Telefon od Mikołaja

Mam ogromny sentyment do Magdy Witkiewicz, mogę być nieobiektywna w ocenie jej książek. Wiem jedno, kiedy potrzebuję trochę słodyczy, oderwania się od szarości, kiedy chcę ukojenia, sięgam po twórczość Magdy i czuję się, jakbym wracała do rodzinnego domu. To nic, że w tym wypadku jest to dom spokojnej starości, o jakże wdzięcznej nazwie "Happy End" 😊
Pensjonariusze tego domu mogliby swoją charyzmą obdzielić połowę wiecznie niezadowolonej i naburmuszonej populacji, i jeszcze wiele by jej zostało. Chciałabym spędzić świąteczne i nie tylko, dni w ich towarzystwie.
Jeśli macie ochotę na chwilę nieskomplikowanej rozrywki, to będzie dobry wybór.

Genialna powieść, do czytania nie tylko w okresie bożonarodzeniowym. Wzruszające opowieści o tym co w życiu najważniejsze - cieszeniu się życiem i miłością bez limitu wieku i stanu posiadania, o potędze rodziny i lubieniu innych. Bo prawdą jest, im więcej dajesz miłości i empatii, tym więcej otrzymujesz od otoczenia.
Powieść powinna być zapisywana jako lek na chandrę i melancholię.

Pierwsza przeczytana w tym roku, a raczej sezonie przedświatecznym, to strzał w dziesiątkę. Autorka wykorzystała bohaterów, aby połączyć dwa jakże różne światy : osób starszych czyli dziadków oraz młodych.
Bohaterką jest nobliwa staruszka Wincentyna, która czeka od wielu lat na telefon od Mikołaja, który był jej ukochanym.
Po przeprowadzce do domu opieki o jakże wdzięcznej nazwie Happy End zostaje zaskoczona telefonem od młodziutkiej Poli.
Dziewczyna potrzebuje pilnie rozmowy, bo w jej rodzinie tworzą się coraz większe zawirowania.
Powieść tą przeczytałam nieomal jednym tchem, bo postacie wykreowane, nie pozwoliły na ich opuszczenie. Przede wszystkim dowiadujemy się, że dom opieki wcale nie musi byc miejscem ponurym, gdzie oczekuje się tylko na odejście z tego świata. Seniorzy mają głowy pełne pomysłów i chętnie służą pomocą i radą. Wystarczy tylko odważyć się do nich zagladnąć i gwarantuję, że nudzic się nie sposób.
Troche powazniejszą nutę mamy w rodzinie Poli, ktora od lat wychowuje się tylko z tata i siostrą, bo mama wybrala karierę jak priorytet zyciowy. Tata Maciej bardzo stara się być jednocześnie obojgiem rodziców, ale dziwna presja byłej żony skutecznie mu to utrudnia. To taki troche smutny obraz rozbitej rodziny i konsekwencji rozwodu rodziców dla dzieci.
Choć tytuł może sugerować, że to książka świateczna i pełna ciepła, to spokojnie może dotyczyć każdego okresu w ciągu roku. Niesie także wiele mądrości życiowej i pozwala na zadumę o ty...

Wincentyna czeka na wiadomość od ukochanego. Dorota przeżywa kryzys i zawodowy, i osobisty. Maciej chce być perfekcyjnym ojcem dla swoich córek. W wigilijny wieczór coś ich wszystkich połączy.

Jak ja się ucieszyłam, że wróciliśmy do Happy Endu! Kocham to miejsce! Pani Magdaleno, zrobiła mi Pani Święta tym ruchem 🎅🏻 Pochłonęłam tę powieść w jeden dzień. Ubawiłam się po pachy 😁 Aż chłop ze mnie rył, bo ja co chwilę wybuchałam śmiechem i to w głos!

Ta książka to taki dobry duch Świąt. Naprawdę! Bo można się wzruszyć, można ogrzać zmarznięte serducho, wypłakać się w rękaw ekipie z Happy Endu, a na koniec zapić to rudą na myszach. A może nawet jakiś męski striptiz się uda zobaczyć 😊 No sami powiedzcie, czy można lepiej? Nie można!

Micha mi się cieszy, kiedy to piszę. I jaram się nieziemsko na myśl o zobaczeniu filmu z najlepszą ekipą świata. Coś czuję, że będzie ogień 😊

Telefon. Wydawałoby się ot, zwykły przedmiot, zabawka elektroniczna, środek komunikacji. A jednak potrafi całkowicie odmienić czyjeś życie. "Telefon od Mikołaja" to lektura, od której ciężko się oderwać. Ciepła, zabawna, a jednocześnie dająca wiele do myślenia. Czy warto wszędzie pędzić i próbować na siłę dążyć do tego, by było idealnie? Może czasem warto odpuścić w niektórych kwestiach? Kto i co jest najważniejsze w życiu? I jaki związek mają z tym gwiazdy?

