Awaria małżeńska

Cóż może być lepszego na poprawę humoru? Zagrypiona, obolała, leżąc w łóżku, nie mając ochoty i siły na nic, sięgnęłam po "Awarię małżeńską". Doskonały wybór :) Ubawiłam się i zrelaksowałam. Ale też pomyślałam sobie: Ile z nas, kobietki, postępuje dokładnie tak, jak bohaterki tej książki? Ja też taka byłam, na szczęście się oduczyłam, a właściwie życie mnie oduczyło :) Na szczęście...

Pierwszy raz sięgnęłam po książkę dwóch autorów... Magdaleny Witkiewicz i Nataszy Sochy i nie zawiodłam się. Niezwykła dawka humoru i pozytywnych emocji... kilka albo też kilkanaście razy śmiałam się w głos :)
cytat: "Ewelinko, znasz jakąś piosenkę po angielsku? – A musisz mnie o to pytać o szóstej rano? – ziewnęła. – Jeszcze przed obchodem? – No, ale znasz? – Znam. – Super, to ja przyprowadzę teraz do ciebie Brunona, nauczysz go, a potem na dziewiątą zawiozę go do szkoły. – Sebastian, zwariowałeś! – krzyknęła, budząc Justynę. – Zapomnij. Zresztą dzisiaj mam EEG, USG, EKG, TK i KTG. – Rozłączyła się. – KTG? – usłyszała zdziwiony głos z sąsiedniego łóżka. – Obojętnie. Mogę mieć też CIA i FBI. Przecież nie będę dziecka uczyć śpiewać po angielsku o szóstej rano w szpitalu. Niech się jego ojciec wykaże."
Mówiąc szczerze, Magdalena Witkiewicz i Natasza Socha ogarnęły w cudowny sposób dzisiejsze funkcjonowanie kobiet w społeczeństwie... Polecam serdecznie!!!

„Czyli nie musimy być już idealne?”

Nie chcę być perfekcyjną panią domu!
Lekka, zabawna i satyryczna powieść obyczajowa. Początkowo skojarzyła mi się z podobną w odbiorze książką Małgorzaty Żurakowskiej „Muchy w zupie i inne dramaty”, przedstawiające radosne, zwykłe życie rodzinne.

Ale potem odnalazłam coś, co doskonale znam ze swego otoczenia – dwie koleżanki z pracy i moja osobista mamusia rodzona – problem, z którym boryka się co najmniej 1/3 Matek Polek; bycie idealną matką, żoną i kochanką, która wzdychając i narzekając na swojego męża, dzieci i otoczenie, dzielnie dźwiga na własnych barkach wszystkie ciężary życia rodzinnego.

„Zobaczyła kobietę odgrywającą rolę udręczonej pani domu, która swoje frustracje i ogólne przygnębienie sama dodatkowo pogłębiała przyjmowaniem coraz to nowszych obowiązków. Z miną cierpiętnicy znosiła wszystko, co ją spotykało, coraz częściej sięgając po ekstremalne zachowania – w ciągu dnia zaliczała swoją pracę etatową, sprzątała mieszkanie, gotowała kilkudaniowy obiad (bez glutenu i innych świństw), prała i prasowała stertę ciuchów, myła okna i czyściła klatkę Zgryza. Jednym słowem – robiła wszystko, by być piekielnie zmęczoną i by zobaczyli to wszyscy dookoła, a Mateusz w szczególności. Im bardziej była wykończona, tym większą odczuwała satysfakcję. Swoją żałość wylewała oczywiście na męża, który nic z tego nie rozumiał, bo za każdym razem, gdy oferował pomoc, zostawał wyśmiany, wyszydzony i prawie opluty. W ko...

Napisała mądrze Dorota Masłowska, że kobiety uwielbiają uciąć sobie partyjkę w "mam tak samo" (sic!). Panie Socha i Witkiewicz najwyraźniej postanowiły to zobrazować. W sposób łatwy, prosty i przystępny. I zupełnie odcinając się od drugiego zdania Masłowskiej – o mężczyznach – "ja mam bardziej"...

Książka od kobiet dla kobiet.
Bo kobieta kobietę zrozumie.
Bo faceci to duże dzieci.
Bo męża to sobie trzeba wychować.
A potem to już tylko żyli długo i szczęśliwie.

Ogólnie miło, ciepło i spokojnie. Czasem wesoło bardzo i radośnie.
Czasem nudno i przewidywalnie.
I powierzchownie.
Ale za to tak poprawnie etycznie.
Z wiarą (w męża i małżeństwo). I nadzieją, i miłością oczywiście.

