Spirytystka

Książki autora, spisane bardzo dobrym, ale nie napuszonym stylem, sprawiają, że się przy nich relaksuję. Sama się dziwię, zważywszy na ciężki kaliber plastycznie opisywanych zbrodni.
Nazwisko autora jest gwarantem szybkiej akcji, emocjonującej historii, dreszczyku napięcia i stawiania swoich bohaterów na krawędzi... Czyli to co lubię. Tego też oczekiwałam po "Spirytystce" i nie do końca to otrzymałam. Drugi tom cyklu należy do mniej brutalnych i dynamicznych historii spod ręki autora. Tym razem przywołał mistyków, a to również nie należy do najbardziej lubianych przeze mnie motywów.
Autor kontynuował szkice psychologiczne postaci. Mond pozostał racjonalny, tłumiący emocje nie tylko w ich okazywaniu, ale i odczuwaniu. Irytowały mnie ciągłe mlaśnięcia bohatera, a w Allegrze wszystko. Jak nie sympatyzowałam z tą postacią w poprzednim tomie, tak w tym to się nie zmieniło.

Książka inna niż dotychczasowe w dorobku, ale niestety i słabsza.

Nie zwlekając ani chwili dłużej, z ciekawością sięgnęłam po drugi tom z Honoriuszem Mondem. Niestety, "Spirytystka" okazała się słabsza i bardziej monotonna niż jej poprzednik. Fabuła owszem intrygująca i tajemnicza, jednak główni bohaterowie już nie aż tak atrakcyjni. Nawet przyzwyczaiłam się do ich specyficznych imion oraz stylu życia , ale tutaj zabrakło im charyzmy i wyrazistości.Oczywiście to tylko moje subiektywne odczucie. Cieszę się, że ta książka jest już za mną. W sumie to nie jest zła lektura, ale czegoś mi tu brak.

Wciągająca, mroczna i brutalna powieść kryminalna. Dokładnie w stylu Czornyja. Zaskakujące zakończenie, choć jednocześnie wstęp do kontynuacji zagadki. Honoriusz i Allegra uchylają odrobinę swoich sekretów. A szalony zabójca, no cóż, zapewne nie ostatni w życiu bohaterów:)

Autor Mortalisty powraca drugą częścią przygód Honoriusza Monda i Allegry po tytułem Spirytystka, po którym spodziewałem się też dobrego kryminału i jeszcze bardziej lepszego ukazania relacji pomiędzy dwójką bohaterów. Ciekawie zapowiadająca się kolejna część przyciągnęła moją uwagę i po pierwszym tomie chciałem prędko poznać dalsze losy Allegry i Morda. Dlatego z pewną obawą i nadzieją sięgnąłem po nią. Kolejna część osadzona została w okolicach Krakowa, gdzie policja udaremnia z pomocą Monda działania psychopatycznego szaleńca gotowego na wszystko. Zastrzelenie jego jednak nie kończy sprawy, bo kolejne morderstwo przypomina dokładnie popełniane wcześniej. Sam Mond wraz z Allegrą nie mogą być pewni niczego. Kolejny raz Mortalista zafascynowany śmiercią musi odnaleźć odpowiedzi kto za wszystkim stoi i powstrzymać sprawcę nim popełni następną zbrodnie. Mając mało czasu i nie wierząc nawet sobie sam podejmuje śledztwo w sprawie odkrycia prawdy.

Książka Spirytystka jest drugą częścią przygód pary bohaterów Honoriusza Monda i jego szefowej Allegry Szmit z firmy w jakiej pracuje. Zagadkowa sprawa na jaką natrafiają jest znów tajemnicza i nasz bohater musi użyć swoich umiejętności, aby znów czytać ze śladów pozostawionych przez zmarłych. Tym bardziej dziwne, że po likwidacji zagrożenia po jakimś czasie znów zaczynają ginąc kolejne ofiary. Nie wiadomo kto za wszystkim stoi i jakimi motywami kieruje się. Autor znów potrafił stworzyć kryminał skupiający się ty...

