Name: Dusze niczyje
Rating: 9.47 (15 reviews)
ISBN: 9788381325899

Dusze niczyje

Paweł J. Sochacki

9.4 /10

Ocena 9.4 na 10 możliwych
Na podstawie 16 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

9.4 /10

Ocena 9.4 na 10 możliwych
Na podstawie 16 ocen kanapowiczów

Opis

Czasem miejsce ratunku może okazać się drogą ku zagładzie

Pod koniec II wojny światowej cierpiąca na depresję Erna zostaje nagle ewakuowana ze szpitala, w którym przebywa, do tajemniczego zakładu psychiatrycznego. Prowincjonalny azyl dla obłąkanych w Obrawalde (dzisiejsze Obrzyce, wschodnia część Międzyrzecza w województwie lubuskim) diametralnie różni się od poprzedniego miejsca. Z wyglądu przypomina elegancki kurort położony przy lesie niedaleko rzeki Obry. Ale pozory mylą

W pierwszych dniach Erna jest świadkiem brutalności personelu, braku opieki medycznej oraz głodu. Z czasem wychodzi na jaw, że zakładem zarządzają przypadkowe osoby, w tym nieobliczalni pacjenci. Gdy Erna zostaje wytypowana do pracy w administracji, poznaje machinę masowego uśmiercania chorych. Każdego dnia odkrywa nowe, makabryczne kulisy oraz losy pacjentów, którzy tak jak ona pragną przeżyć w miejscu zapomnianym przez lekarzy i Boga. Czy w tak tragicznych okolicznościach jest miejsce na przyjaźń, namiętność i zakazaną miłość?

Data wydania: 2024-08-28

ISBN: 978-83-8132-589-9, 9788381325899

Wydawnictwo: Zwierciadło

Kategoria: Literatura obyczajowa

Stron: 416

dodana przez: Vernau

Autor

Paweł J. Sochacki Autor felietonów, artykułów prasowych, książek krajoznawczych („Pszczewskie abecadło”, „Stołuńska opowieść”), ilustrowanych bajek dla dzieci („Za starymi drzwiami”) oraz miłosnych opowiadań dla dorosłych („Przystanek pożądanie 2”). W latach 2017...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Paweł J. Sochacki

Recenzje

"Dusze niczyje"

WYBÓR REDAKCJI

24.09.2024

„Dusze niczyje” autorstwa Pawła J. Sochackiego to poruszająca powieść historyczna, która przeniosła mnie w mroczne czasy końca II wojny światowej, oferując głęboko wstrząsającą wizję miejsca, gdzie cierpienie i śmierć stały się codziennością. Książka wyróżnia się nie tylko eleganckim wydaniem – twarda okładka i barwione brzegi – ale przede wszystk... Recenzja książki Dusze niczyje

@nana0404 × 5

Dusze niczyje

11.11.2024

Pomimo ciągłych przeciwności, życie ludzkie nigdy nie traci sensu. Przeżywając utratę cennej wolności doświadczamy niezmierzonego bólu. Świat staje się pusty, odarty z przyszłości, marzeń czy celów. Tęsknota rzeźbi bliznę w sercu, ale nigdy nie wolno się poddawać. Życie trwa i zaskakuje. Trzeba się z jego nieprzewidywalnością zmierzyć. Pozostaje z... Recenzja książki Dusze niczyje

@monika.sadowska × 6

Dusze niczyje

4.11.2024

@Gosia × 4

Dusze Niczyje

10.10.2024

„Człowiek — to brzmi dumnie. Każdy nosi w sobie swoją prywatną wojnę, którą sam musi stoczyć, bez względu na to, czy ją wygra, czy przegra; także sprawiedliwość, którą tylko on może wymierzyć”. Jerzy Kosiński. Malowany ptak „Dusze Niczyje” to cudownie napisana, boleśnie piękna, ujmująca, niezwykła powieść, która poruszy struny serca, wywoła emoc... Recenzja książki Dusze niczyje

