Opinia na temat książki Dolina umarłych

Zupełnie inny tom niż poprzednie siedem. Tym razem nie jest to powieść, która pretenduje do miana thrillera medycznego, tylko to thriller w czystej postaci. Autorka tak wybudowała napięcie, że naprawdę powiało grozą. W trakcie czytania bałam się nie tylko o bohaterów, ale były momenty, że z przerażenia miałam gęsią skórkę i bardzo chciałam przestać się bać. Ponieważ czytałam po zmroku będąc sama w domu - kilkakrotnie sprawdzałam, czy drzwi i okna są zamknięte, a byle szmer stawiał mnie na równe nogi.

Akcja pędzi jak szalona, trup ściele się gęsto, fabuła zaskakuje, góry dostojne i złowieszcze, śnieg sypie, wiatr hula i zawiewa, mróz aż trzeszczy. Główna bohaterka najpierw zaginiona, potem podejrzenie, że porwana, jest niewesoło. Przyjaciele ruszają z pomocą. Pojawia się nowa tajemnicza postać - Szczurek z nieodłącznym psem, sądzę, że na stałe zagości w powieści.

Wreszcie jestem usatysfakcjonowana ilością Maury w duecie Maura-Jane, do tej pory było jej dla mnie za mało, to Rizzoli grała pierwsze skrzypce. Mało tego, Maura tym razem to nie tylko patolog-detektyw. Jest cały czas w centrum akcji. A w finale przy pięknej pani doktor pojawia się po raz kolejny przystojny, intrygujący, szlachetny mężczyzna, mam nadzieję, że coś z tego będzie. Oby!

Jak zwykle w tej serii autorka opiera tematykę o jakiś ważny społecznie temat. I chwała jej za to, to czyni jej książki wartościowszymi. Tym razem padło na sekty, manipulowanie ludźmi, problem dzieci odrzuconych oraz utylizację groźnych odpadów, a właściwie jej brak.

We wszystkich poprzednich tomach najmocniejszym punktem był mocny nieprzewidywalny, zaskakujący finał i rozwiązanie zagadki.
Szanowna Pani Tess, a gdzie się tym razem zgubił efekt WOW na zakończenie? Przyzwyczaiła mnie Pani! No dobrze, mniejsza o to... Książka mimo tego defektu była świetna, ale proszę nie zapomnieć o mocnym finale w kolejnym tomie.