Maminsynek

„Pióro” tej autorki znam doskonale i wiem, że chociaż porusza w swoich książkach często bardzo trudne i poważne tematy to robi to z gracją dobrego humoru.

Książka podzielona jest na dwie części. W pierwszej narratorem jest mężczyzna Leander (tytułowy Maminsynek), drugiej natomiast kobieta imieniem Amelia.

Autorka bardzo humorystycznie, aczkolwiek z mocnym akcentem ironicznym przedstawia uzależnienie emocjonalne dorosłego syna (38 lat) od nadopiekuńczej matki, która w każdej kobiecie widzi potencjalne zagrożenie dla tego uzależnienia.

Ślepo zakochany mężczyzna nie zauważa krat złotej klatki, za którymi został zamknięty, bo przecież mamusia to dla niego „ósmy cud świata”. To jedyna kobieta, która go naprawdę rozumie, która pragnie tylko jego szczęścia i która dogadza ma nie tylko kulinarnie wmawiając, że gotowanie dla niego to szczyt jej marzeń. Matka, kiedy chce jest silna i opanowana, ale kiedy okoliczności nie są po jej myśli rozczula go swoją bezradnością.

Niestety, ale wciąż tacy mężczyźni istnieją. Duzi chłopcy, którzy boją się samodzielności i odpowiedzialności, ale nie zdają sobie sprawy z tego, że jak kobieta czegoś (lub kogoś) zapragnie, to zburzy każdy mur stojący na jej drodze do szczęścia. Mur mamusinego uzależnienia również.

Czy taka właśnie jest Amelia? Kobieta, która bez względu na wszystko zakochała się w przystojnym maminsynku?

Autorka p...

,,Maminsynek" Natasza Socha
Sięgnęłam po tę książkę na tzw. "przeczekanie". Między poszukiwaniami innej książki.
Głównymi bohaterami tej pozycji są matka i syn Leander. Matka jest dość dziwną osobą, ponieważ gdy na świecie pojawia się jej syn ona oznajmia swojemu mężowi, że w zasadzie już nie jest jej potrzebny i karze mu się wyprowadzić. Od dnia wyprowadzki męża wychowuje syna samotnie stając się bardzo nadopiekuńczą matką z dość niezwykłymi zasadami wychowania. Do czego prowadzi nadopiekuńczość rodzica stosowana od najmłodszych lat? Czy Leonard w dorosłym życiu będzie decydował sam o sobie?
Dla mnie ta książka jest denerwująca. Przeczytałam ją w całości tylko dlatego, że podczas czytania postanowiłam podejść do niej pod kątem pedagogicznym, a więc chciałam sprawdzić jak zachowa się główny bohater jako dorosła osoba względem swojej matki. Czy w którymś momencie życia zauważy, że postępowanie jego matki jest nie dobre.
Brak opieki rodzica nad dzieckiem nie będzie dla niego korzystny, ale także nadopiekuńczy rodzic to też nic dobrego, trzeba umieć to wypośrodkować.

„Maminsynek” to książka, która pojawiła się w sprzedaży już parę pat temu. Ja natknęłam się na nią w bibliotece dopiero teraz 🧐 bardzo mi się spodobała. Styl pisania, jej lekkość i humor. Chociaż, czy jest tu się z czego śmiać? Podejście faceta w tej książce to jakiś koszmar! Jego tok myślenia i snucie opowieści woła o pomstę. Jest tak uzależniony od swojej rodzicielki, że się to nie mieści w głowie. W drugiej połowie książki możemy poznać punkt widzenia Amelii, kobiety, która będzie chciała go odmienić i znajdzie na to sposób. Ale czy skuteczny? 😳 Czytało się rewelacyjnie. Opisy teściowych, matek kwok pewnie znajdziesz ich odzwierciedlenie w życiu. Można się złapać za głowę! 🤩 Polecam zdecydowanie. ————————————————
#mamisynek #polscyautorzy#czytampolskichautorów#ksiazkizbiblioteki@wydawnictwofilia #stoshańby#literaturaobyczajowa ...

Prolog brzmiał obrzydliwie 😅. Ale później choć zrobiło się spokojnie pod względem opisu porodu, to jednak trochę się z nią męczyłam. Mimo iż była napisana w bardzo przystępny i śmieszny sposób i czytało się ją szybko i całkiem przyjemnie. Kilka razy się nawet lekko zaśmiałam 😅. To jednak przez mój zastój czytelniczy strasznie mi się dłużyła.
Książka została napisana z punktu widzenia Leandra - tytułowego Maminsynka oraz kobiety, która najbardziej wpasowała się w jego wymagania, czyli Amelii.