@marcinekmirela × 1

Zobacz wszystkie (9) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Gosia

2024-11-04

10 /10

Przeczytane

„Dusze niczyje” Paweł J. Sochacki to książka obok, której nie można przejść obojętnie. Uwagę dosłownie każdego przyciąga już jej wyjątkowe wydanie z barwionymi brzegami, które mnie urzekło. Tematyka również idealnie wpisuje się w tytuły, po które uwielbiam sięgać, a dodatkowo jest to literacki debiut autora, nie licząc jego wcześniejszych artykułów i historii dla dzieci, a po debiuty wyjątkowo uwielbiam sięgać i odkrywać nowych autorów!
Autor zabiera nas do szpitala psychiatrycznego w Obrawalde. Jest rok 1944, a w to miejsce trafia Erna, młoda kobieta, która była nauczycielką, a teraz potrzebuje psychicznego wsparcia po traumatycznych przeżyciach, jakich doświadczyła, będąc świadkiem bombardowań szkoły i śmierci niewinnych ludzi, a również i dzieci. Kobieta nie spodziewała się, że trafi do istnego piekła na ziemi, w którym będzie musiała walczyć o własne życie, przekraczać swoje wszelkie granice i możliwości, a wszystko po to, aby móc samej przeżyć, a także pomóc innym. Szpital psychiatryczny, w którym pacjenci przechodzą istne katusze, są głoszeni, prowadzone są na nich doświadczenia, a także znikają w niewyjaśnionych okolicznościach. Erna dzięki swoim umiejętnościom trafia do administracji, z której wykonuje przydzielone jej zadania, bo ma świadomość tego, że jest to jedyna szansa, aby przeżyć. Niemniej jednak kobieta z ukrycia podejmuje działania, by ratować jak najwięcej żyć ludzkich.
„Dusze niczyje” to powieść historyczna, która dotyka czasów wojny, pokazuje...

» czytaj dalej

× 2 | link |

@mamazonakobieta

2024-09-29

9 /10

Przeczytane

Erna cierpi na depresję i z tego powodu przebywa w szpitalu. Jej leczenie trwa, a ona pomału zaczyna sobie z wszystkim radzić. Trwa II wojna światowa i dochodzi do ewakuacji miejsca, w którym przebywa. Kobieta jest pewna, że trafi w podobne miejsce, niestety jest w błędzie i to bardzo dużym. Trafia do tajemniczego zakładu psychiatrycznego, gdzie ma nadzieje na dalsze leczenie. Wizualnie miejsce jest piękne, jednak bardzo szybko się okazuje, że to tylko pozory, a przed nią ciężki czas. Głód, brak opieki, lekarstw, jakiejkolwiek terapii, bardzo brutalni pracownicy – to teraz jej codzienność. Erna rozumie, że musi się przystosować, to jedyna możliwość, żeby przetrwać. Zamiast leczenia, będzie musiała pracować i nie wychylać się, inaczej może źle skończyć.
Początki są bardzo ciężkie, jednak po pewnym czasie Erna zostaje wytypowana do pracy w administracji. Z jednej strony to dla niej szansa na przetrwanie, na lepsze warunki do życia, z drugiej poznaje machinę masowego uśmiercania chorych. Co kobieta odkryje? Jak potoczą się jej losy? Czy uda jej się przystosować i przetrwać?

II wojna światowa to czas, kiedy wielu ludzi przeżyło koszmar. Czytałam wiele pozycji o obozach, jednak to moja pierwsza, jeśli chodzi o zakłady dla ludzi chorych umysłowo. Jakie mam wrażenia po przeczytaniu? Zdecydowanie to nie jest książka dla każdego. Dlaczego? Ponieważ momentami jest dość brutalna, pokazująca koszmar, jaki przeżyli ludzie. We mnie wywołała ogromne emocje podczas czytania...

