Opinia na temat książki Dziennik mojego zniknięcia

Mroczne thrillery to jest z pewnością coś co bardzo lubię czytać. Dlatego zaintrygował mnie opis na okładce książki Camilli Grebe i postanowiłam po nią sięgnąć. I muszę przyznać, że nie dziwię, że została okrzyknięta najlepszą książką 2017 roku w Szwecji.


Malin, młoda policjantka przybywa do swojej rodzimej wioski - Oremberg, gdzie bierze udział w ponownych badaniach nad zbrodnią sprzed lat. W międzyczasie w tajemniczych okolicznościach ginie para dwóch policjantów. Udaje się odnaleźć Hanne, ale jej partner przepada bez wieści. Hanne porzuca w lesie swój dziennik, który wpada w ręce małego chłopca Jake'a. Czy pamiętnik naprowadzi go na rozwiązanie tajemniczej zagadki sprzed lat? Chłopiec i policja mają mało czasu, bowiem w lesie odnalezione zostają zwłoki kobiety. Wszystko wskazuje na to, że odnaleziona uciekła z ośrodka dla uchodźców, który znajduje się w Orembergu...

Choć Orembergu próżno szukać na mapie Szwecji, to myślę, że takich tajemniczych wiosek pośród lasu znajdziemy pełno na całym świecie. Jest to z pewnością idealne tło na dobry, mroczny thriller. Autorka w książce we wspaniały sposób prowadzi narrację, tak, że czytelnik nie może po prostu odłożyć książki.

Książka porusza też trudny problem tolerancji osób innej wiary. Zwłaszcza problem dotyczy małych społeczności, gdzie ulokowane są ośrodki dla uchodźców. Sama pamiętam, jak kilka lat temu sporo dyskusji wywołał fakt, że pod moją rodzinną Łodzią w Grotnikach ma być ośrodek dla uchodźców z Syrii. Niestety im społeczność mniejsza, im więcej w niej bezrobotnych, tym większe obawy wobec innych.

Polecam Wam lekturę tej książki na zimowe wieczory. Z pewnością miną one Wam szybciej przy dobrej książce. Myślę, że to ważny tytuł i kolejny w dyskusji o uchodźcach, który warto przeczytać. Camilla Grebe to autorka, którą z pewnością będę miała na uwadze i mam nadzieję, że kolejne jej książki także ukażą się w Polsce.