Honoriusz i Allegra są świadkami drastycznego obrazu transmitowanego na żywo na portalu internetowym. Po zakończonej transmisji wiedzieli już, że muszą pomóc uwięzionym i uwolnić ich od brutalnego mordercy. Jednak od śmierci nie można uciec, a sprawca wydarzenia sam się o tym przekona..
Dochodzi do kolejnego morderstwa. Zostało ono dokonane w podobny sposób, jak wcześniej, jest jednak mały szczegół.. Sprawca nie żyje, a detale zna nie kto inny, jak sam Honoriusz..

Drugi tom z cyklu 'Honoriusz Mond' i niestety miałam z nim lekki problem. Po mocnym początku, gdzie dodatkowo oprawca skupia się na dzieciach, autor wzbudził moje większe emocje. Jednak w dalszej części bestialstwa nie ma, a rozwinięcie fabuły nie do końca dało mi to czego oczekiwałam od głównego bohatera. Zbyt często wybijałam się z tej historii przez liczne wędrówki Monda, w poszukiwaniu mordercy, z zupełnie odwrotnym skutkiem. Miałam odczucie, że sam bohater został tak poprowadzony jakby sam był rozproszony.
Na plus to, że książkę czyta się ekspresem, jednak w tej części wolałabym więcej informacji, konkretnego prowadzenia śledztwa niż liczne przeskoki, które finalnie doprowadziły do rozwiązania sprawy, jednak bez większego efektu.
Polubiłam się w bohaterami, czekam na ich bliższe poznanie i większe rozwinięcie. Mam nadzieję, że to tylko chwilowy spadek formy i kolejny tom będzie zawierał elementy i mocne zwroty akcji, które mnie do siebie przekonały wraz z poznaniem 'Mortalisty'.

...

Kolejna dobra książka autorstwa pana Czornyja. Fabuła ciekawa, akcja prowadzona w dobrym tempie, ale ja jakoś nie mogłam się wciągnąć... Może przez to, że autor przyzwyczaił mnie do krwawych opisów a w tej serii tego nie ma i zwyczajnie mi tego brakuje? 😉 Może w tym tkwi mój problem.... Książkę jednak polecam - mimo wszystko miła odmiana od tej przemocy.

Nawet nie próbuję być na bieżąco z twórczością Maxa Czornyja, wyjątek stanowi tu seria z Erykiem Deryło i póki co najnowszy cykl, który zapowiadał się na coś zupełnie nowego, ale wszystko wskazuje na to, że podąży w tym samym kierunku, co inne książki autora.
"Mortalista" mnie zafascynował, bo nigdy nie czytałam czegoś podobnego i kreacja bohatera takiego jak Honoriusz Mond zrobiła na mnie ogromne wrażenie. W końcu interestuję się też trochę kryminalistyką i liczyłam, że trafię na różne smaczki. I rzeczywiście ten pierwszy tom był inny, specyficzny, wyjątkowy.
"Spirytystka" to już nie to samo. Allegra i Honoriusz sprawiają tu już wrażenie ekscentrycznych dziwaków, a nie intrygujących osobowości. Dodatkowo sprawa kryminalna jest typowo czornyjowska - brutalna i okrutna. Normalnie uwielbiam takie klimaty, ale tym razem liczyłam po prostu na kontynuację tej otoczki z "Mortalisty" i tego mi zabrakło.
Nie zmienia to jednak faktu, że książka mi się podobała. Styl Czornyja cenię sobie od samego początku, nawet jeśli nie zawsze odpowiada mi to w jakim kierunku prowadzi fabuły, to pochłaniam jego powieści w ekspresowym tempie. Tym razem także tak było, ocknęłam się dopiero przy zakończeniu, bo ono było naprawdę brawurowe. Za nic bym nie wpadła na takie rozwiązanie, nie dlatego że było niewiarygodne, po prostu chyba za bardzo sugerowałam się schematami, jakie zazwyczaj są stosowane przy takiego rodzaju zbrodniach.
Jestem też pod ogromnym wrażeniem wiedzy Monda. To ...

