Ślepiec

Niestety powieść nie jest tak dobra, jak te z cyklu o komisarzu Deryle. Orest nie spełnił pokładanych w nim nadziei, a Liza jest nieco męcząca z tym swoim Deszczowym Psem (mam nieodparte wrażenie, że słyszę o sławetnej wewnętrznej bogini). Depresja jest dopuszczalnym słowem...
Intryga zaplątana i do końca trzyma w napięciu, chociaż nie rozumiem motywów działań wszystkich bohaterów - poza mordującym - szczególnie policji.
Sięgnę po kolejny tom, dam szansę Lizie i Orestowi, na zasadzie "pierwsze śliwki robaczywki".

To moje drugie spotkanie z twórczością autora. Pierwsze nie było zbyt udane. To jest jeszcze słabsze. Książka zupełnie mnie wciągnęła. Fabuła jakaś mdła, pani komisarz irytująca, profiler bezosobowy. Jedynie zakończenie mnie trochę zaciekawiło i poruszyło. Może to jakiś sygnał, że nastąpi jednak progres u Pana Maxa. I za to dodaję plusika.

Po raz kolejny Max Czornyj pokazał swoje mistrzostwo. Udowodnił, że potrafi w perfekcyjny sposób "grać" psychiką czytelnika, gubić tropy oraz plastycznie i obrazowo oddawać klimat miejsca opisywanej akcji.

Polecam

Max Czornyj w Ślepcu rozpoczyna nową serię z Lizą Langer i Orestem Rembertem. Ciekawy byłem i mocno liczyłem na również mocny kryminał z dawka makabry jak w przypadku cyklu z Komisarzem Deryło. Ślepiec zapowiadał się dobrze jako kryminał, bo po opisach sądziłem, że znów będę miał do czynienia z mocnym uderzeniem. Sam autor potrafi pisać mroczne i makabryczne książki jakie lubię czytać. Dlatego sięgnąłem po nią.

Książka Ślepiec jest inna jeśli chodzi o prowadzenie akcji i mocniejsze akcenty. Poznajemy w niej Lizę Langer, która nie może pogodzić się ze swoją przeszłością. Wpadając wcześniej w depresje rzuca się w wir pracy rozwiązywać sprawy jakie dostaje. Mająca za towarzysza deszczowego psa próbuje dać sobie radę. W pierwszych rozdziałach pojawienie się tego deszczowego psa potrafi irytować, nawet później wzbudza irytacje, bo powtórzeń o nim jest nieraz całkiem sporo. Depresyjny nastrój bohaterki też jest odczuwany przez cały czas. Jednak gdyby autor popracował nad postacią Lizy i stworzył sympatyczną osobę może nie było to tak widoczne. Jej postać dostajemy ciągle wkurzoną, ze swoimi docinkami, irytującymi zachowaniami i arogancją jaką stosuje wobec innych osób. Nie mogłem do końca zżyć się z bohaterką, bo jej zachowanie potrafi irytować i wkurzać. Niestety takie zarysowanie jej sylwetki prowadzi do neutralności wobec niej i nie możności większego polubienia jej postaci mimo chęci jakie miałem. Drugim bohaterem jest Orest Rembert będący profileterem przydzielon...

Przeczytałam, ale bez takiego zachwytu jak nad "Grzechem". Spróbuję dać szansę i przeczytam kolejną część...

"Cudze oczy patrzą na Was. Zawsze."

Max Czornyj kolejny raz nie zawodzi. Kiedy tylko dowiedziałam się, że wychodzi kolejny "twór" spod pióra Pana Czornyja, to wiedziałam, że muszę mieć tą książkę w swojej biblioteczce. O czym jest "Ślepiec"?. "Ślepiec" jest o stracie, tęsknocie, za czymś, może za kimś utraconym, o czym nie sposób zapomnieć.

Genialny duet: Liza Langer i Orest Rembert, pasujący początkowo do siebie jak "pięść do nosa", kradną całe "makabryczne show". Akcja ma miejsce w Gdańsku, gdzie odnalezione zostają przez miejscowego lekarza zwłoki, jego sąsiada i tylko jedno jest pewne - nie zginął on łagodną śmiercią. Dla Lizy Langer to pierwsze tak poważne śledztwo i szansa na zapomnienie o śmierci narzeczonego Michała. Do asysty zostaje przydzielony jej profiler - Orest Rembert. Sprawa staje w miejscu. Do czasu, gdy popełniane zostają kolejne morderstwa, a tym co interesuje mordercę najbardziej są oczy ofiar. Sięgając po tą książkę, miałam gdzieś "z tyłu głowy" nawiązanie do twórczości Sebastiana Fitzka i jego "Pasjonata" oraz "Kolekcjonera oczu", co nie okazało się, aż tak odległe.