Poznajemy kilkoro bohaterów o bardzo różnorodnych charakterach. Jest Wincentyna, mająca "...dziesiąt pięć lat", czekająca na pewien telefon. Dorota, która co roku organizuje idealne święta, tylko chyba przez te wszystkie lata gdzieś uciekła prawdziwa magia. Pola, stojąca u progu dorosłości niezwykle mądra, choć nieco zagubiona dziewczyna, mająca bardzo kochającego ojca i matkę, która uważa ją za ciężar. Klemens, prowadzący pewną nocną audycję radiową, Maciej, samotnie wychowujący dwie córki oraz znani już z poprzedniej części Anna i Robert, których życie wkrótce się odmieni.

Najbardziej poruszył mnie wątek Poli i jej relacji z ojcem i matką. Może dlatego, ze sama jestem mamą, nie potrafię zrozumieć, jak można traktować własne dziecko tak, jak została potraktowana Pola.

Już nie raz o tym mówiłam, ale będę to powtarzać do znudzenia. Powieści M.Witkiewicz to absolutne pewniaki, jeśli chodzi o dobre historie, intrygujących bohaterów i dużą dawk...

Wiedziałam, że ta książka musi trafić w moje ręce od momentu, gdy dowiedziałam się o jej premierze. Pierwsza część roztopiła moje serce, szczególnie scenami rozgrywającymi się w Happy Endzie. Miło było znów odwiedzić dom seniorów i poznać nowych bohaterów.

Tym razem poznajemy historię Wincentyny, żwawej staruszki uzależnionej od coli zero, która od wielu lat czeka na telefon od dawnego narzeczonego. Na święta postanawia przenieść się do domu spokojnej starości, w którym jednak tak spokojnie nie jest, a to za sprawą jego mieszkańców. Seniorzy wciąż zaskakują pomysłami i bawią do łez, choć może już tak nie szokują jak w poprzedniej części. Ja niezmiennie jestem wielką fanką Jagody!

Kiedy telefon Wincentyny w końcu się odzywa, po drugiej stronie nie słychać męskiego głosu lecz dziecięcy. W ten sposób seniorzy poznają Polę – zagubioną po rozwodzie rodziców nastolatkę, która zdaje się tracić chęć do życia. Natychmiast postanawiają jej pomóc.

Dorota z kolei ma już dość obowiązków domowych i poczucia, że nikt nie docenia jej starań. Kiedy odkrywa, że rodzina nie ma dla niej prezentu na święta wychodzi, zostawiając wszystko za sobą. Czy przypadkowo spotkana dawna miłość pomoże jej odnaleźć magię świąt?

Bohaterów różni wiek i rozterki, z którymi zmagają się na co dzień. Każde z nich podąża w swoją stronę, jednak na koniec ich drogi zostaną skrzyżowane w finałowej scenie. Żeby nie było, że będzie tylko śmiesznie, tak jak i pierwsza część, tak i ...

O tym, że książka ma swoją poprzednią część, dowiedziałam się po jej przeczytaniu, czytając nie czułam, że bohaterowie mają jakieś swoje poprzednie losy.

Powieść przenosi nas do miejsca szalonego, a jest to dom spokojnej starości o nazwie "Happy End" i od razu zdradzę, że nie jest tam ani trochę spokojnie. Grono staruszków ma szalone i zabawne pomysły, co nadaje tej powieści szczypty humoru. Ale to nie tylko powieść o staruszkach, jest tu też kilka rodzin, które mają większe i mniejsze problemy. Bohaterów łączy jedno, słuchają późną nocą "Księżycowej audycji" i tajemniczego prowadzącego. Duża rolę odegra tu też czerwony telefon.

Miałam w planach na święta przeczytać tę jedną, jedyną książkę świąteczną, recenzja u @nienaczytana przekonała mnie właśnie do tej historii i nie żałuję. Dużo tu i życiowych problemów, ale też humoru, ciekawych sytuacji. Pisana lekki językiem, tak że czyta się ją na raz. Ja wiem, że już po świętach ale niezmiernie polecam.

Grudzień nie dla każdego jest magicznym, pełnym szczęścia i miłości czasem.
Nieraz ten okres przypomina nam o przykrych i bolesnych doświadczeniach z życia.
Książka jest podzielona na cztery różne historie, które początkowo nie miały możliwości się, ze sobą spotkać.

Ale od czego mamy magię świat i dom opieki Happy End?

Książka jest przepełniona uczuciami, były momenty, gdzie oczy zachodziły mi łzami smutku, oraz gdzie po twarzy leciały mi łzy wzruszenia.
Postacie, w książce były świetnie stworzone, ba nawet odnalazłam się w jednej!
Kochani znajomi, koniecznie musicie przeczytać tę książkę i podkraść pomysł, mieszkańcom Happy Endu, ponieważ jestem jak Pani Jagoda i szybko zapełnienie Wam słoik…a nawet kilka!
Jeśli podobał Wam się film „Listy do M.” gdzie różne historie nagle tworzą całość to serdecznie polecam Wam tę książkę!

Ocenka: 10/10