,,Oto nastały czasy, gdy krew swoją krew zamorduje, czasy, gdy rodzice wyklną potomstwo, a rozpacz wypali znamiona pokoleń... - Szaleniec uśmiechnął się i ponownie czymś poruszył. - Oto się dokonało!".
Przy pierwszej książce Czornyja Mortaliście narzekałam, że autor dość łagodnie obszedł się z czytelnikami. No i jak nigdy, pisarz chyba musiał to sobie wziąć do siebie i rozpoczął tę książkę od mocnego tąpnięcia. Spirytystka to nic innego jak pokaz szaleńca, który nie cofnie się przed niczym by zadać ból. Ilona Retlow wraz z trójką dzieci, które zabrała na wycieczkę (dwoje z nich było jej siostrzeńcami, a trzecia jedenastoletnia dziewczynka ich przyjaciółką) zostają porwani i torturowani przez psychopatę. Czornyj w opisach tych tortur nie bierze jeńców. Żołądek dość często podnosił mi się do góry i z trudem łapałam powietrze. Ale oto w tej książce chodziło!!! Było ostro jak na autora przystało. Dziękuję za tyle fantastycznych emocji, które mogłam przeżyć czytając tę książkę. Honoriusza Monda nadal nie rozgryzłam. Chłopina się przede mną zamyka. Ale to dobrze, bo przez to jest jeszcze bardziej interesujący i intrygujący. Co do Allegry, nadal podtrzymuje swoje stanowisko, ta dwójka do siebie idealnie pasuje i ze sobą współgra. Jednak nie do końca jestem do niej przekonana. Ale gdybym była, nie byłoby przypadkiem zbyt łatwo 😉? Ode mnie 9/10. Zapnijcie pasy i przygotujcie się na jazdę bez trzymanki.
Premiera książki już 07.09.2022.
Dziękuję wydawnictwo ...

Czarny humor i bestialskie zbrodnie, czy to może się udać? Tak, w przypadku takich bohaterów jak Honoriusz Mond i Allegra Szmit.
On jakby żywcem przeniesiony z poprzedniego wieku, jako były kierownik katedry mortalistyki, na temat śmierci wie wszystko. Hobbystycznie zajmuje renowacją starych mebli, pracuje w firmie sprzątającej ekscentrycznej Allegry, która w tej części, wykaże się pewnymi niezwykłymi umiejętnościami.

Fabuła jest mroczna i brutalna, czyli taka, do jakiej autor zdążył nas przyzwyczaić.
Wyobraź sobie, że stajesz przed wyborem: zabijesz jedno z trojga porwanych z Tobą dzieci lub zginą wszyscy. Masz pięć minut.
Na taki oto filmik nadawany na żywo w sieci trafia przypadkiem Allegra. Dzięki Honoriuszowi udaje się unicestwić porywacza. Dochodzi do kolejnej zbrodni, która zdaje się być dziełem naśladowcy. Charakteryzują ją jednak pewne szczegóły, które znał tylko martwy porywacz oraz Mond.

Mimo sporej ilości makabry nie brak tu czarnego, pełnego ironii humoru, który uwielbiam. Akcja jest niezwykle dynamiczna, a fabuła z rozdziału na rozdział coraz bardziej nieoczywista, a że każdy z nich zakończony jest dość nieoczekiwanym plot twistem, książki nie sposób odłożyć na później.

"Spirytystkę" Maxa Czornyja zaczęłam czytać zaraz po tym, jak tylko wpadła w moje ręce. Po części poprzedniej wiedziałam, czego mogę się spodziewać i właśnie to dostałam: kawał świetnej rozrywki.

Mortalista powraca. Jednak tym razem nie ufa nawet sobie.

Uwielbiam styl Czornyja. Lubię brutalność i jej wybitnie plastyczny obraz w książkach autora. Cieszę się jednak, że to nie jest jedyna dobra strona. Kolejnymi są pomysły, wątki poboczne, sposób prowadzenia akcji, są też postaci. W Honoriuszu jestem absolutnie zakochana. Rzadko się zdarza, że aż tak mocno przywiązuję się do bohatera, a tutaj jestem z Mondem i ślubuję mu wierność czytelniczą do końca życia ☺️

W tej powieści działo się dużo i akcja nie toczyła się po mojej myśli. Ba! Nawet przez moment byłam ciężko obrażona, by na koniec odetchnąć z ulgą. Ulga jednak minęła szybko, bo przeczytałam posłowie, a tam Max Czornyj mówi, że nie wie czy będzie jakiś ciąg dalszy. No Panie autor, bez żartów. Monda mi trzeba jak powietrza! Proszę mnie tego nie pozbawiać!

