys do weryfikacji seryjnego mordercy jest tutaj zawarty.

Kto nie zna nazwiska Ted Bundy? Obawiam się, że jest ono tak sławne, że każdy z nas choćby słyszał o nim wzmiankę. Co prawda, jego historia sięga czasów kiedy jeszcze mnie nie było na świecie, ale z drugiej strony to wcale nie było aż tak dawno temu.

Ted Bundy, a właściwie Theodore Robert Cowell. Kim był? Gdzie mieszkał? Jak wyglądało jego życie? Co zrobił swoim ofiarom i jak się wtedy czuł? Teoretycznie tego ostatniego raczej nie wie nikt, tak w stu procentach, jednak sięgając po "Umysł mordercy" nie myślicie o tym. Narracja pierwszoosobowa jest tą, która pozwala wniknąć w myśli Teda, podążać jego tokiem rozumowania i stwierdzić, że był on niezwykle inteligentnym i cwanym człowiekiem.

Chociaż... Z człowieczeństwem miał on niewiele wspólnego.

Max Czornyj oddał w nasze ręce okrutną, brutalną i przerażającą powieść na faktach, która wstrząśnie każdym kto weźmie ją do rąk. Z drugiej strony, w pewien sposób jest ona fascynująca i nieodkładalna. Czasami sama zastanawiam się dlaczego jesteśmy tak mocno ciekawi tego typu historii. Jedno jest pewne, żadne z nas nie chciałoby spotkać tej osoby na swojej drodze. Wiecie jaka była moja pierwsza myśl po przeczytaniu książki? Chyba nigdy nie zdecyduję się złapać stopa, a przed pójściem spać będę się upewniać że pozamykałam drzwi i okna. Jak widać, książka może mocno wpłynąć na psychikę.

Książki oparte na faktach przeważnie czyta się najtrudniej, ale nie tego autora. Największym plusem tej historii była jej lekkość przekazu. Niejednokrotnie opisywane sceny były brutalne, niesmaczne, a nawet drastyczne, jednak kierując się tym, że to sam Ted Bundy nam o nich opowiada, cała moc bólu osób krzywdzonych została stłumiona. Nie znając słownego cierpienia postaci mogliśmy mniej intensywniej je przeżywać, a nawet traktować jako rzeczy zmyślone, jak twierdzi sam Ted. Często bowiem podkreśla, że aby historia miała prawdziwy smak, musi zostać podkoloryzowana, lecz w jakiej skali, tego już nam nie zdradził. Swoją opowieść rozpoczyna od dzieciństwa w którym chciał być taki jak jego ojciec. Twardy, arogancki i nie mający sumienia. Śmierć matki opisana jest jak przez mgłę, również ucieczka rodzeństwa. W życiu najbardziej bolały go docinki szkolne, jak wiadomo kiedy dzieciaki na kogoś się uprą, to łatwo nie odpuszczają. Następnie przechodzimy do chwil bardziej obecnych, gdzie opisuje jak mordował młode kobiety, a następnie tłumaczy nam od czego to się zaczęło. Przy czym podkreśla, że najbardziej łakomy kąsek zostawia nam na później. Może to dziwne, ale on zwyczajnie po części chce opowiedzieć swoje życie pod kątem zrozumienia swojego postępowania. Wie, że każdy, kto go badał starał się odnaleźć ten czas w którym to coś się w nim zmieniło. Czy jednak coś takiego istniało? Co sprawiło, że krzywdził innych? Czyżby za wszystko odpowiedzialna była tylko cielesna przyjemność?
...

O Tedzie Bundym wiedziałam tylko tyle, że jest seryjnym mordercą. Nie czytałam wcześniej żadnej książki mu poświęconej, nie oglądałam żadnego filmu dokumentalnego ani fabularnego (mimo iż lubię Zaca Efrona), ponieważ staram się nie poświęcać czasu osobom, które na to nie zasługują. Zdecydowałam się przełamać dlatego, że w umysł Teda wszedł autor, którego książki bardzo lubię za ich mroczną odsłonę i intuicyjnie czułam, że Max Czornyj udźwignie tę postać, wykorzystując do tego narrację pierwszoosobową.

