Banda z Burej. Tajemnica piwnicy w bibliotece

Wiktor przeprowadza się wraz z rodziną do małego miasteczka, tam w piwnicach biblioteki dzieje się coś niepokojącego. Wraz z przyjaciółmi rozpoczyna śledztwo.

Idealna pozycja dla małych kryminologów, którzy zafascynowani są pracą detektywa. Poznajemy metody śledzenia, odkrywania kłamców, znaczenia nowych słów. Autorka jak zawsze w książkach dla dzieci uczy, pomaga zrozumieć, a przede wszystkim daje rozrywkę małym czytelnikom. Tym razem też proponuję poczytać razem z dziećmi, dobra zabawa gwarantowana. Wspaniałe ilustracje Łukasza Silskiego.

„Banda z Burej” to przygody gromadki dzieci, mieszkającej w małej miejscowości, której nazwy nigdy nie poznaliśmy. Potocznie zwana jest Dziurą, gdyż tata pokazując dzieciom na mapie punkt, gdzie będą mieszkać zrobił przypadkiem ołówkiem dziurę i stąd powstała nazwa. Biuro detektywistyczne BuraTeam tworzą Wiktor, Julka, Tymon i Jurek. To zwyczajne dzieciaki, które znajdziecie w sąsiedztwie. Chodzą do szkoły, lubią grać w Minecrafta i sporo czasu spędzają wspólnie w bibliotece. A w każdym tomie czeka na nich zagadka do rozwikłania.
Połowa tego tomu to rozważania Wiktora odnośnie zmiany miejsca zamieszkania i związanych z tym niedogodności oraz opis domu w którym zamieszał. Zanim doszliśmy do jakiejś akcji, ja i moje dzieciaki byliśmy już potwornie znudzeni. A sama tajemnica piwnicy jakaś taka naciągana, mało wiarygodna i nie wciągająca.

Kryminał dla dzieci? Jak najbardziej!
Wraz z moimi podopiecznymi przeniosłam się z głównym bohaterem Wiktorem do Dziury. Tak, tak to nowe miejsce zamieszkania dla chłopca i jego rodziny. I jak można się spodziewać niekoniecznie jest z tego zadowolony, bo przecież w Warszawie zostawił przyjaciół, znajome zakątki, no i w ogóle tam było jakoś fajniej.
A tu no cóż szaro, buro pusto, nawet koledzy w szkole jakoś nie kwapią się do zawarcia znajomości. I nikt, ale to nikt nie spodziewał się, że najważniejszym punktem stanie się biblioteka, kojarząca się raczej ze spokojnym szperaniem między regałami w poszukiwaniu fascynującej książki.
Autorka znana raczej z powieści dla dorosłych zmierzyła się z literaturą dziecięcą i powiem, że całkiem nieźle jej to wyszło.
Ciekawie zarysowane postacie młodych bohaterów, oryginalny pomysł na umiejscowienie akcji sprawia, że czyta się z przyjemnością. Jedyny mały mankament jak dla mnie, to ciut przydługie i powtarzające się rozważania Wiktora odnośnie zmiany miejsca zamieszkania i związanych z tym niedogodności.

Bardzo przyjemnie się tego słuchało. Lubię jak Magdalena Witkiewicz pisze o dzieciach dla dzieci, ale w taki sposób, że i dorośli dobrze się bawią.