Czytajcie „Spirytystkę”, bo to jest ogień! Być może nawet piekielny…

Maxa Czornyja chyba nikomu nie muszę przedstawiać, myślę, że większość czytelników natrafiła już na swojej książkowej drodze na jego historie. Jakie zatem macie pierwsze skojarzenie z nimi?

Dla mnie to przede wszystkim brutalnoś. W tych opowieściach nie ma miejsca na sentymentalizm. Jest okrucieństwo, nieugiętość, surowość, bestialstwo i można tak jeszcze długo wymieniać. Jednym słowem są to pozycje dla ludzi o mocnych nerwach.

Czym tym razem uraczył nas autor?
Wracamy do świata Honoriusza Monda, mortalisty. To specyficzna osobowość, człowiek zamknięty w sobie, bardzo inteligenty, w wolnych chwilach grający na szpinecie i pomimo pewnych życiowych wyborów cały czas „otacza” go śmierć, od niej po prostu nie można uciec. Staje się konsultantem w pewnej mrocznej sprawie, otóż właśnie dzięki niemu policja znajduje bezpardonowego mordercę, który w trakcie odprawiania straszliwego rytuału zostaje zastrzelony przez mundurowych. Czy to koniec? O nie, to byłoby zbyt proste! Niebawem dochodzi do kolejnych morderstw. Czy w takim razie mamy do czynienia z naśladowcą?

Nie ukrywam, że lubię sięgać po tak bezlitosne historie chociaż sama przyznaję, że podczas lektury zdarzały się momenty kiedy musiałam odwracać głowę i zamykać oczy. Momentami przerastało mnie to wszystko, ale postać bohatera jest na tyle frapująca, że Mond po prostu przyciąga do siebie czytelników. Bardzo jestem ciekawa jak wykreowany by został w filmie lub serialu, ja mam już swoja wizję ...

,,Przed nagrywającym leżało troje dzieci w nienaturalnych pozycjach. Chłopczyk oraz dwie dziewczynki w wieku około jedenastu lub dwunastu lat. Wszyscy troje byli ubrani w białe piżamy. Na ich twarzach rysowało się bezgraniczne przerażenie, choć w usta mieli wciśnięte szmaciane kneble. Z czoła jednej z dziewczynek ściekała cienka stróżka krwi, a chłopiec miał nienaturalnie wytrzeszczone oczy".

Postanowiłam, że wybiorę z tekstu najdelikatniej oddający klimat książki cytat. Po tym jak doszłam do końca, to naprawdę wydawał się być pikuś w porównaniu z tym jakie przejścia i decyzje musieli podejmować bohaterowie, by ocalić czyjeś życie. Nie wiem skąd u autora taka pomysłowość zdarzeń, ale on naprawdę potrafi pisać dobre thrillery. Mi to aż gęsia skórka przechodziła, kiedy czytałam o tych dzieciach i małych trumienkach. Kobieta stanęła przed wyborem z którego nie było dobrego wyjścia. Odprawiał przy tym dziwny rytuał, który sugerował, że to jeszcze nie koniec jego historii. Niby policja go zastrzeliła, ale tak jak i my, tak inne postacie nie mają na to dowodów. Do tego po jego śmierci ponownie jakby trwa kontynuacja mordów. I tu każdy zadawał sobie pytanie czy to możliwe, by jego duch kończył jego dzieło? A może w pobliżu znajduje się zwykły naśladowca? Czy takich ludzi może być więcej?
A wy wierzycie w duchy? A może bardziej w dusze zmarłych? Czy wiecie co należy zrobić, by się z nimi skontaktować? Ten, kto wierzy, zobaczy...
Dla mnie genialna opowieść! Jak s...

Honoriusz Mond swoimi wskazówkami nakierowuje stróżów prawa na kolejnego wynaturzonego mordercę, który zostaje przez nich zastrzelony w trakcie odprawiania makabrycznego rytuału. Po tym zajściu Mortalista postanawia oddać się całkowicie pracy u swojej protegowanej, uciekając przy tym poniekąd od otaczającej go śmierci. Ta jednak nie daje o sobie zapomnieć, podążając za nim krok w krok. Dochodzi bowiem do kolejnego morderstwa zaskakująco podobnego do wcześniejszego, a sam Mond zaczyna powątpiewać w swoje zmysły. Zaczyna się kolejna mordercza gra pełna niezrozumiałych przez nikogo reguł…

Max Czornyj to niekwestionowany mistrz makabry i z tym faktem zwyczajnie nie należy polemizować. Autor przyzwyczaił już czytelników to tworzenia wyjątkowo paskudnych historii przepełnionych ludzkim zepsuciem. Szczegółowo opisuje przy tym obrzydliwe zbrodnie wystawiając nasze żołądki na próbę, której nierzadko nie jesteśmy w stanie podołać. Nie inaczej jest także w tym przypadku.

