Dzień księżnej

Rozwinięcie wątku z "Uwodziciela bez szans".
Bevingstoke, ksiażę Haven zjeździł pół świata szukając zaginionej małżonki. Odnalazł ją w londyńskiej spelunie w objęciach amerykańskiego gacha. Potencjalnie niewierna wróciła i żąda rozwodu - jedynej rzeczy, której Haven dać jej nie chce. Książę marnotrawny obmyśla śmiały (ha, ha) plan, który... Cóż. Seraphina nie jest już łagodną panienką a i pozostałe siostry "Smoluchy" Talbot z przyjemnością obłupią Havena ze skóry. Mniej dla zasady, bardziej dla rozrywki własnej. Uda się? Muszę powiedzieć, że po "Uwodzicielu" i "Księżnej" nabrałam apetytu na przypadki sióstr Talbot. Chcę więcej. Co tu kryć, dziewczyny mają charakter. Nawet z pozoru mimozowata Sera nabrała wyrazu i zdecydowania. Owszem, przy już-wkrótce-byłym-mężu mięknie jak wosk, ale Haven musi się nieźle napocić, by coś ugrać. Lubimy takie klimaty. Nie dlatego, że jestem jakąś wojującą feministką, ale dlatego, że miło draniowi przytrzeć rogów.
Zatem co my tu mamy? Jako się rzekło, teoretycznie podłego drania, płacącego za błędy; damę w opresji, która (o zgrozo!) ratuje się sama, dwoje ludzi lgnących do siebie jak muchy do miodu, stadko wściekłych os, gdzie prym wiodą - a jakże - siostry Talbot; Mamy też drugą szansę, wybaczenie i choć brak negatywnego bohatera w sensie stricte - całkiem sporo mroków z przeszłości. Brzmi może rzewnie i ckliwie, ale po dorzuceniu do kotła wartkiej akcji, żywego języka, równie bardzo, ale grubymi nićmi szytej perfidnej intrygi, sporej...