Kat Hitlera

Bardzo dobre studium ludzkiej psychiki, zmuszające czytelnika do podjęcia próby zajęcia stanowiska w kwestii zasadności orzekania kary śmierci oraz sposobu jej wykonania. Na pierwszy plan jednak, w mojej ocenie, wysuwa się kwestia psychologicznego podejścia samego wykonania tej kary przez kata, jak również społeczny odbiór osoby wykonującej ten zawód.

Podczas lektury książki, dzięki prowadzeniu pierwszoosobowej narracji, wchodzimy w psychikę Johanna Reichharta – tytułowego kata. Wykonywanie tego zawodu było od wielu pokoleń rodzinną tradycję, więc nasz bohater czuł się w pewnie sposób zobowiązany do podjęcia tej pracy. Jego działania nie miały jakiegoś ukrytego podłoża. Nie interesowała go polityka, panujący ustrój jak również to kto sprawuje aktualnie władzę w Państwie, ideologia czy też czynniki ekonomiczne lub gospodarcze – sąd wydawał wyrok a kat miał go wykonać. Przez całe swoje życie uważał, że skoro Państwo przez swoje konstytucyjne organy, skazało przestępcę na karę śmierci, to on nie ma prawa tego kwestionować. Dlatego też czuł się bardzo skrzywdzony, go po wojnie nazywano go zbrodniarzem i nazistą, czy słusznie?

Obok powieści historycznych Maxa Czornyja nie da się przejść obojętnie. One budzą szeroki wachlarz emocji- szokują, oburzają, brzydzą, niemniej jednak w znacznym stopniu dotyczą prawdziwych postaci i ich działalności. Działalności brutalnej, bestialskiej, nieobliczalnej. Większość z nich zabija z radością, satysfakcją, zadając jak największy ból swoim ofiarom. A jak było w przypadku "Kata Hitlera"?

Przyznam całkiem szczerze, że w przypadku tej książki mam mocno mieszane uczucia co do postawy głównego bohatera. Johann Reichart był katem, który dokonał ogromnej liczny egzekucji. Wyrok zapadał i nie było już odwrotu. Zdarzały się momenty zawahania kata, szczególnie gdy miał stracić umierającego na raka mężczyznę, któremu pozostały zaledwie godziny. Johann starał się wykonywać swój obowiązek jak najdokładniej- elegancko ubrany, okazywał swoją godność wobec straceńców i samej śmierci, starał się ukrócić czas całej egzekucji, by więzień jak najmniej cierpiał. Ale co to da, skoro on odbieram im życie? Autor dał nam tutaj spore pole do przemyśleń, abyśmy sami ocenili postać kata, jego czyny.
Ta książka jest dobrym psychologicznym obrazem ludzkiego umysłu, jego zawirowań, logiki. Bohater zmagał się z własnymi demonami, stracił rodzinę, znajomych, stając się społecznym wyrzutkiem. Gnębiony, wyzywany, poniewierany przez innych, zamykał się w sobie, poświęcają swoje istnienie jak najlepiej wykonywanej pracy. Pracy, bowiem tym właśnie dla niego była funkcja kata. Pracy, ...

" [...] Lu­dzie po­win­ni od dziec­ka być ucze­ni tego, że uczu­cia są je­dy­nie oszu­stwem. [...]"

"Kat Hitlera" to kolejna interesująca propozycja historii na faktach od Maxa Czornyja. Tym razem autor wcielił się w postać kata — Johanna Reichharta.

Johann Reichhart urodził się 02.04.1893 roku w Wi­chen­bach w Bawarii. W jego rodzinie od kilku pokoleń mężczyźni wykonywali zawód kata. Czy nasz bohater miał jakiś wybór, co do życiowego zawodu? Przekonacie się o tym z tej książki.
Max Czornyj doskonale opisał jego historię. Czuć było emocje głównego bohatera i postaci, które szły na śmierć z jego ręki.
Jak to się stało, że Johann stał się katem Hitlera? Czy pobił czasowy rekord swojego wujka w uśmiercaniu skazanych na śmierć? Jakich metod używał w celu wykonania wyroku? Tego i wiele więcej dowiecie się z tej książki.

Lekturę "Kat Hitlera" Maxa Czornyja słuchałam pod postacią audiobooka, czytał Leszek Filipowicz. Bardzo oryginalny głos. Warto poznać jego interpretację.