W sumie gdyby nie kilka wstawek erotycznych, to lekturę mogliby
pożytkować księża na spotkaniach w ramach nauk przedmałżeńskich...

podoba mi się, chociaż szkoda, że to tylko zbiór zabawnych sytuacji, bez wyraźnej fabuły

Od czasu do czasu, mając nadzieję na relaks i odprężenie, ulegam pokusie i sięgam po tzw. kobiecą literaturę. No i po raz kolejny wielkie rozczarowanie.
Książka chyba miała być w założeniu bardzo życiowa..... Jest bardzo przewidywalna i naiwna, a robienie z facetów ( w dzisiejszych czasach!!!) niezaradnych i nie mających pojęcia o funkcjonowaniu rodziny to przesada.
Czy kiedyś trafi mi się rzeczywiście coś pisanego „przez kobiety dla kobiet”, co spełni swoją rolę.....?
Nie wiem dlaczego, ale czuję lekkie zażenowanie, czytając tego typu książki.

Rewelacja. Duża dawka humoru i historie z życia wzięte.

Amory jednej panny oraz nieznajomość przepisów ruchu drogowego pewnego rudego kocura spowodowały łańcuch wydarzeń przyczynowo – skutkowych.
W wyniku wypadku, dwie wcześniej nieznane sobie kobiety lądują na oddziale ortopedycznym, a zaskoczeni mężowie zostają wrzuceni na głęboką wodę codziennych obowiązków, którymi dotąd zajmowały się ich żony.
Tak zaczyna się powieść duetu dwóch wspaniałych pisarek znanych z tego, że są świetnymi obserwatorkami życia codziennego. Prywatnie są przyjaciółkami i dzięki serdecznej relacji, jaka je łączy udało im się napisać zgrabną komedię. W „ Awarii małżeńskiej „ widać cięty język Nataszy Sochy oraz typowe cechy prozy Witkiewicz, gdzie trudno połapać się, co która napisała, gdyż akcja jest płynna i spójna. Panie z właściwą sobie werwą i ironią opisują prozaiczne zajęcia zwyczajnej rodziny, z humorem opowiadają o trudnych niekiedy rzeczach. Swoją drogą jestem pełna podziwu dla współpracy autorek, które dzieli dość spora odległość, jeśli chodzi o miejsca zamieszkania, a pomimo to nie przeszkodziło im to w harmonijnej współpracy i stworzeniu powieści.
Przyznaję, że nie ma możliwości nie uśmiechnąć się podczas lektury tej książki. Jednak pod tą lekką opowieścią kryje się gorzka prawda – żony często zatracają się w obowiązkach domowych, całą uwagę skupiając na dzieciach i mężach, ignorując swoje pasje i zainteresowania na własne życzenie. A wcale tak być nie musi i wydaje mi się, że mentalność współczesnych kobiet obecnie się zm...

Ależ mi trzeba było takiej rozrywki! Po przeczytaniu kilku kryminałów i przy mocno napiętej sytuacji w pracy, poczułam, że muszę przeczytać coś lekkiego i rozweselającego. Wybrałam ‘Awarię’ i to był strzał w 10.
Nie pamiętam kiedy ostatnio tak często się śmiałam czytając książkę i nawet w autobusie trudno było mi się powstrzymać.
Historia jest z pozoru banalna – dwie kobiety wychodzą z wypadku autobusowego ze złamaniami i muszą przez to zostać w szpitalu więc ogarnięcie domu spada na ich mężów. Niby nic ciekawego, ale zapanowanie nad całym domowym chaosem nie jest rzeczą prostą, zwłaszcza jeśli do tej pory zajmowały się tym żony. Zwykłe codzienne czynności, np. kupienie skarpetek do rytmiki czy przygotowanie zdrowego posiłku dla dzieci urastają do rangi niezwykle skomplikowanego przedsięwzięcia jeśli zabierają się za nie ojcowie (do tej pory) niezbyt zaangażowani w domowe obowiązki. Bardzo podobały mi się relacje między ojcami i ich dziećmi, a właściwie budowanie relacji, bo do tej pory panowie nie bardzo o to dbali.
Książkę czyta się bardzo przyjemnie i skutecznie można się przy niej zrelaksować, ale jednocześnie przebija z niej jakaś głębsza myśl – może życie nie zawsze jest tak trudne i bezbarwne jak nam się wydaje, może nasz długoletni mąż nie jest wcale ignorantem i fajtłapą, a my (kobiety) nie musimy brać na siebie wszystkich obowiązków, bo faceci też mogą nieźle się spisać zajmując się domem i dziećmi. Wystarczy jeden wypadek autobusowy i kilka złamań, ż...