„Spirytystka” to jednak coś znacznie więcej, niż kolejna niesmaczna produkcja. Jednym z jej największych atutów jest rzecz jasna sama osoba Mortalisty, która będąc wyrwana niczym z innej epoki swoją ponadprzeciętną inteligencją, rzadko spotykanymi dziś manierami oraz nienaganną prezencją budziła we mnie wiele sympatii. Ponadto książka ta, podobnie jak jej poprzedniczka jawi się w mojej głowie jako inteligentna historia, którą autor zechciał mi opisać, uciekając nieco od swoic...

Honoriusz Mond powraca!!!!

,,Obecnie świat skupia się na sensacji, zapominając o człowieku. Humanizm został zastąpiony przez sensacjonizm lub plotkocentryzm."

Podczas odprawiania makabrycznego rytuału zostaje zastrzelony psychopatyczny morderca. Policja dociera do niego dzięki byłemu kierownikowi katedry mortalistyki Honoriuszowi.
Mężczyzna pragnie odciąć się od śledztw i śmierci. Chce skupić się na pracy u Allegry Szmit w jej firmie sprzątającej.
Lecz gdy dochodzi do kolejnego morderstwa, które zostaje popełnione w podobny sposób jak wcześniejsze Mond przekona się że po raz kolejny od śmierci nie można uciec.
Ale co się stanie kiedy Mortalista przestał ufać własnym zmysłom?
Czy znajdzie w sobie odwagę by odnaleźć mordercę?

Poraz kolejny Max Czornyj zabiera nas w mroczny, brutalny i wciągający świat kryminału. W tej części znowu odkryjemy kawałek z sekretów Allegry i Honoriusza.
Jak zawsze dużo się dzieje, akcja toczy się własnym biegiem i nawet nie próbujcie zgadywać co, kto i jak bo nic z tego nie da się tego odkryć aż do ostatniej strony która z kolei zapowiada kolejną zagadkę.😉
Fabuła jak zawsze w stylu autora, bomba.
Bohaterów już znam z pierwszej części i nie wyobrażam sobie żeby ich nie było.
Przerażająca, brutalna i krwawa historia dla osób lubiących mocne wrażenia.
Polecam i Panie autorze czekam na więcej.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego Autora i muszę przyznać, że bardzo udane.

Odniosłam wrażenie, że styl Autora jest dość specyficzny – nie wiem, czy mam rację, bo to była moja pierwsza jego książka, więc mogę się mylić. Ewentualnie mógł po prostu stworzyć specyficzne postaci – tego nie można zaprzeczyć.

Honoriusz Mond po raz kolejny pomaga policji. Stara się odciąć od śledztw i pracuje w firmie sprzątającej Allegry, ale śmierć nie chce zostawić go w spokoju. Dochodzi do kolejnego morderstwa, podobnego do poprzedniego. Podejrzenie pada na Monda, bowiem tylko on i sprawca znali szczegóły.

Co tu się wydarzyło?

Pomimo całej tej specyficzności to była naprawdę dobra lektura. Muszę przyznać, że Autor wymyślił dobrą fabułę i udało mu się mnie zaskoczyć. Sama nie domyśliłam się tutaj sprawców. Mylnie podsuwał nam błędne wskazówki.

Jeśli chodzi o głównych bohaterów, to znów się powtórzę, ale są po prostu specyficzni :D Trochę wynika to ze sposobu ich bycia, a trochę ze stylu Autora – przynajmniej tak uważam. Jednak idealnie do siebie pasują i wzajemnie się uzupełniają. Pełno tutaj zagadek i prób ich rozwikłania. Nie brakuje nam opisów i rozmyślań. Momentami bywały dla mnie nużące, ale całe szczęście bywało to tylko przez chwilę 😊

Jeśli nadarzy się okazja to z pewnością sięgnę po inne tytuły!