» czytaj dalej

× 1 | link |

@Spizarnia_ksiazek

2024-10-05

8 /10

Przeczytane

"Ale współczucie tu nie istniało. Nie było miejsca na empatię ani miłosierdzie. Panoszyły się obojętność i okrucieństwo."

Latem 1944 roku, na teren szpitala dla obłąkanych w Obrawalde przybywają liczne transporty pacjentów z innych zakładów psychiatrycznych. W jednym z nich znajduje się cierpiąca na depresję Erna, która po wycieńczającej podróży, marzy jedynie o odpoczynku i codziennej porcji leków. To miejsce jednak w niczym nie przypomina szpitala, w którym spędziła ostatnie miesiące. Z przerażeniem uświadamia sobie, że znalazła się w samym środku piekła, w którym może liczyć tylko na siebie. Przydzielona do pracy w administracji staje się świadkiem bezlitosnej machiny dla której losy jednostki nie mają najmniejszego znaczenia.

Ile jest w stanie znieść człowiek, by nie zwątpić w siebie i nie stracić nadziei? To pytanie wybrzmiewa od momentu, gdy wraz z Erną przekraczamy mury szpitala. Już od progu zderzamy się z bezdusznym pozbawionym empatii zachowaniem personelu. Atmosfera bezradności i cierpienia przenika kolejne strony, przedstawiając obraz ludzkiej niegodziwości i przemocy.

To powieść, w której fikcja literacka przeplata się z prawdziwą historią. Rozpoczęta w momencie, gdy druga wojna światowa zmierza ku końcowi ukazuje, co działo się w szpitalu dla obłąkanych w Obrawalde (dzisiejsze Obrzyce, wschodnia część Międzyrzecza w województwie lubuskim). Nie jest to często wykorzy...

» czytaj dalej

× 1 | link |

@poczytajzemna

2024-08-22

Mam dla Was mocną książkę, opowiadających o prawdziwych wydarzeniach które miały miejsce pod koniec drugiej wojny światowej. Poznamy przemilczane miejsce, gdzie poniosło śmierć ponad 10 tysięcy ludzi. Książka opisuje próbę przetrwania głównej bohaterki, która po wielkiej tragedii i załamaniu nerwowym dostaje się do… z pozoru ekskluzywnego „Azylu” dla obłąkanych, gdzie miała dojść do siebie i wrócić do ojca i domu rodzinnego.

Na samym początku kilka słów o tym historii tego ośrodku:

W 1904 roku powstał Prowincjonalny „azyl” dla obłąkanych w Obrawalde. Szpital w Obrzycach był z założenia właściwie dzielnicą willową i te budynki były przepięknie usytuowane w Lesie Obrzańskim. Tonęły w zieleni, były naprawdę bardzo nowocześnie pomyślane jako osobne pawilony dla chorych. Zainwestowano olbrzymie pieniądze, aby szpital wyglądał naprawdę godnie. Były w nim świetne warunki dla pacjentów psychiatrycznych, ponieważ miejscowość Obrawalde była położona nieco dalej od Międzyrzecza i nie była wówczas częścią miasta. Miała w sobie założenie samowystarczalności, więc absolutnie nie można zgodzić się tutaj, że ten szpital psychiatryczny był jakimkolwiek obciążeniem dla społeczeństwa niemieckiego, ponieważ z zasady był pomyślany jako osobny organizm, który utrzymywał się właściwie sam, ponieważ szpital miał swoje folwarki, na których gospodarował, i z których miał płody rolne, które trafiały do kuchni szpitalnej. Miał własne agregaty prądotwórcze, ujście wody wieżę ciśnie...