Trzeba, jednak postawić sprawę jasno, Max Czornyj ma swój niepowtarzalny styl i "czaruje" czytelników mrokiem. Serdecznie polecam "Ślepca" i czekam na więcej Pana Czornyja.

Do tej pory omijałam szerokim łukiem książki Maxa Czornyja. Wydawał mi się on produktem marketingowym wydawnictwa, kolejnym Mrozem. I niestety moje podejrzenia się potwierdziły. Generalnie Mróz i Czornyj piszą bardzo podobnie. Jedyną przewagą Autora „Ślepca” jest fakt, że rozbudowuje on tło obyczajowe, pisze więcej o postaciach.

Przed komisarz Lizą Langer stoi wielka szansa – otrzymała prowadzenie pierwszego wielkiego śledztwa. Główna bohaterka jest osobą ze wszech miar antypatyczną – cwaniakowata, przekonana o własnej racji, zawsze odgryzające się swojemu rozmówcy, a więc tocząca ciągle boje słowne. Do pomocy otrzymuje młodego profilera Oresta Remberta, który choć wyprowadza swoją współpracownicę z równowagi, często jest bardzo pomocny.

Czy coś Wam to drodzy czytelnicy przypomina? Ach tak! Joannę Chyłkę i Kordiana Oryńskiego! Choć oczywiście obydwie te pary wykonują inne zawody, to jednak podobieństwa są.

Tak więc jak już zaznaczyłam nie podoba mi się główna postać, jej dialogi są przytłaczająco sztuczne, Autor ciągle przywołuje „deszczowego psa”, który jest wizualizacją nastroju tejże bohaterki.

Największym minusem powieści są ciągłe zwroty akcji. To znaczy zwroty akcji na ogół są bardzo pożądane w literaturze. Jednak tutaj Autor serwuje nam pomieszanie z poplątaniem – kilkukrotnie czytelnik raczony jest „wytłumaczeniem” zagadki, ale koncepcja się ciągle zmienia. Mnie to bardzo nużyło i czytałam już tylko po to, żeby jak najszybciej ...

Max Czornyj ma, w środowisku literackim, swoje ugruntowane i w pełni zasłużone miejsce jako pisarz thrillerów i kryminałów z dość brutanym zabarwieniem.
Znany jest ze swojego cyklu o komisarzu Deryle a także z innych powieści o seryjnych mordercach,opartych na faktach.
Ślepiec to pierwsza część cyklu z Lizą Langer. Nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Bałam się, że będzie to kopia cyklu o Deryle. Niepotrzebnie.
Jest to dobrze napisany kryminałów. Czyta się i słucha ( korzystałam również z formy audiobooka) z zaciekawieniem. Trochę denerwowała mnie Liza Langer. Może już znudziłam się policjantami , którzy mają problemy osobiste i walczą że swoimi demonami.
Napisany jest " lekko". Jeśli ktoś nie dał rady przejść przez cylk o Deryle to ten cylk będzie dla niego.
Ciekawa intryga. Dobrze przeprowadzona akcja. Nastawiałam się na coś mocniejszego a było ok ale nie jestem rozczarowana. Cóż, seria o komisarzu Deryle podbiła moje serce. Nie wiem, czy ta seria zdoła to przebić.
Na pewno sięgnę po kolejny tom.

"Ślepiec" będzie albo bardzo się podobał albo nudził nas setnie zależnie od tego, czego szukamy w dobrym kryminale. Ja szukam właśnie tego - bezczelnej, wrednej i nieprzystępnej pani komisarz, postaci, które zainteresują niejednego psychologa i niecodziennych rozwiązań. W kryminałach szukam także mroku i obnażenia ciemnej strony ludzkiej natury. Oraz źródeł, które do owego wynaturzenia prowadzą. Max Czornyj, choć uważam jego twórczość za bardzo nierówną, rozpieszcza mnie w moich poszukiwaniach wymyślając rzeczy możliwe a jednak nieoczywiste. Każdego, kto szuka podobnych doznań "Ślepiec" nie powinien rozczarować. Ale pewnie nie powinien też zachwycić aż do braku tchu. Powiedziałabym, że to książka dobra ale na pewno nie najlepsza w dorobku pisarza. Nie polecam na początek czytelniczej przygody z autorem. Gdyby ktoś chciał poznać "Maxa Czornyj w świetnej formie" niech zacznie od trylogii z Erykiem Deryło i "Grzechu". Tych, którzy pisarza lubią nie muszę zachęcać do lektury, choć podkreślam, że dostaniemy tu jedynie powielone i lekko fabularnie zmienione schematy a nie świeże spojrzenie na temat zbrodni.

