Dom, którego nie było

Cztery sfrustrowane kobiety spotykają się na grupowej terapii, która ma odmienić ich życie. Zanim je zobaczymy w gabinecie psychologa, przedstawione nam zostanie ich dzieciństwo. A raczej zarys dzieciństwa. Nie, raczej jedynie szczegóły, które są kluczowe dla idei książki. Że jedną opiekował się ojciec, bo matka nie czuła potrzeby; że druga przez matkę traktowana była jako gorsza córka; że trzecia tylko z babcią, a czwarta miała wszystko, co chciała, oprócz miłości...
I to właśnie idea książki: autorka stawia cztery psychologiczne diagnozy, dotykając ważkich problemów — jak dzieciństwo i rodzina kształtuje osobowość, jak miłość rodzicielska i poczucie bezpieczeństwa generują szczęście i spełnienie w przyszłości. Czterem pokrzywdzonym przez los bohaterkom wskazuje sposób na odbudowanie swojej siły życiowej, na umocnienie wiary w siebie i w dobroć ludzką. Tym samym udziela podobnym kobietom wsparcia i daje nadzieję.

Schrammek miała dobry pomysł — i na temat, i na problematykę, która zawsze potrafi zainteresować i pobudzić emocje. Jednak moja wrażliwość artystyczna
oczekiwała czegoś więcej. Bo oprócz treści ważna jest forma, konstrukcja, język...
Czyta się szybko za sprawą prostych zdań zamkniętych w ramach krótkiej powieści. Cztery banalne historie przedstawione są za pomocą prostej narracji z regularną składnią i kompozycji bez najmniejszego pomysłu na podniesienie atrakcyjności. Styl i język są jakby reportażowe — taka pośpieszna surowa relacja, troc...

Cztery kobiety jakże różne w swoich decyzjach i wyborach, cztery domy , cztery relacje z matką , albo raczej brak tych właściwych relacji, cztery zadania, inne dla każdej z nich . Jedna wspólna terapia '' U Aliny ''. Ale to wszystko już wiecie z opisu i z opinii innych czytelniczek . A co do mojej opinii...

Cóż, ja zacznę od plusów. Książka jest głównie o kobietach i głównie dla kobiet, jednak jak jakiś mężczyzna skusi się by ją przeczytać, to też raczej na dobre mu to wyjdzie. Pro kobieca lektura o kobiecej przyjaźni. Na pewno, jest to książka potrzebna, na pewno pomoże niektórym kobietom, a jeśli nawet nie pomoże, to przynajmniej '' wymusi '' zastanowienie się nad tym jak wygląda ich życie i jakie były ich relacje z matką . A pewnie nawet rozczuli i wyciśnie łzy . Niestety dla mnie to za mało . Książka nie jest zła i szybko się czyta , pochłonęłam ją w dwa wieczory, ale dla mnie jest za płytka. Te relacje, różne nie tylko z matkami , były naprawdę skomplikowane , dobrze opisane, ale tylko '' czynnościami '' zabrakło mi pogłębienia postaci , '' myślenia '', odczuwania. Karolina zadzwoniła do domu , co myślała jak tam dzwoniła ? jak się z tym czuła ? . Jak się czuła Katarzyna kiedy rugała ją córka mężczyzny u którego pracowała. Nie wiemy, wiemy tylko że stała i nic nie mówiła. Tego mi bardzo zabrakło, tego co działo się w głowach tych kobiet . Mam wrażenie że autorka trochę ' po łebkach '' potraktowała temat uczuć i odczuć. Druga sprawa z którą nie mogę się zgod...