Biuro M recenzja

„Już koniec? Ale jak to?” To była moja pierwsza myśl po zakończeniu "Biura M" M. Witkiewicz i A. Rogozińskiego. Tak zabawnej książki dawno nie czytałam. Zapowiadało się z pozoru niewinnie. Basia nie ma szczęścia do mężczyzn. Gdy trzeci narzeczony ucieka do innej, postanawia: „żadnych mężczyzn”. Przygarnia kota po zmarłej sąsiadce, ale jeśli chce go zatrzymać, to musi opuścić rodzinny dom, bo jej tata ma alergię na kocią sierść. Dziewczyna przeprowadza się do Miasteczka i chcąc nie chcąc musi znaleźć pracę. Na dodatek w jakimś biurze, bo tak już palnęła mamie przez telefon. Trafia pod skrzydła pani Krystyny. Szefowa z piekła rodem prowadzi biuro… matrymonialne. W pokoju obok swoje usługi oferuje wróżka Nasiha a za kolejnymi drzwiami pan Waldemar różnymi ziółkami wyleczy każdą dolegliwość. Zapowiada się więc dość spokojna i monotonna praca i Basia już po pierwszym dniu planuje, co może zrobić, żeby nie umrzeć z nudów. Równocześnie z Basią pracę w biurze zaczyna Jacek, który, delikatnie rzecz ujmując, nie ma szczęścia do pracodawców, za to może się pochwalić dość dużym powodzeniem u płci przeciwnej. Jackowi także praca w takim biurze wydaje się nudnawa, jednak z biegiem czasu przekonuje się, jak bardzo się mylił…

"Biuro M" to już moje drugie (po "Pudełku z marzeniami") spotkanie z duetem Witkiewicz – Rogoziński. I równie udane. Książka pełna humoru i zaskakujących zwrotów akcji. Niektóre wydarzenia tak nietypowe, że aż dziw, że mogłyby się wydarzyć w miejscu tak małym i spokojnym jak Miasteczko. Wracają też niektóre postacie z "Pudełka z marzeniami". Kto czytał, to na pewno pamięta panią Wiesię i jej naleweczkę „ku zdrowotności” oraz restaurację „Nad świętym Ekspedytem”. Przyjemne nawiązanie do poprzednich historii.

Przezabawna opowieść o tym, że los potrafi spłatać figla w najmniej oczekiwanym momencie, że nie warto się przejmować tym, co było i o tym, że karma wraca. Typowo „babska” komedia romantyczna, która, mimo, że rewelacyjna, to mam nadzieję, że nie zostanie sfilmowana. Bo biorąc pod uwagę poziom polskich komedii, film nie dorównałby książce.

10/10