MIEJMY OCZY SZEROKO OTWARTE,BYĆ MOŻE WŚRÓD NAS CZAI SIĘ... ŚLEPIEC, KTÓRY CZYHA BY DOBRAĆ SIĘ DO NASZYCH ZWIERCIADEŁ DUSZ, CZYLI PIĘKNYCH OCZU?!!! POLECAM GORĄCO ! :)
NOWY MISTRZ KRYMINAŁU PO RAZ KOLEJNY NIE ZAWODZI SWOICH WIERNYCH JAK I NOWYCH FANÓW ZAFASCYNOWANYCH JEGO PROZĄ.

#Ślepiec @maxczornyj @wydawnictwofilia
Cudze oczy patrzą na was.
Zawsze.
Ona ma takie piękne oczy. Muszę je mieć…😱😱😱😱 Polecam❤ Polecam❤ Polecam❤

Max Czornyj jak zwykle mnie nie zawiódł i napisał pełny emocji kryminalny #bestseller. Dodałabym więcej - myślę, że zasługuje nawet na miano dobrego thrillera... Dreszczowiec pierwsza klasa. Wciąga od 1 strony/kartki ❤😁 #Ślepiec jest seryjnym zbrodniarzem. Swoje ofiary maltretuje i zabiera oczy. Uwielbia je a nawet ubóstwia... Masz piękne oczy? - Uważaj na Ślepca, gdy dopadnie Twoje oczy - niestety nie przeżyjesz tego...😱😱😱 Sprawę prowadzi komisarz Lizie Langer. Boryka się ze swoimi sprawami z przeszłości. Jest nieugięta. Za wszelką cenę chce dorwać Ślepca.
Każdy zespół śledczy ma swojego profilera zazwyczaj jest to psycholog lub psychiatra pracujący w policji. Jego zadanie polega na stworzeniu profilu osobowościowego mordercy na podstawie dowodów znalezionych na miejscu przestępstwa, rozmów ze świadkami morderstwa, rodziną i znajomymi ofiary. W tej książce tą osobą jest młody Orest Rembert.
Czy nasza dwójka poradzi sobie ...

Ślepiec czyli pierwsza książka z cyklu z komisarz Lizą Langer i psychologiem śledczym, profilerem Orestem Rembertem. Tutaj akcja dzieje się w Gdańsku. Po tym jak cykl z komisarzem Erykiem Deryło i podkomisarz Tamara Haler skradł moje serce spodziewałam się czegoś w podobnego. Niestety Gdańsk to nie Lublin. Jak na pierwsze spotkanie z tą dwójką to obyło się bez fanfar. Jest potencjał, ale zdecydowanie czegoś mi brakowało. Zdecydowanie za często w książce pojawia się „Deszczowy pies” - tak Liza za radą terapeuty nazwała swoją depresję. W pewnym momencie miałam wrażenie, że jest on nieodłącznym elementem jak pewien owczarek niemiecki o imieniu Alex. Liza Langer dostała w w tej książce swoją pierwsza poważną sprawę i omal z hukiem z niej nie wyleciała. Trzeba przyznać, ze kobitka na swój charakterek. Pojawiła się nawet wzmianka o wspomnianym już wcześniej komisarzu Deryle, ale ostatecznie więcej się nie pojawił, pomoc z Lublina nie była potrzebna przy sprawie. Było parę opisów w stylu Czornyja, ale kiedy tak naprawdę zaczęło się coś dziać i akcja właściwie przyśpieszyła to się książka skończyła. Jednak mam wrażenie, a nawet nie wrażenie bo to po prostu już było! Nie wpadła bym na to kto był mordercą, ale efekt finalny bardzo mnie zawiódł bo dokładnie ten sam autor w cyklu z komisarzem Deryło jak dla mnie zaczął dokładnie tak samo. Jednak uważam, że ta dwójka Liza Langer i Orest Rembert ma ogromny potencjał więc na pewno dam im szansę mnie do siebie przekonać.

Szczerze mówiąc mam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony bardzo mnie wciągnęła, przypadły mi do gustu główne postacie, które są bardzo specyficzne i wyraziste. Z drugiej strony fabuła była dla mnie nieco chaotyczna, niektóre momenty były niejasne a poszlaki według mnie pojawiały się trochę znikąd. Połączenie prowadzonej przez śledczych sprawy ze sprawą z przeszłości, do tego wprowadzenie osobistego połączenia z komisarz sprawiło, że czułam się nieco zagubiona - cała sprawa kryminalna zeszła dla mnie na dalszy plan, bo próbowałam dobrze zapamiętać wszystkie połączenia i zależności pomiędzy pozostałymi bohaterami książki. Wyjaśnienia były bardzo ogólnikowe, niektóre momenty wydawały się w ogóle nierozwinięte. Czuję jakiś swoisty niedosyt po tej powieści. Mam nadzieję, że kolejne części przypadną mi nieco do gustu.