Powieść Czornyja nie mogła się zacząć inaczej jak od mocnego akcentu, który już na stracie przygotowuje czytelnika do tego, z czym będzie miał do czynienia. Z tej książki wyłania się przerażający obraz człowieka, który dzięki opanowanej do perfekcji manipulacji, podpartej osobowością i wyglądem stał się jednym z najbardziej zwyrodniałych seryjnych morderców w historii. Dziękuję autorowi, że zdecydował się zastosować w swojej książki narrację pierwszoosobową, ponieważ dzięki temu zabiegowi mogłam sobie uzmysłowić jaką bestią był Bundy i jak bardzo ta postać jest mi obojętna. Ten człowiek po tym, co zrobił, nie zasługuje na to, by żywić względem niego jakiekolwiek uczucia. Nie wiem, kto bardziej mnie przeraża — on czy osoby, którym się wydaje, że go kochały. Nie wiem, mój mózg nie ogarnia takich rzeczy. Ode mnie 7/10, ponieważ mam wrażenie, że momentami ta książka była nierówna i przypisy u dołu książki zawierające jedno zdanie były ciekawsze.

Ted Bundy, a właściwie Theodore Robert Bundy to jeden z najbardziej znanych seryjnych morderców w historii Stanów Zjednoczonych, ale tego raczej nikomu przypominać nie trzeba. Czyny, których się dopuścił budzą grozę i do dziś są przedmiotem sporów i rozmów na temat zła w najczystszej postaci…

„Jestem mordercą”, „Zimny chirurg” czy też „Rzeźnik” to poprzednie książki Maxa Czornyja, w których pokazał cały swój pisarski kunszt, wcielając się w rolę seryjnych morderców, prowadząc jednocześnie pierwszoosobową narrację, przyprawiając tym samym czytelników z słabszymi żołądkami o niemałe torsje.

„Ted Bundy. Umysł mordercy” nie odbiega znacznie od poprzednich publikacji autora w tej tematyce. Czornyj po mistrzowsku wcielił się w rolę psychopaty, budząc ciekawość wymieszaną z obrzydzeniem i niedowierzaniem, które w tym przypadku zwyczajnie wykraczało poza horyzonty mojej wyobraźni. Pozycja zdecydowanie dla czytelników, lubiących makabryczne historie bez grama cenzury. Naprawdę mocna rzecz, która wstrząsa i zachwyca jednocześnie, przy czym od razu nadmienić muszę, że ów zachwyt nie ma nic wspólnego z morderstwami dokonywanymi przez Teda Bund’ego, a kierowany jest tylko i wyłącznie w stronę fascynujących umiejętności autora, który tak wiarygodnie potrafi wcielić się w tak ohydną, zdeprawowaną i pozbawioną jakichkolwiek ludzkich emocji jednostkę społeczną. Ukłony Panie Czornyj.

Współpraca z wydawnictwem Filia.

Na temat jednego z najsłynniejszych morderców Teda Bundy'ego wyszło wiele publikacji. Sama czytałam o nim dosyć sporo. Byłam jednak ciekawa jak podszedł do tematu Max Czornyj, ponieważ napisanie czegoś nowego na temat Bundy'ego jest niemożliwe, ale forma przedstawienia jego historii już tak.
Książka jest napisana w pierwszo osobowej narracji, a już ten zabieg stawia czytelnika w innym jej odbiorze, pozwalając po cześci wejść w umysł tego zwyrodnialca.
Ted Bundy był jednym z najkrwawszych seryjnych morderców w historii USA.
Potwierdzono trzydzieści zamordowanych młodych kobiet za pomocą tępego narzędzia. Czasami były one duszone, gwałcone przed i po śmierci , dopuszczając się nekrofilii. Po ponad dekadzie przyznał się do tego co robił, udawało mu się uciec przed wymiarem sprawiedliwości, by w końcu skończyć na krześle elektrycznym.
Autor miał ciekawy pomysł na przedstawienie sylwetki mordercy. Zabiera nas do jego domu rodzinnego i przechodzimy przez kolejne etapy jego życia. Przyznam, że były momenty obrzydzenia i niedowierzania jak mógł tak postępować.
Jeśli jesteście ciekawi jego osoby, a nie czytaliście na jego temat to pozycja warta uwagi. Natomiast jeśli dobrze znacie jego historię to ta odsłona może być dla was zaskoczeniem.

