Miłość i wojna

Nie lubię niedoczytanych lektur, bo to dla mnie czytelnicza porażka. Staram się walczyć o końca.
Tym razem nie dokończyłam, bo nie dałam rady, dojechałam do połowy. Bez skrupułów szurnęłam ją do kąta, bo mordowała mnie ponad miesiąc, wynudziła i nie dała nadziei, że dalej będzie lepiej. Lubię tematykę wojenną, fajnym romansom nie mówię nie, jestem fanem książek z malarstwem w tle, nie uciekam od pozycji trudnych, nie muszę mieć szalonej akcji. Ale sposób w jaki autor opowiada tę historię jest dla mnie nie do przyjęcia. Ble-ble-ble-ble.
Nie mogę mu też wybaczyć, że emocje mi nawet nie drgnęły, a bohaterom mogłam zaproponować w najlepszym razie obojętność. Jestem rozczarowana, tym bardziej, że „Córka nazisty” mnie urzekła. Innych powieści autora nie znam.
Zastanawiałam się, czy zamieszczać wpis o przeczytanej połowie książki, ale pomyślałam sobie, że ta informacja, iż nie dotrwałam do końca, też o czymś świadczy. Tym bardziej, gdy pisze czytelniczka ( czyli ja), która deklaruje, że przez całe życie, spośród kilku tysięcy przeczytanych książek nie dokończyła tylko pięciu i „Miłość i wojna” to jedna z nich.
Rozumiem tych, którym się podobało, o gustach się przecież nie dyskutuje. Ocenę wystawiam za pierwszą połowę, jeden punkt przyznając za ciekawą okładkę.

Książka „Miłość i wojna” to kolejna pozycja autorstwa Maxa Czornego, po którą sięgnęłam. Do tej pory autora znam z brutalności i wszystkiemu co się z tym kojarzy, a ta książka jest zupełnie inna. Taka subtelna, spokojna i smutna. Spodziewałam się jednak trochę czegoś innego niż historia, którą zaserwował tutaj autor.

Miłość i wojna. Jednak zanim było jedno i drugie w życiu Franciszka Brilke pojawiła się tajemnicza Ewa. Jednak nim ta wojna wybuchła Franciszek wiedział, że Ewa jest miłością jego życia. Jednak droga do ich wspólnego szczęścia nie będzie łatwa, a i to nie będzie trwało wiecznie.

Cała opowieść prowadzona jest dwutorowo. Klamrą tym wszystkim jest pewna kobieta po 70-tce, która od adwokata rodziny i przyjaciela jej ojca prawie dekadę po jego śmierci otrzymuje stos listów Z nich dowiaduje się kim tak naprawdę jest.

Od premiery minęło już jakiś czas 24.03.2021 ale temat i wrażenia na długo zostają w pamięci. Pierwszą książkę, jaką przeczytałam Pana Maxa to była „Córka Nazisty”, po której ciarki przechodzą mnie do dnia dzisiejszego oraz muszę przyznać, że polubiłam temat wojny z motywem miłosnym, itd. Tak jak w tamtej tak tutaj mamy zakazaną miłość, wojna i obawa przed jutrem. Kochani ja wiem, że cienka nie jest, bo 550 ale uwierzcie mi zorientujesz się, że szybko się czyta. Lubię cegiełki, ale tutaj faktycznie chciałam posiedzieć, czuć książkę i tak było, ale kurka wodna za szybko skończyłam. Nigdy nie patrzcie na objętość to złudne.

Przenosimy się do przodu a dokładnie o 80 lat i pewnego dnia starsza kobieta dostaje tajemniczą przesyłkę, która przedstawia coś na temat jej samej oraz rodziny, ale… Właśnie, dlaczego zawsze jest tak ze pojawia się motyw, ale… tu będzie ciekawie uwięźcie mi. Jak byś poczuła się, kiedy wychowujesz się w rodzinie (tu nie będę pisała czy Zycie było złe lub dobre), ale w pewnym momencie dowiadujesz się, że to wszystko, co wiesz na własny temat, temat rodziny nie jest tym, czym było?! Zaakceptowałabyś? Zostawiła temat w spokoju? Przeczytaj, a poznasz odpowiedz. To ta książka, nad którą pojawiają się różne emocje od złości, spokoju, po złość, nerwy czy jednak będzie tak jak ja sama chce?

Mamy Łódź i rok 1938 i poznajemy Franciszka Brilke, który pewnego dnia poznaje młodą kobietę (Ewa), o której trudno szukać jakiejś in...

Łódź, 1938 rok. Świat rodzących się fortun i okrutnej biedy. W życiu Franciszka Brilke pojawia się Ewa, tajemnicza kobieta.

Przesłuchałam tę książkę i jakoś tak nie mogłam się wciągnąć. Nie wiem co tu się stało, bo Czornyja uwielbiam, ale tutaj coś mi nie szło. Żeby było śmieszniej, to nawet nie do końca potrafię powiedzieć, co mi tu nie zagrało. Chyba po prostu to nie była książka dla mnie. Nie mogę o niej powiedzieć, że była zła, bo nawet nie mam się do czego przyczepić. Po prostu nie mnie porwała.

Przeczytajcie i przekonajcie się sami, bo może się okazać, że jest to wybitna lektura 😊

Jak dotychczas to najgorsza książka autora. Umęczyłam się przy niej, a niezły to grubasek. Postanowiłam odpuścić sobie kolejne książki o tej tematyce pisane przez tego autora.