Opinia na temat książki Dom na krawędzi

"Dom na krawędzi" Maria Nurowska

Jestem mile zaskoczona, ponieważ ze względu na wiele rozczarowań twórczością polskich autorów do tej pory miałam awersję do polskich pisarzy. Natomiast dziś wielka niespodzianka bo książka jest świetna.
Książka opowiada o trudach życia po wyjściu z więzienia o tym jak trudno jest zacząć nowe wolne życie. Książka porusza kwestie umiejętności wybaczania sobie i innym.
Jednym z wątków tej książki jest macierzyństwo matek przebywających w więzieniu.
Nie od dziś wiadomo, że matka w życiu dziecka jest ważną osobą, a w pierwszych miesiącach, latach jego życia tą najważniejszą! Jak zatem wpływa na dziecko rozłąka z matką odbywającą wyrok w więzieniu? Bardzo niekorzystnie, gdyż nawet jeśli dziecko tymczasowo wychowywane jest przez innych członków rodziny to po pierwsze: nie kształtują się relacje, więzi między matką, a dzieckiem i odwrotnie, a po drugie nie ma ono wzorca jak powinna wyglądać poprawna rodzina bo nawet jeśli np. dziadkowie dają dziecku wszystko to nigdy nie zastąpią mu matki. Brak ukształtowanych więzi wpływa ma relacje matka-dziecko destrukcyjnie w każdym okresie życia dziecka co często ma negatywne konsekwencje w przyszłości.
Pobocznym wątkiem tej książki jest rodząca się miłość pomiędzy 17 letnią dziewczyną i dorosłym niepełnosprawnym mężczyzną. Osobiście nigdy nie zrozumiem dlaczego związki osoby pełnosprawnej z niepełnosprawną budzą, aż tak ogromny strach wśród ich bliskich. Przecież te osoby same o sobie decydują(po za niepełnosprawnymi intelektualnie) i na pewno przemyślały swoją decyzję więc dajmy im być szczęśliwą parą i pozwólmy doświadczać uczucia miłości!(Mówię to jako osoba, która sama jest niepełnosprawna i z własnego doświadczenia)