Biuro M

Bardzo dobre, lekkie czytadełko obyczajowe ze sporą dawką humoru. Akcja w biurze matrymonialnym, galeria zabawnych postaci, wiele zabawnych sytuacji i humoru słownego. Wróciła pani Wiesia ze swą nalewką "ku zdrowotności". No i kot - Puszysław, najfantastyczniejszy mężczyzna w powieści. Przeczytałam szybko i z przyjemnością.

Kompletnie nie wiem czemu ale uroiło mi się, że to smutna książka. Smutna z dramami i gwałtem w przeszłości, a że takich nie lubię to nawet się nie interesowałam. Aż pani w bibliotece powiedziała, że dobre, że zabawne i lekkie.
No to siup, wzięłam. Kolejne siup i przeczytałam.
Bo właśnie tak szybko Biuro M. wchodzi.

Jest to czytadełko klasyk, na taką pogodę i niezbyt radosny nastrój jak znalazł. W biurze matrymonialnym, gdzie dzieje się większość akcji książki zbieranina bohaterów jest barwna. Od głównej bohaterki, którą trzech Michałów puściło kantem i teraz udaje szarą mysz po panią Nashirę wróżbitkę w wieku słusznym, co ma wizje. Pan Waldeczek od ziółek to mój faworyt swoją drogą :P
Jacek, czyli drugi główny bohater to taki kaszanowa, co to żadnej nie przepuści.

Ubawiłam się mocno, chociaż ze śmiechu nie płakałam, przekomarzanki pary głównych bohaterów są świetne ale prym w darciu kotów wiedzie wróżka i zielarz. Dla mnie mistrzowie ciętej riposty. Sama szefowa, typowa z piekła rodem, też dokłada do pieca rozrywki.
Do tego elementy komedii omyłek gdzieś też się plączą dodając atrakcyjności. Bo zbiegi okoliczności są wręcz absurdalne. Całe szczęście, że autorzy nie pisali książki na serio, na żarty wyszło im świetnie.

Dziwię się tylko pairingom w powieści. Dla mnie oczywistością był inny układ, ale cóż, to nie moja wola :P chociaż szczerze mówiąc, nie zdziwię się jak autorzy dopiszą tom drugi. Widać, że czują się dobrze w tej temat...