» czytaj dalej

| link |

@komorowskaagata

2024-09-15

8 /10

Kiedy usłyszałam, że Paweł Jakub Sochacki jest rodowitym Lubuszaninem, obudził się we mnie patriotyzm urodzeniowy i przyznaję, że sięgnęłam po tę książkę głównie ze względu na mój - ukierunkowany czytelniczo - sentymentalizm. Dostałam jednak książkę, po której przeczytaniu nie mogłam zebrać szczęki z podłogi. Takiej, która zwróciła moją uwagę na wydarzenia, o których nigdy wcześniej nie myślałam, gdy poznawałam kulisy realizowanej przez Trzecią Rzeszę tragicznej wizji idealnego świata…

Erna cierpi na depresję i pod koniec II wojny światowej zostaje przeniesiona do zakładu psychiatrycznego Obrawalde, gdzie bezbronni i pozbawieni opieki chorzy, doświadczali największego, nieludzkiego wręcz okrucieństwa. Los stawia ją w epicentrum zbrodniczych eksperymentów medycznych i technik masowej zagłady, gdzie wydawać by się mogło, że śmierć jest wybawieniem, o które przyjdzie jej się modlić najgorliwiej. Okazuje się jednak, że nawet z poziomu piekła można dostrzec iskrę nadziei i ogromne pokłady dobra w drugim człowieku. Zwłaszcza, jeśli wspólnym mianownikiem jest podobne cierpienie.

Jeśli szukacie przejmującej lektury, gdzie autor buduje fikcję na kanwie prawdziwych lokalizacji, które bez trudu znajdziecie na mapie Polski, ta książka będzie dla Was idealna. Przedstawiony w książce szpital dla obłąkanych znajduje się bowiem we wschodniej części Międzyrzecza, w dzisiejszych Obrzycach. Koncepcja uzdrowiskowego zakładu, skłaniała rodziny choryc...

» czytaj dalej

| link |

@obydwiezaczytane

2024-09-10

10 /10

Lubicie książki gdy fikcja literacka przeplata się z prawdziwymi wydarzeniami? Ja różnie ale raczej wolę te prawdziwe historie. Wracając do książki, którą chcę wam dziś zaprezentować to muszę się wam przyznać, że zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Arsenał emocji jaki dostałam jest chyba nie do przeskoczenia.

Pod koniec drugiej wojny światowej cierpiąca na depresję Erna zostaje ewakuowana ze szpitala, w którym przebywała, do tajemniczego zakładu psychiatrycznego. Eleganckie budynki, piękne, zadbane trawy i wspaniale przystrzyżone krzewy nie rzucały cienia podejrzenia na to miejsce. W pierwszych już dniach Erna jest świadkiem braku opieki medycznej i głodu. Obrawalda tworzą sadystyczne pielęgniarki, okrutne salowe i przedsiębiorcy, którzy czerpią zyski z pacjentów przymusowej pracy. Zakładem zarządzają przypadkowe osoby, w tym chorzy i nieobliczalni pacjenci. Gdy Erna zostaje wytypowana do pracy w administracji, poznaje machinę masowego uśmiercania chorych. Pragnie przeżyć w miejscu zapomnianym przez lekarzy i Boga.

To jedna z najbardziej wstrząsajacych historii jakie czytałam. Książka o nieludzkich zachowaniach, bezwzględności sadystycznych metod. Autor bardzo obrazowo opisuje maltretowanie, głodzenie chorych, trucie dzieci i fałszowanie dokumentacji. Wyczerpująco tłumaczy funkcjonowanie i uśmiercanie chorych. Akcja powieści została umieszczona w epicentrum zła, pod koniec drugiej wojny światowej.

#duszeniczyje to bardzo trudna opowieść, przez kt...

» czytaj dalej

| link |

@coolturka104

2024-09-23

10 /10

Przeczytane

Czy tylko mnie ta okładka przywodzi na myśl powieść z gatunku fantasy? Na szczęście opis uświadomił mi, w jak dużym byłam błędzie.
Paweł J. Sochacki napisał powieść, w której fikcja literacka przeplata się z historią mającą poparcie w faktach, w przerażających faktach.
Książka „Dusze niczyje” przedstawia wizję idealnego, według Trzeciej Rzeszy świata, świata wolnego od 'niedoskonałych' jednostek. Ich eliminacja jest bezwzględna i budzi przerażenie. Na pierwszy ogień idą chorzy, staruszki i dzieci.

