Opinia na temat książki Dwie samotności. Dialog mistrzów

Po pierwsze sięgając po tę książkę należy mieć świadomość czasu. Bo choć, moim zdaniem twórczość Gabriela Garcii Marqueza jest ponadczasowa, to aby czerpać przyjemność z czytania "Dwóch samotności" potrzeba filtra, zrozumienia, że dialog ten miał miejsce ponad pół wieku temu. Po drugie, kiedy pominąć kwestie, które z wielu przyczyn są niezrozumiałe (choćby realia polityczne tamtych czasów), pozostaje radość i fascynacja rozwojem, jakby nie patrzeć, niesamowitej konwersacji. Po trzecie, punktem wyjścia dla tej pozycji musi być książka "Sto lat samotności", która sama w sobie dostarcza niebywałych przeżyć. "Dialog mistrzów" bo taki podtytuł ma książka, to nic innego jak próba okiełznania tego, co Marquez zaoferował czytelnikom w swojej twórczości. Jest dyskusją na temat genezy powstania "Stu lat samotności", ale przede wszystkim fantastyczną okazją do poznania pisarza, a w zasadzie pisarzy. "Dialog mistrzów", to adekwatne stwierdzenie, bo z każdym kolejnym zdaniem, ta książka pokazuje kunszt jakim posługuje się zarówno Gabriel Garcia Marquez jak i Mario Vargas Llosa.
.
Wiem, że zdania na temat "Dwóch samotności" są podzielone i w pełni to rozumiem, bo bardzo wiele nas różni od tych konkretnych pisarzy. Jednak mnie ta rozmowa urzekła, pokazała zupełnie inny poziom pisarskiego świata.