TED BUNDY UMYSŁ MORDERCY
@maxczornyj
@filiamrocznastrona
@wydawnictwofilia

„Mor­der­stwo nie jest zwy­kłą zbrod­nią wy­ni­kłą zpo­żą­da­nia lub prze­mo­cy. [Ofia­ry] stają się czę­ścią cie­bie ina za­wsze je­ste­ście jed­no­ścią. […] Amiej­sca, gdzie je za­bi­jasz lub je zo­sta­wiasz, stają się dla cie­bie świę­te iza­wsze będą cię przyciągał. Ted Bundy"

Po pierwsze to podziwiam autora, bo aby spisać tą historię, musiał spędzić mnóstwo czasu wysłuchując psychopatycznego mordercy, aby móc zrozumieć jego tok myślenia oraz w jak najbardziej przybliżony sposób przedstawić nam, cześć ujawnionych przez tego okrutnego mordercę faktów z jego życia.
Powiem Wam jedno, to była nie łatwa lekturą, kilkanaście razy chciałam ją po prostu odłożyć. Zbyt ciężko czytało mi się o okrucieństwach, których się dopuścił, o tylu niewinnych osobach które straciły swoje życie oraz ich rodzin, które straciły osoby które kochali. Autor przenika do głowy Teda i przedstawia nam jego punkt widzenia świata. Jest on skupiony tylko i wyłącznie na swoich sadystycznych potrzebach.Byl mistrzem w manipulowaniu otoczeniem oraz ludźmi.
Z tej powieści dowiecie się kim był Ted Bundy. Zaznacze jednak, że nie jest to łatwa ani prosta lektura, opisy są makabryczne, bez owijanie w bawełnę. Polecam wszystkim o mocnych i silnych nerwach.

„Je­że­li zabił te wszyst­kie uro­cze młode ko­bie­ty – mamy kilka wła­snych, pięk­nych córek, wiemy, jak byśmy się czuli, ito jest okrop...

Jak wygląda zło?

Ta książka to zło zapisane w słowach. To zło, które przenika, przeraża i sprawia, że człowiek zaczyna panikować. Jednocześnie ta książka jest tak dobra, że uzależnia.

Autor poczytnych kryminałów w roli zabójcy? To nie mogło się nie udać. To było skazane na sukces. Do brzegu!

Kiedyś czytałam książkę o Tedzie. Z tego co pamiętam, była to lektura trzecioosobowa. Max Czornyj zaskoczył, ponieważ niejako wcielił się w postać bohatera, pisząc w pierwszej osobie. To właśnie ta forma może zagwarantować książce sukces na rynku wydawniczym. Przyprawia o dreszcze, jednocześnie sprawiając, jakbym siedziała przed bohaterem twarzą w twarz.

Autor wprowadził nas w historię Bundy'ego w sposób rewelacyjny. Na podstawie dostępnych informacji i danych, ze szczegółami opisał kobiety i miejsca. Mogę śmiało stwierdzić, że w idealny sposób odwzorował zło, ubierając je w słowa. Jednocześnie należy nadmienić, że siłą rzeczy część wydarzeń jest fikcją. Nie zmienia to jednak dla mnie odbioru tej książki, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie!

Rozdziały są króciutkie. Niektóre z nich są przemyśleniami, inne konkretnymi scenami i sytuacjami. Jedne zadziwiają, przy innych serce mało nie wyskoczy z piersi.

"Nadal go kochamy i troszczy y się o niego, jednak chcemy wiedzieć: co było tego przyczyną?" Matka Teda

„Ted Bundy. Umysł mordercy” to książka mrożąca krew w żyłach, wywołująca nieprzyjemny dreszcz i wzbudzająca niepokój.

Sposób w jaki przedstawiona jest w niej historia jednego z najsłynniejszych seryjnych morderców dodatkowo potęguje te uczucia. To zasługa pierwszoplanowej narracji i tkwiąca głęboko z tyłu głowy myśl, że przecież to wszystko, o czym pisze autor, nie jest tylko zwykłą literacką fikcją, czy skrojoną na miarę bajką dla dorosłego czytelnika, ale faktem. Opisane w książce zbrodnie wydarzyły się bowiem naprawdę w latach 70.

Sięgając po tę książkę strona po stronie przyglądamy się życiu Bundy’ego, począwszy od wydarzeń z wczesnego dzieciństwa, przez młodość, po dorosłe życie, aż do dnia wykonania wyroku. Przeraża fakt, że ten człowiek, popełniając tak straszliwie zbrodnie, przez kilka lat związany był z jedną kobietą.

Co napędzało seryjnego mordercę, sadystę, gwałciciela, potwora w ludzkiej skórze do kolejnych makabrycznych zbrodni? Sprawdźcie sami.

Ostrzegam tylko, że to dosyć mocna książka, wywołująca ogrom emocji. Nie polecam czytelnikom o słabych nerwach.