Opinia na temat książki Droga do domu

Jestem książką zachwycona już od pierwszej strony. To saga rodzinna, w której historie konkretnych członków rodziny zajmują kilkunastostronicowe rozdziały. Całość jest więc skondensowana, ale nie skrótowa. Drzewo genealogiczne w powieści sięga na 8 pokoleń wstecz i obejmuje dwie gałęzie rodu: afrykańską i amerykańską, jeśli tak to można nazwać, bo obie rodziny nie wiedziały nic o sobie. W każdym razie mamy tutaj zajmującą historię miłości i rozstań, niewolnictwa i wolności, tragicznych decyzji i rozpaczliwych rozstań, wielkich miłości i jeszcze większych zawodów. Wszystko to tworzy całościową, tragiczną i zawsze 'pod górkę' powtarzającą się historię bycia Afrykanką lub Afroamerykanką. Autorce udało się ukazać wszystkie utrudnienia i niedole życia tych ludzi, zarówno w gałęzi afrykańskiej, jak i amerykańskiej, co powtarzam, bo to ważne. Kolejni członkowie rodziny to postacie często tragiczni, ale obdarzeni wielkim sercem. Poza kamieniem dziedziczyli coś jeszcze: wielkie pragnienie miłości i chyba poczucie niespełnienia w tej wielkiej miłości. Niespełnienie pomimo ogromnego zaangażowania i poświęcenia, co powtarzało się w kolejnych postaciach.
Historia w książce pokazana jest jako tło do życia bohaterek i bohaterów, ale tło kształtujące i zmieniające ich życie. Mamy więc niewolnictwo i wojny plemienne. Mamy secesję w Stanach, a potem segregację rasową, trwającą na długo po oficjalnym zniesieniu niewolnictwa. Mamy nierówności i wykorzystywanie ludzi oraz stopniową i bardzo powolną walkę o równość.
Książka jest ciekawa, fascynująca i mądra. Polecam.