Sadystyczny personel, brak leków i opieki medycznej, trawiący trzewia głód. Do takiego ośrodka opieki psychiatrycznej trafia cierpiąca na depresję Erna — zakład w Obrawalde piekło i czyściec w jednym.

Mam za sobą wiele powieści z wojennymi losami w tle, ale ta była najbardziej 'prawdziwa', wstrząsająca i poruszająca, do tego stopnia, iż kilkakrotnie zmuszona byłam powiedzieć stop empatii, która łamała mi serce i zatrzasnąć bramy rozszalałej wyobraźni. Są tam bowiem sceny przekraczające wszelkie granice człowieczeństwa. Z całych sił zakazywałam sobie wczuwania się w sytuację bohaterów, inaczej nie ukończyłabym lektury, która już na zawsze pozostanie w mej pamięci.

| link |

@basiaa22.86

2024-09-18

10 /10

Przeczytane

📍„Dusze niczyje” to przejmująca historia wojenna w szpitalu psychiatrycznym w których ludzie traktowani są gorzej niż zwierzęta.Są uśmiercani w celach korzyści,głodzeni aby szybciej było wolne miejsce…zło czaiło się za rogiem i nikt nie mógł (i bał sie)się sprzeciwić.
📍W tej powieści każda poznawana tajemnica doprowadza do ciarek na skórze.Przerażające legendy,codzienna rutyna podczas skandalicznych zachowań,które narzucił dyrektor sprawiają,że inaczej będziemy spoglądać na miejsce dla chorych osób,którym potrzebna jest pomoc.Niestety nie otrzymują ja,tylko często w cierpieniach odchodzą z tego świata.

📍Historia opisana w dużej mierze oczami Erne,która pragnie pomóc poznanym koleżankom i w tajemnicy przed przełożonymi narusza regulamin.Poznając kolejne osoby lepiej możemy zrozumieć panujący system w tym „ośrodku”. Nasze przerażenie jest coraz większe,gdy odkrywamy prawdę.

📍Jestem oszołomiona przeczytana historia,która spowodowała łzy za brak poszanowania ludzi i nieludzkie traktowanie.

📍Naprawdę warto zagłębić się w tą fikcję literacką,która mogła się wydarzyć podczas wojny.Inaczej spojrzymy na świat i będziemy cieszyć się z tego,co mamy.

Ogromnie polecam📚

| link |

@Booklutek

2024-10-01

10 /10

Wstrząsająca historia i pięknym językiem napisana. Pełna napięcia i tematów skłaniających do myślenia, ta książka bada konsekwencje wojny i siłę indywidualnego wyboru.

„Dusze niczyje” są obowiązkową lekturą dla każdego, kto chce doświadczyć pełnego spektrum ludzkich emocji. Dla tych, którzy są zainteresowani odkrywaniem ciemnej strony ludzkiej natury i społeczeństwa. A także dla tych, którzy lubią czytać o miłości w czasach okrucieństwa.

| link |

@rudaczyta2022

2024-11-19

8 /10

@monika.sadowska

2024-11-11

8 /10

Przeczytane

@marcinekmirela

2024-10-10

10 /10

Przeczytane

@w_ksiazkowym_zaciszu

2024-10-05

10 /10

@nana0404

2024-09-24

9 /10

@feyra.rhys

2024-09-26

10 /10

Przeczytane

Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Dusze niczyje

Opis

Autor

Pozostałe książki:

Gdzie kupić

Moja Biblioteczka

Recenzje

"Dusze niczyje"

Dusze niczyje

Dusze niczyje

Dusze Niczyje

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

Cytaty z książki