Po wysłuchaniu tej historii pozostałam z pytaniem: Czy Johanna Reichharta faktycznie można uznać za zbrodniarza wojennego? Przecież swoją działalność wykonywał dużo wcześniej. I to był wielopokoleniowy interes.
Ta książka zmusza do głębokiej refleksji. Wiem jedno, nigdy nie chciałabym być katem. Nie dałabym rady patrzeć, jak ze skazanych uchodzi życie. Nie mogłabym słuchać ich błagań o darowanie życia. Psychicznie szybko bym wysiadła, a moje sny byłyby przeklęte...

Słyszeliście kiedykolwiek o Johannie Reichhart?

Z pewnością zdajecie sobie sprawę, że kiedyś istniała kara śmierci. Ciekawostka- ostatnia, w Polsce, została wykonana w 1988 roku.
Przywrócenie jej, jest kwestią sporną i mocno kontrowersyjną.
Jak sądzicie, byłoby to dobrym pomysłem?

Johann, zawodowy kat, swoje zamiłowanie do zawodu odziedziczył w genach.
Inspiracje, motta życiowe i wiele cennych rad czerpał od wuja.

Szacuje się, że Reichhart pozbawił życia blisko 3165 osób.
Każdego skazańca traktował z należytym szacunkiem. Zawsze miał idealnie czyste i wyprane ubrania, wypastowane buty oraz białe rękawiczki. Takiego też przygotowania wymagał od swoich asystentów, z naciskiem na bycie trzeźwym.

Dla komfortu ofiar, każdemu zakrywał oczy opaską.

Po dojściu do władzy Hitlera, niestety wiele się pozmieniało. Johann wielokrotnie musiał wykonywać wyroki na kilkunastu osobach dziennie, tonąc butami we krwi. Wielu skazańców nie zasługiwało na śmierć.

Zdarzenia opisane w książce wydarzyły się naprawdę. Niektórzy świadkowie tamtych czasów żyją do dziś.

Zastanawiam się, czy nazwanie Johanna nazistą było dobrym oskarżeniem..
Przecież tylko wykonywał swoją pracę. Nie wydawał wyroków, a jedynie je wykonywał.
Na ulicach ludzie wytykali go palcami, obrażali, nie szanowali. Wielokrotnie musiał zmieniać miejsca zamieszkania.
Po dojściu do władz nazistów, mężczyzna nie mógł zrezygnować ze stanowiska, n...

Oparta na faktach książka o kacie. Podobało mi się, że autor nie był tutaj zerojedynkowy. Dobre, dające do myślenia.

Johan Reichhart to człowiek, który na kartach historii zapisał się niechlubnymi zgłoskami jako jeden z największych katów, jakich nosiła ta ziemia. „Kat Hitlera” pozbawił życia co najmniej 3165 osób, zupełnie nie przejmując się tym, kogo i za co zabijał w „imię prawa”. To właśnie jego historię przestawił w swojej najnowszej książce Max Czornyj.

Autor świetnie odnajduje się w pierwszoosobowej narracji, wcielając się w wyjątkowo zepsute jednostki, czego doskonałe świadectwo dał już w poprzednich swoich książkach. Tutaj nic się nie zmienia- jako czytelnicy stajemy się świadkami losów człowieka, który do wykonywania swego fachu podchodził z niezwykłą starannością. Oczywiście ścieżka, którą postanowił kroczyć przez życie okazała się wyboistą drogą, na której przyszło stoczyć mu wiele ciężkich i nie zawsze udanych bitew, o których dowiecie się więcej sięgając po lekturę

Max Czornyj wcielając się w osobę Reicharta zaskoczył mnie, próbując go przedstawić nie tylko, jako bezdusznego kata, ale także jako człowieka z krwi i kości, którym targały niejednokrotnie sprzeczne emocje. Zmuszał przy tym do refleksji, stawiając mnóstwo niewygodnych i trudnych pytań, podgrzewając temperaturę krążących po mojej głowie myśli do maksimum. Doskonała lektura napisana pomimo wstrząsającej tematyki z ogromnym smakiem i wyczuciem. Ja jestem nią zachwycony, zresztą jak wieloma spod pióra autora. Usiądę teraz sobie wygodnie i będę wyczekiwał komentarzy szaleńców, którzy stwierdzą, że...

Nie umiem jej ocenić

Czytało mi się ją szybko - tak jak inne książki Czornyja, ale nie jestem przekonana, czy Reichhart pasuje do tej serii, bo nie zabijał "z własnej woli", to była jego praca (i według książki robił to "humanitarnie", stosując się do wytycznych, żeby ograniczać cierpienie ludzi)

Swoją drogą książka jest dosyć monotonna, egzekucja po egzekucji, a wszystkie do siebie podobne, więc to nie szokuje - i to kolejny powód tego, że nie jestem przekonana czy pasuje do tej serii